ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΑΚΟΥΩ!! μια συζήτηση του Γιάννη Φραγκούλη με την Asuka Kurosawa*
Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για το σύγχρονο ιαπωνικό κινηματογράφο. Στην Ελλάδα ξέρουμε ουσιαστικά μόνο τον Τακέσι Κιτάνο, απ’τους σύγχρονους Ιάπωνες σκηνοθέτες. Ποια είναι η γνώμη σας, ως ηθοποιός για τον Κιτάνο και το σύγχρονο ιαπωνικό κινηματογράφο; Υπάρχουν πολλοί νέοι Ιάπωνες σκηνοθέτες οι οποίοι έχουν υποστεί όλη την επιρροή των μεγάλων Ιαπώνων δημιουργών, του Κουροσάβα, του Μιζογκούτσι κ.λπ. Αυτοί έχουν αυτή την επιρροή και κάνουν κάτι τελείως δικό τους. Έτσι έχουμε ένα πολύμορφο, καινούργιο ιαπωνικό κινηματογράφο.
Σε αυτή την ταινία, το «Φίδι του Ιουνίου», συνεργαστήκατε με ένα σκηνοθέτη, το Σίνια Τσουκαμότο, που κάνει έναν κινηματογράφο, τον οποίο στην Ελλάδα θα τον ονομάζαμε cult, έχει φανατικούς θεατές και απευθύνεται στους κινηματογραφόφιλους με ένα ιδιαίτερο ύφος. Πως δουλέψατε μαζί του; Ήξερα απ’την αρχή ακριβώς και το ρόλο κα το στιλ και αυτό που ήθελε να κάνει ο Τσουκαμότο. Αν δεν ξέρω απ’την αρχή τι είναι η ταινία και τις λεπτομέρειες του σεναρίου, δε θέλω καθόλου να συμμετάσχω.
Ως ηθοποιός έχετε επηρεαστεί απ’τις παλιότερες τέχνες ηθοποιίας, το Νο, το Καμπούκι κ.λπ.; Ως Ιαπωνίδα και έχοντας πάει στη Σχολή για να γίνω ηθοποιός έχω υποστεί μια τέτοια εκπαίδευση, αυτούς τους χορούς, τους παραδοσιακούς, μέχρι τους σύγχρονους, τις κλακέτες, οπότε υπάρχουν σαφείς επιρροές απ’αυτά τις παραδοσιακές θεατρικές σχολές.
Στη σχολή έχετε διδαχτεί το λεγόμενο προλεταριακό θέατρο, που εμφανίστηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και τις σύγχρονες μορφές θεάτρου; Όλα αυτά τα μαθαίνουμε, αλλά πρέπει κάποιος να έχει τις δικές του πεποιθήσεις και την αυτοπεποίθηση για να πάρει τις επιρροές και να τις μετασχηματίσει. Αυτό ισχύει και για την ταινία, για την οποία με αυτό τον τρόπο δούλεψα, πήρα μηνύματα από παντού.
Πως συνδυάζονται οι θεατρικές σας γνώσεις και τα καινούργια στοιχεία, ακολουθείτε πιστά τις εντολές του σκηνοθέτη, έρχεται το γνωστικό σας παρασκήνιο, ποιος είναι ο τρόπος που ακολουθείται στην ηθοποιία σας; Για την ταινία αυτή συνεργαστήκαμε απόλυτα και οι δύο. Έβαλε, ο σκηνοθέτης, και εγώ τα δικά μας στοιχεία, έζησα τον χαρακτήρα που παίζω στην ταινία, έγινα αυτή, έχουν περάσει δύο ή τρία χρόνια από τότε, ήμουν 29 χρονών, τότε ήμουν η Ρίνκο. Σήμερα είμαι 31 ετών, είμαι κάτι άλλο.
Ως ηθοποιός πως βλέπετε το μέλλον του ιαπωνικού κινηματογράφου; Πιστεύω ότι με τα Φεστιβάλ υπάρχει η επαφή. Πολλοί Ιάπωνες πάνε σε Φεστιβάλ, πάνε να σπουδάσουν έξω. Με τον καιρό θα εξαπλωθεί ο ιαπωνικός κινηματογράφος σε όλο τον κόσμο. Αργά, αλλά σίγουρα θα εξαπλωθεί.
Στην Ιαπωνία οι θεατές βλέπουν ιαπωνικό κινηματογράφο ή αμερικάνικο; Είναι λυπηρό, αλλά κατ’αρχάς είναι οι αμερικάνικες ταινίες που προβάλλονται στις αίθουσες. Παρόλα αυτά το «Φίδι του Ιουνίου» είχε πολλούς θεατές, το 70% ήταν μέχρι 20 ετών και το 30% μεγαλύτερες ηλικίες. Μέχρι τώρα στις ταινίες του Τσουκαμότο πήγαιναν μόνο άντρες να τις δουν, για πρώτη φορά, με αυτή την ταινία πήγαν και γυναίκες και τους άρεσε ο Τσουκαμότο.
Λόγω της βίας; Ναι, λόγω της βίας. Επειδή σε αυτή την ταινία το θέμα είναι ότι η γυναίκα παύει να σκέφτεται με το κεφάλι και αρχίζει να λειτουργεί με τη μήτρα της, αυτό έκανε στις γυναίκες να τους αρέσει. Δεν ήταν μια ταινία μόνο βίας, είχε και βία.
Τι ξέρετε απ’τον ελληνικό κινηματογράφο; Απ’την Ελλάδα δεν ξέρω τίποτε. Θα ήθελα πολύ να μάθω, πείτε μου πως μπορώ να έχω πρόσβαση. Για το μόνο που γίνεται πολύ διαφήμιση στη χώρα μας είναι το Αιγαίο.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνομιλία που είχαμε. Και εγώ σας ευχαριστώ.
*Ευχαριστούμε για τη βοήθεια στη μετάφραση απ’τα αγγλικά την ΕλένηΑνδρικοπούλου.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ASUKA KUROSAWA