ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

ΖΩ ΤΟ ΡΟΛΟ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ Η Δήμητρα Οικονόμου μιλά με το Βαγγέλη Μουρίκη

Πρόθυμος για κουβέντα, ευχάριστος στην παρέα, ντόμπρος, μάγκας, θα μπορούσε να πει κανείς ότι έπαιζε σε μια ακόμη ταινία στη συνέντευξη που μας έδωσε. Ο Βαγγέλης Μουρίκης όμως μας μίλαγε για αυτά που έχει κάνει μέχρι τώρα, για να μας γοητεύσει όπως και το κοινό και τις Κριτικές Επιτροπές. Στη Θεσσαλονίκη εφέτος, με δύο ταινίες και δύο αντίστοιχους πρώτους ρόλους. Βραβεία ερμηνείας στα προηγούμενα φεστιβάλ κινηματογράφου («Απόντες», «Βασιλιάς», του Γραμματικού, «Κήπος του θεού», του Σπυριδάκη)… Φέτος είμαι στην «Αγρύπνια», του Γραμματικού και στην «Ψυχή στο στόμα», του Οικονομίδη, η οποία όμως είναι εκτός διαγωνισμού.

Η συνεργασία με το Γραμματικό; Με το Νίκο είμαστε φίλοι, αγαπάμε πολύ τον κινηματογράφο, δουλεύουμε διάφορα πράγματα μαζί. Συζητάμε τα σενάρια, διαφωνούμε συχνά αλλά καταφέρνουμε να συνεννοηθούμε, κυρίως για το πώς πλησιάζεις από πλευράς εικόνας κάποιες καταστάσεις. Συνεργαστήκαμε στους «Απόντες», στο «Βασιλιά» , τώρα στην «Αγρύπνια», στην παραγωγή του ντοκιμαντέρ «Νυχτολούλουδα» και στην τηλεόραση.

«Αγρύπνια» και ο ρόλος του Ανδρέα… Ο ρόλος είχε από την αρχή πολύ μεγάλο ενδιαφέρον κι ήθελε ιδιαίτερη προσέγγιση. Είναι διαφορετικός απ’όσους έχω κάνει ως σήμερα. Είναι η περίπτωση ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής του, όσον αφορά στο ποιο δρόμο θα διαλέξει για να ηρεμήσει και προσπαθεί να μηδενίσει τα κοντέρ και να ξεκινήσει απ’την αρχή. Όπως όμως το εννοεί αυτός και όχι με βάση κάποια κοινωνικά πρότυπα και συμπεριφορές. Πριν καν αρχίσει η ταινία έπαψε να είναι αυτό που ήταν κι έγινε ξαφνικά κάτι άλλο. Τραβάει μεγάλο ζόρι, κουβαλάει φοβερή κόπωση και βρίσκεται σε αδράνεια. Αντιπαθής χαρακτήρας, αρχικά, αλλά στη συνέχεια με μια ανατροπή στην οποία τον οδηγούν τα γεγονότα, η οποία ελπίζω ότι περνάει στο θεατή, γίνεται συμπαθής. Το αντίθετο συμβαίνει με τον ιερέα.

ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΗ

Υπάρχει ηθικός αυτουργός στο έγκλημα; Ίσως ο ιερέας ή η μάνα και κατ’επέκταση το οικογενειακό περιβάλλον; Αν ψάξετε για ηθικό αυτουργό θα το κάνετε πολύ συγκεκριμένο και δεν υπάρχει συγκεκριμένο σημείο στην ταινία που να το καθορίζει. Ίσως η ουσία είναι το ίδιο το ερώτημα. Ο Ανδρέας είναι ένας άνθρωπος που ζει μέσα στη νύχτα, στα πιστόλια και στους καυγάδες, έχει δει αμέτρητες ανακρίσεις, και παράλληλα έχει μια μάνα και τρία παιδιά… Δεν ξέρω αν έχει νόημα να ψάχνουμε για ηθικό αυτουργό.

Η σχέση του Ανδρέα με τη γυναίκα του την οποία όμως δε βλέπουμε… Μας απασχόλησε με το Γραμματικό αν έχει νόημα να τη δούμε και καταλήξαμε στο ότι αυτό που έχει σημασία είναι η πράξη. Έκανε αυτό, για να βρεθεί με τον αδελφό του ή για να πάει κάπου αλλού. Ο Ανδρέας περιγράφει την «ανάκριση» γιατί περί αυτού πρόκειται. Όταν έχεις κάποιον απέναντί σου, σε στυλ «εγώ ρωτάω κι εσύ απαντάς», κάνεις ανάκριση, είσαι ο αστυνόμος κι απέναντί σου είναι ο ύποπτος. Η υποψία του ότι σκότωσε τη γυναίκα του.

Στις προηγούμενες ταινίες, υποδυόσουν σταθερούς χαρακτήρες μέχρι το τέλος. Στην «Αγρύπνια» ο ήρωας σταδιακά εξελίσσεται, αλλάζει. Αυτό σε κούρασε; Αυτή η εξέλιξη είναι η αντίφαση αυτού του ανθρώπου που θέλει να πάει προς τα κάτω και ταυτόχρονα πηγαίνει προς τα πίσω για να μηδενίσει το κοντέρ, όπως είπα. Όλο αυτό δημιουργεί μια ουσιαστική ασυνέχεια την οποία όμως εγώ σαν ηθοποιός πρέπει να την έχω μέσα μου σα συνέχεια. Είναι δύσκολο και απαιτεί από τον ηθοποιό να αισθάνεται συνέχεια την εξέλιξη της ταινίας και της αποσύνθεσης του ήρωα η οποία όμως δεν οδηγεί στο θάνατο αλλά σε μια καινούρια αρχή. Αυτό το σημείο με ζωντάνεψε σε σχέση με τον ήρωα.

ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΑΧΩΡΙΖΩ

Στο τέλος ο ιερέας φεύγει κι ο Ανδρέας μένει. Ο ιερέας φεύγει, αφού έχει κάνει κι αυτός την εξομολόγησή του, έχοντας στο μυαλό του κάποιες δραστηριότητες. Δε μιλάω για κύρια δράση, αλλά έχει κάτι. Την ιεραποστολή, τη μάνα του, την κηδεία που θα γίνει το απόγευμα. Ο Ανδρέας παραμένει και μετεωρίζεται σε ένα πράγμα που δεν έχει λύσει και δεν είναι σίγουρος πότε θα το λύσει. Μπορεί να πάρει το επόμενο καράβι και να φύγει, μπορεί και να παραδοθεί. Παραμένει ανοιχτό. Το σημαντικό για μένα είναι ότι εδώ έχουμε τη μοναδική στιγμή ησυχίας του ήρωα που μέχρι τότε είναι διαρκώς στο τρέξιμο. Τη στιγμή που σταματάει και βρίσκεται στο μετεωρισμό του μπρος-πίσω, θα πέσω-δε θα πέσω, στο σημείο μηδέν. Αυτό το σημείο με απασχολεί .

Όση ώρα μιλάμε νοιώθω ότι ζεις το ρόλο που περιγράφεις. Τι είναι για σένα ηθοποιός; Όσο καιρό είμαι στο ρόλο, το ζω σωματικά και ψυχικά και δεν τα διαχωρίζω. Ακόμα και τώρα που μιλάμε, είμαι μέσα στο ρόλο γιατί δε θέλω να απαντάω τυπικά σε κάποιες ερωτήσεις. Εφέτος, συνήθως το αποφεύγω, έπαιξα ταυτόχρονα σε δύο ταινίες. «Αγρύπνια» και «Ψυχή στο στόμα». Μπήκα σε δύο διαφορετικούς ρόλους και κατάφερα να τους διαχωρίσω με το να συγκεντρώνομαι διαφορετικά κάθε φορά. Αν προσπαθούσα με παρόμοιες υποκριτικές δραστηριότητες να φέρω πράγματα απ’τον ένα ρόλο στον άλλο, τότε θα τα έφτυνα επάνω στη σκηνή.

Γιατί δεν έχεις ασχοληθεί ως τώρα με το θέατρο; Με ενδιαφέρει και θα το κάνω. Ακούγεται περίεργο για έναν ηθοποιό που δουλεύει δέκα χρόνια αλλά δεν έτυχε ως σήμερα γιατί κάθε χρόνο είμαι απασχολημένος με μία ταινία όπου, εκτός του ότι παίζω, κάνω κι άλλα πράγματα κι αυτό μου τρώει πολύ χρόνο. Επίσης ταξιδεύω πολύ στο εξωτερικό κι ιδιαίτερα στην Αυστραλία όπου έχω σπουδάσει κι έχω πολλούς φίλους τους οποίους βλέπω τακτικά. Εκεί έκανα και την πρώτη μου δουλειά, πρώτος ρόλος σε μεγάλου μήκους της Village Roadshow.

Με την τηλεόραση που έχει τη δύναμη να κάνει έναν ηθοποιό «αναγνωρίσιμο» με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό; Είχα παίξει στο σήριαλ, «Έμμονες ιδέες», του Μανουσάκη. Γενικά δε με φωνάζουν. Ίσως φταίω κι εγώ που είμαι συνέχεια απασχολημένος με άλλα πράγματα τα οποία με ευχαριστούν και δεν έχω τόσο μεγάλη αγωνία για την τηλεόραση όσο για το θέατρο.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Μέχρι τώρα έχεις κάνει κινηματογράφο έξω από το mainstream και σίγουρα δεν είναι τυχαίο. Θα σε ενδιέφερε μια μεγάλη παραγωγή; Δεν έχω πρόβλημα με το mainstream. Έτσι ξεκίνησα στην Αυστραλία, και θα με ενδιέφερε να το ξανακάνω, ιδιαίτερα στο εξωτερικό, μιας και μιλάω καλά δύο ξένες γλώσσες. Προσπάθησα να δω τι γίνεται στον ελληνικό χώρο και γνώρισα κάποιες παρέες που δουλεύουν με λίγα μέσα και πολύ αγάπη κι αγωνία για το σινεμά. Εκεί επέλεξα να δουλέψω. Φυσικά δεν ζω απ’αυτές τις επιλογές αλλά τις γουστάρω.

Τι σημαίνει για σένα ένα ακόμα βραβείο; Πάντα κάτι σημαίνει. Κάνεις μία ιδιαίτερη προσέγγιση, κάποιοι τη βλέπουν, τους αρέσει και την επιβραβεύουν.

Τόσα βραβεία και παρόλα αυτά λίγοι σε αναγνωρίζουν… Ωραίο δεν είναι;

Σου αρέσει; Μια χαρά είναι!!!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΟΥΡΙΚΗΣ