ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

Μια ζωή ταινίες Αφιέρωμα στον Ροβήρο Μανθούλη

ΤΑΙΝΙΕΣ

Μια ταινία, μια ζωή – Ροβήρος Μανθούλης (Μια ταινία του Κωνσταντίνου Μωριάτη για τον Ροβήρο Μανθούλη) 1997, ντοκιμαντέρ, ΒΕΤΑ, έγχρωμη, 90΄ Η ταινία έχει θέμα την σκηνοθετική σταδιοδρομία του Pοβήρου Μανθούλη. Ο τίτλος θυμίζει τη πρωτότυπη σειρά «Μια χώρα, μια μουσική», που ο βιογραφούμενος σκηνοθέτης γύρισε για τη γαλλική Τηλεόραση. Περιέχει αποσπάσματα από περίπου 25 έργα του, κινηματογραφικά και τηλεοπτικά. Η ταινία έγινε με παραγγελία της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Θεσσαλονίκη 1997, σε συμπαραγωγή με τη NET.

Λευκάδα, Νησί των ποιητών 1958, ντοκιμαντέρ, 35 mm, ασπρόμαυρη, 10΄ Ιμπρεσιονιστικό ντοκιμαντέρ για το νησί του Βαλαωρίτη και του Σικελιανού. (Σύμφωνα με το μύθο, η Σαπφώ αυτοκτόνησε από ένα βράχο του ακρωτηρίου της Λευκάδας). Η πρώτη ταινία του Pοβήρου Μανθούλη και το πρώτο ελληνικό λυρικό ντοκιμαντέρ. Ντοκιμαντέρ για το υπουργείο Τύπου και Πληροφοριών «Η πρώτη μου ταινία». (Ρ.Μ.)

Ψηλά τα χέρια Χίτλερ! 1963, μυθοπλασία, 35 mm, ασπρόμαυρη, 90΄ Μια σάτιρα ορισμένων συμπεριφορών σχετικά με τη γερμανική κατοχή και την Αντίσταση. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου, 1963. Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο Θανάση Βέγγο από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου, 1963. Το γύρισμα και το μοντάζ της ταινίας με τη διανομή τριών κόπιων έγιναν μέσα σε 45 ημέρες. Μια εβδομάδα αργότερα προβλήθηκε στις αίθουσες.

Πρόσωπο με Πρόσωπο 1966, μυθοπλασία, 35 mm, ασπρόμαυρη, 90΄ Μια πολιτική και προσωπική ταινία (film d’auteur), που καυτηριάζει την «νέα τάξη» πραγμάτων που επιχειρεί να επιβάλει ένα αυταρχικό καθεστώς της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής ολιγαρχίας. Με την ευκαιρία στιγματίζεται η καταστροφή της Αθήνας. Πρόκειται για μια μαρτυρία για την προδικτατορική πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και μια σάτιρα της ανερχόμενης τάξης των νεόπλουτων στη δεκαετία του ’60. Βραβείο Σκηνοθεσίας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, 1966 Βραβείο Κοινού για τη σκηνοθεσία στο φεστιβάλ που οργάνωσε η εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή», 1966 Ειδικό Βραβείο Φεστιβάλ Λοκάρνο, 1967 Επίσημη συμμετοχή στα φεστιβάλ, Υέρ, Μόσχας, Πέζαρο, Ουτρέχτης, Λωζάνης. Το σενάριο της ταινίας έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Εξάντας, 1976. Η πρώτη καλλιτεχνική ταινία του σκηνοθέτη, που πραγματοποιήθηκε χάρη σε μια συνεργατική κινηματογραφιστών και φίλων (η πρώτη στην Ελλάδα) και η τελευταία του πριν από την 21η Απριλίου 1967. Μέχρις ότου απέκτησε τη γαλλική ιθαγένεια, το 1974, ήταν «χωρίς πατρίδα» ή «άπατρις».

Mélina à Paris / Η Μελίνα στο Παρίσι 1968, ντοκιμαντέρ, 16 mm, ασπρόμαυρη, 20΄ Εκπομπή για την εξορία και πώς διαδίδει τη μουσική του κυνηγημένου Μίκη. Η Μελίνα Μερκούρη έχει μόλις φύγει από το μιούζικαλ «Ίλια ντάρλινγκ», που έπαιζε στο Μπροντγουέι και εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου επαναλαμβάνει, περιτριγυρισμένη από τους μουσικούς του Μίκη Θεοδωράκη, τα τραγούδια που της στέλνει κρυφά από την Ελλάδα ο Μίκης Ταινία για το τηλεοπτικό μαγκαζίνο «Στην Αφίσα του Κόσμου» της Γαλλικής Τηλεόρασης (ORTF).

Τα νανουρίσματα που ξυπνούν (Joan Baez, Rosa Ballisteri, Marion Williams) 1969, ντοκιμαντέρ, 16 mm, ασπρόμαυρη, 12΄ H Joan Baez με το σύζυγό της David λίγο πριν φυλακιστεί, τραγουδά το «tramp on the street». Η Rosa Ballisteri τραγουδά τη δύσκολη ζωή των ανθρώπων της Σικελίας. Η διάσημη μαύρη τραγουδίστρια του γκόσπελ, Marion Williams, τραγουδάει spirituals. Ένα σπάνιο ντοκουμέντο. Σκέτo τραγούδι. Ταινία για το τηλεοπτικό μαγκαζίνο «Στην Αφίσα του Κόσμου» της Γαλλικής Τηλεόρασης (ORTF).

Nous sommes deux/ Είμαστε δυό (Μίκης Θεοδωράκης- Ζόρζ Μουστακί) 1970, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 24΄ Τραγούδια της φυλακής, στο Παρίσι. Ο Μίκης, ελεύθερος πλέον, φεύγει από τη φυλακή του Ωρωπού και φτάνει στο Παρίσι με το αεροπλάνο του Ζ. Ζ. Σερβάν-Σερμπέρ. Το ίδιο βράδι, μαζί με τον Ζορζ Μουστακί, μεταφέρει στα γαλλικά τα τραγούδια που έγραψε στη φυλακή. Η κάμερα τους ακολουθεί. Πρόκειται για μια εξαιρετική στιγμή της ζωής των δυο καλλιτεχνών. Ταινία για το τηλεοπτικό μαγκαζίνο «Στην Αφίσα του Κόσμου» της Γαλλικής Τηλεόρασης (ORTF).

Le Blues Entre les Dents / Μπλουζ με σφιγμένα δόντια 1972, φιξιόν-ντοκιμαντέρ, 16 mm και 35 mm, έγχρωμη, 85΄ Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά πρόσωπα, που δείχνουν «αποσπάσματα από τη ζωή τους» για την κάμερα, στο σπίτι τους στο Χάρλεμ και το Μπρονξ. Η «υπόθεση» παρατίθεται σε πλάνα γυρισμένα με ηλικιωμένους μουσικούς του μπλουζ. Οι διάλογοι είναι αυτοσχεδιασμένοι. Βραβείο Κριτικής στις Βρυξέλλες. Το νέο αντρόγυνο που εμφανίζεται στην ταινία έπαιζε στο θεατρικό έργο «Παραβάν» του Ζαν Ζενέ, που σκηνοθέτησε ο Μίνως Βολανάκης στο Μπρούκλιν.

En Remontant le Mississippi / Ανεβαίνοντας τον Μισισιπή 1973, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 2 Χ 52΄ Από τη σκλαβιά, στις φυλακές του Νότου, στα γκέτο του Βορά. Πώς γεννήθηκαν τα μπλουζ και τι μηνύματα κρύβουν. Μια μελέτη σε βάθος για την ιστορία του μπλουζ. Τα τραγούδια που τραγουδούσαν οι σκλάβοι στην ώρα της δουλειάς τους, βρέθηκαν σε μια φυλακή του Τέξας. Τα γυρίσματα έγιναν στο Τέξας, στη Λουιζιάνα, στη Γεωργία, στην Καλιφόρνια, στο Σικάγο, στο Μέμφις και στη Νέα Υόρκη, στη φυλακή Ricker’s Island. «Ο κοινωνιολόγος Τσαρλς Κέιλ, η γυναίκα του οποίου έχει γράψει τη βιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη, στάθηκε πολύτιμος σύμβουλος». (Ρ.Μ.) Με την ταινία αυτή εγκαινιάστηκε το 3ο κανάλι της Γαλλικής Τηλεόρασης (ORTF-3) στις 3 Ιανουαρίου 1973. Μερικοί από τους μπλούζμεν της ταινίας χρησιμοποιήθηκαν στην μεγάλου μήκους φιξιόν-ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη «Μπλουζ με σφιγμένα δόντια».

Édith Piaf, Dix Minutes de Bonheur par Jour / Εντίθ Πιαφ – Δέκα λεπτά ευτυχίας την ημέρα 1974, ντοκιμαντέρ, 16 mm, ασπρόμαυρη, 52΄ Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο της Εντίθ Πιαφ, ένα αφιέρωμα στο «σπουργιτάκι του Παρισιού» και στην πόλη της, το Παρίσι που χάνεται μαζί της. Ένα πορτρέτο με δυο πρόσωπα: αυτό της Πιάφ, έτσι όπως γράφτηκε στη μνήμη του παρισινού λαού, και αυτό του Παρισιού. Ταινία για το τηλεοπτικό μαγκαζίνο «Μια χώρα, μια μουσική» του ORTF-3.

La Country Music ou La Nostalgie de Ouest / Η μουσική κάουντρι ή Η νοσταλγία της Δύσης / 1974, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 52΄ Η «σιωπηλή πλειοψηφία» των Αμερικανών ακούει τη «μουσική της υπαίθρου» (country-music) δηλαδή τις μπαλάντες των αγελαδάρηδων και τυχοδιωκτών που κατέκτησαν την Δύση δυο αιώνες πριν. Η παράδοση του western παραμένει ολοζώντανη και άφθαρτη. Η ταινία γυρίστηκε τόσο στα απόμακρα, φτωχά ορεινά χωριά του Αρκάνσας, με τους τελευταίους «χίλμπιλις», θεματοφύλακες των παραδόσεων του Φαρ-Ουέστ, όσο και στην λαμπερή Music-city των εκατομμυριούχων της country-music του Νάσβιλ. Ταινία για το τηλεοπτικό μαγκαζίνο «Μια χώρα, μια μουσική» του ORTF-3.

La Grèce ou Le Cri du Silence / Η Ελλάδα ή Η κραυγή της σιωπής 1974, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 52΄ Σχετικά με την προέλευση της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη. Λίγο πριν από την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ο Ροβήρος Μανθούλης κινηματογραφεί συναυλίες του στη Γαλλία και ο Φώτης Μεσθεναίος κινηματογραφεί την ελληνική μουσική στην Ελλάδα, με οδηγίες που παίρνει δια τηλεφώνου από το Παρίσι. Ταινία για το τηλεοπτικό μαγκαζίνο «Μια χώρα, μια μουσική» του ORTF-3.

La Sicile, La Terre qui Perd son Sang / Σικελία, Η γη που αιμορραγεί 1975, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 52΄ Ένας μεσογειακός λαός, κράμα Ελλήνων, Καρχηδονίων, Ιταλών, Αράβων, Ισπανών, Γάλλων, Γερμανών, κι ένας πολιτισμός αρχαίος και μεσαιωνικός, που διέρχεται ηρωικά το τελευταίο στάδιο της επιβίωσης του. Ένα βλέμμα στη λίγο γνωστή Σικελία, ένα πορτρέτο του λαού της με τις ζωντανές του παραδόσεις: τραγούδια, θέατρο των «puppi», «cantastoria» (αυτοί οι μοντέρνοι Όμηροι που διαιωνίζουν το μεσαιωνικό επικό τραγούδι: Orlando Furioso, Salvatore Juliano) και διάφορα γεγονότα στη Σικελία. Ταινία για το τηλεοπτικό μαγκαζίνο «Μια χώρα, μια μουσική» του ORTF-3.

La France des Années Trente / Η Γαλλία στα χρόνια του 30 1975, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, (2 Χ 52) Ενώ η Ευρώπη καίγεται, η Γαλλία τραγουδάει. Η χρυσή εποχή του γαλλικού τραγουδιού, σε παράλληλο μοντάζ με τους πολέμους, την εξάπλωση του φασισμού και του ναζισμού και την οικονομική κρίση. Με τη βοήθεια τραγουδιών, που οι Γάλλοι τραγουδούσαν εκείνη την εποχή, διακρίνουμε το πορτρέτο της Γαλλίας, που φαίνεται ανέμελη, αν και «κυκλωμένη» από γεγονότα που θα αλλάξουν το πρόσωπο της Ευρώπης: άνοδος του ναζισμού, πόλεμος στην Ισπανία, εξάπλωση της χιτλερικής Γερμανίας. Με κορυφαίους τραγουδιστές και εικόνες της επικαιρότητας, όπως το κραχ του 1929, η επίσκεψη-αστραπή του Χίτλερ στο Παρίσι το 1940 κ.ά.. Ανάμεσα στους κορυφαίους Γάλλους τραγουδιστές, εμφανίζεται και ο Σαρλ Τρενέ σε μια σπάνια συνέντευξή του.

Le Tango au Lever du Jour / Το τανγκό πεθαίνει την αυγή 1976, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 52΄ Η παράλληλη ιστορία του τανγκό και του περονισμoύ, γυρισμένη στο Μπουένος Άιρες, μέσα στην άγρια εποχή της δικτατορίας και των Τουπαμάρος. Βραβείο Ποιότητας του Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου της Γαλλίας. Επίσημη εκπροσώπηση της Γαλλικής Τηλεόρασης στο Ευρωπαϊκό Prix Italia 1976. Ταινία για τη σειρά «Κόσμος χωρίς σύνορα» του TF-1.

Χίλια χρόνια πριν – Η εορτή των Καλένδων στο Βυζάντιο / Il y a Μille Αns – La Fête des Callendes 1976, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 52΄ Ένα μιούζικαλ που αναβιώνει την βυζαντινή εορτή των Καλένδων, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στην Κωνσταντινούπολη, όπως γίνονταν χίλια χρόνια πριν. Παίζουν πολλοί πρωταγωνιστές του κινηματογράφου και του θεάτρου. Ελληνογαλλική συμπαραγωγή ΕΡΤ και TF-1.

Les Rescapés de l’Histoire / Οι ναυαγοί της ιστορίας 1977, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 52΄ Μια εσωστρεφής ταινία που ψάχνει την ταυτότητα του Έλληνα μετά από τη συρρίκνωση που υπέστη η Ελλάδα από την Μικρασιατική καταστροφή και τις εσωτερικές μεταναστεύσεις. Γυρισμένη κυρίως στη Μάνη και στα προάστια του Πειραιά και με την προσωπική και μουσική μαρτυρία του Διονύση Σαββόπουλου. Ταινία για τη σειρά «Κόσμος χωρίς σύνορα» του TF-1.

Cuba: La Musique et la Vie / Κούβα: Η μουσική και η ζωή 1979, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 52΄ Η παλλόμενη καρδιά του Κουβανέζικου λαού. Η μουσική είναι η ψυχή της Κούβας και ο καλύτερος τρόπος να εξηγήσεις αυτήν τη χώρα και το λαό της. Ταινία για τη σειρά «Κόσμος χωρίς σύνορα» του TF-1

Le Cinéma du Réel / Ο κινηματογράφος του πραγματικού 1981, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 45΄ Μια ταινία-ντοκουμέντο για το «δημιουργικό ντοκιμαντέρ» και την ιστορία του: Φλάερτι, ο «κινηματογράφος-μάτι» του Βερτόβ, η βρετανική σχολή της δεκαετίας του ’30, το σινεμά-βεριτέ στη Γαλλία τη δεκαετία του ’50. Συνεντεύξεις με τους: Ζαν Ρους, Εντγκάρ Μορέν, Ανρί Στορκ, Γιόρις Ίβενς, Ναγκίσα Οσίμα κ.ά. Για τη σειρά «Κινηματογραφικές ματιές» της Anne Andrieux

Racines: Yannis Ritsos / Ρίζες: Γιάννης Ρίτσος 1985, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 52΄ Ένα πορτρέτο της Ελλάδας από το 1936 έως το 1974, χαραγμένο από τη ζωή και την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, με τη συμμετοχή του ποιητή και του Μίκη Θεοδωράκη. Ανάγνωση ποιημάτων από τον Γιάννη Ρίτσο, γυρίσματα στη Μονεμβασιά και πλούσιο αρχειακό υλικό. Η ταινία είναι παράλληλα και η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας γιατί είναι συνυφασμένη με την ιστορία και την ποίηση του Ρίτσου. Συμπαραγωγή τηλεοπτικών καναλιών από τέσσερις χώρες: Γαλλία (TF-1), Ελβετία (SSR), Βέλγιο (RTBF) και Ελλάδα ( ΕΡΤ-2).

Les Blance sans les Blues / Τα λευκά μπλουζ 1986, ντοκιμαντέρ, 16 mm, ασπρόμαυρη, 15΄ Εκπληκτικές φωνές λευκών μουσικών των μπλουζ. Οι δυο και μόνοι λευκοί που τραγουδούν μπλουζ σαν τους μαύρους: Ο Τζον Μαγιάλ, στην Αγγλία και η Κάρεν Ντάλτον (με την εκπληκτική φωνή που θυμίζει την Μπίλι Χολιντέι) στην Αμερική. Σκέτη μουσική. Ταινία για τη σειρά «Το μπλουζ του 20ου αιώνα» του Εθνικού Ινστιτούτου Αρχείων

Les Gitans: Les Parias de la Hongrie / Οι παρίες της Ουγγαρίας 1989, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 52΄ Για τους τσιγγάνους της Ουγγαρίας. Ταινία για τη σειρά «Οι Τσιγγάνοι» του FR-3 και του LA SEPT (ARTE)

Les Gitans: Les Nouveaux Castillians / Οι νέοι Καστιλλιάνοι 1989, ντοκιμαντέρ, 16 mm, έγχρωμη, 67΄ 1492, μια μεγάλη ημερομηνία. Οι καθολικοί βασιλιάδες απελευθερώνουν την Ανδαλουσία από τους Άραβες, ο Κολόμβος ανακαλύπτει την Αμερική και οι Εβραίοι της Ισπανίας εκπατρίζονται στην Οθωμανική πλέον Κωνσταντινούπολη και Θεσσαλονίκη. Την ίδια εποχή, οι (Χριστιανοί πλέον) Τσιγγάνοι της Ελλάδας εκπατρίζονται στην Ανδαλουσία, όπου θα εξολοθρευτούν κατά 90% από την Ιερά Εξέταση. Επέζησαν όσοι δέχτηκαν να εγκατασταθούν στο χώρο που άδειασε από τους Άραβες. Από τα μοιρολόγια τους γεννήθηκε το φλαμένκο. Ταινία για τη σειρά «Οι Τσιγγάνοι» του FR-3 και του LA SEPT (ARTE)

Les Sahraouis en Atttente / Οι Σαραουί εν αναμονή 1990, ντοκιμαντέρ, Η-8, έγχρωμη, 52΄ Ένα …παράνομο κράτος στα νότια της αλγερινής Σαχάρας. Κατοικείται από τους Σαραουί (ο πληθυσμός της Δυτικής Σαχάρας), οι οποίοι, εξ αιτίας του πολέμου στη πατρίδα τους, μετακινήθηκαν από την άλλη πλευρά των μαροκινών συνόρων και ζουν, βοηθούμενοι, μισοπαράνομα, μέσα σε μια προσωρινή «χώρα-κράτος», περιμένοντας το δημοψήφισμα που θα καθορίσει την τύχη της χώρας τους. Η Δυτική Σαχάρα παραμένει ένα από τα άλυτα εθνικά προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο (και τον ΟΗΕ). Όταν εγκαταλείφθηκε από την (αποικιοκρατική) Ισπανία, την κατέλαβε το Μαρόκο που την θεωρεί τμήμα του. Πρόκειται για ένα λαό που έχει εντελώς δίκη του ταυτότητα και πολέμησε για την ανεξαρτησία του και τη Δημοκρατία, με οδηγό το σοσιαλιστικών αρχών Πολισάριο. Η πλειοψηφία του, περίπου 200.000 άντρες, γυναίκες και παιδιά, κατέφυγαν πρόσφυγες στη Σαχάρα της Αλγερίας για να σωθούν. Εκεί, με την ανοχή της Αλγερίας, έχουν ιδρύσει ένα «κράτος εν κράτει», μια άρτια οργανωμένη πόλη, με σχολεία, νοσοκομεία και κήπους μέσα στην έρημο, που διοικείται δημοκρατικά από το Πολισάριο, όπου δεν υπάρχουν τηλέφωνα, ταχυδρομεία και χρήματα. Μιλούν αραβικά, είναι μουσουλμάνοι χωρίς κανένα φανατισμό και χωρίς τζαμιά. Μαζί τους ζουν και μερικοί αιχμάλωτοι του Μαροκινού στρατού, εδώ και 30 χρόνια! Κι αυτό γιατί ο βασιλιάς Χασάν του Μαρόκου δεν τους δεχόταν επειδή είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι και οι άνθρωποι αυτοί έχουν γεράσει… Ταινία-έρευνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Συμπαραγωγή της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Ιδρύματος «Γαλλία, Ελευθερίες – Ντανιέλ Μιτεράν».

Vassilis Alexakis / Βασίλης Αλεξάκης 1994-1995, ντοκιμαντέρ, BETA, έγχρωμη, 52΄ (γαλλική βερσιόν) και 45΄ (ελληνική βερσιόν). Πώς γράφεται ένα μυθιστόρημα και πώς το φαντάζεται ο σκηνοθέτης. Στην προκειμένη περίπωση ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί ένα μυθιστόρημα σε εξέλιξη και συγκεκριμένα το γράψιμο του βιβλίου Η Μητρική Γλώσσα του Βασίλη Αλεξάκη κατά τα διάφορα στάδια και το «συμπληρώνει» κινηματογραφικά. Πρώτη ταινία-πιλότος μιας σειράς που σκοπός της είναι να κινηματογραφηθεί ένας δημιουργός στην περίοδο που γράφει ένα μυθιστόρημα. Μια εμπειρία ντοκιμαντέρ-μυθοπλασίας, ένα «πρόσωπο με πρόσωπο» του δημιουργού του βιβλίου και του δημιουργού της ταινίας. Μεταξύ δυο περιόδων «γραφής μπροστά στην κάμερα», ο σκηνοθέτης ερευνά τον κόσμο του μυθιστορήματος, προτείνει «πραγματικά» πρόσωπα που είναι μια ακτινογραφία του δημιουργού και ξεσκεπάζει το μηχανισμό της δημιουργίας. Ταινία για τη σειρά «Έξι δημιουργοί σε αναζήτηση προσώπων».

Χρόνια ερωτικά (Ελληνικά σινερομάντζα) 1995, ντοκιμαντέρ, BETA, έγχρωμη, 60΄ 40 χρόνια ερωτικής ζωής στη Ελλάδα σε 40 χρόνια ελληνικού σινεμά. Θέμα της ταινίας είναι η εξέλιξη των σχέσεων των ζευγαριών στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία 40 χρόνια (1955-1995), όπως φαίνεται μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες της εποχής. Με αποσπάσματα, κυρίως, από τις εμπορικές ταινίες ή τουλάχιστον από τις πιο δημοφιλείς και με μερικές σύντομες συνεντεύξεις παραγωγών, σκηνοθετών και ηθοποιών (Γ. Δαλιανίδης, Γ. Ζερβός κ.ά.). Η ταινία είναι κοντολογίς και μια, μερική φυσικά, ιστορία του ελληνικού σινεμά. Η ταινία είναι παραγγελία του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού επ’ ευκαιρία του γιορτασμού των 100 χρόνων του Κινηματογράφου.

Ο Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος / La Guerre Civile Grecque 1997, ντοκιμαντέρ, ΒΕΤΑ, έγχρωμη, 55΄ Μια αφήγηση συγκινητική και χωρίς παραχωρήσεις. Όταν μεταδόθηκε για πρώτη φορά η ΕΡΤ δέχτηκε περί τα 2.000 τηλεφωνήματα τηλεθεατών που ζητούσαν την επανάληψή της και (για πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης) ξαναπαίχτηκε σε 3 μέρες. Εμφανίζονται οι Μανώλης Γλέζος, Χαρίλαος Φλωράκης, οι αξιωματικοί του Εθνικού Στρατού (που πολέμησαν σε Ελ Αλαμέιν, Ρίμινι, Δεκέμβρη και Εμφύλιο) στρατηγός Κουμανάκος, στρατηγός Σοφοκλής Τζανετής, στρατηγός Κόρκας –Ιερολοχίτης το 1944. Επίσης οι αξιωματικοί του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Βασίλης Βενετσανόπουλος, Αλέκος Παπαγεωργίου, Στέφανος Παπαγιάννης, η αντάρτισσα του Δημοκρατικού Στρατού Κατίνα Δημητρίου, ο καπετάνιος του λόχου «Λόρδος Βύρων» του ΕΛΑΣ Μάνος Ζαχαρίας, ο ιστορικός και αντιστασιακός της ΕΠΟΝ Φίλιππος Ηλιού, ο δημοσιογράφος και ιστοριογράφος Βάσος Μαθιόπουλος (αποκάλυψε την Αγγλο-Γερμανική Συμφωνία του τέλους της Κατοχής). Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Τηλεοπτικών Προγραμμάτων (F.I.P.A.) του Μπιαρίτζ το 1997. Η εξάωρη βερσιόν «Βίοι Παράλληλοι του Εμφυλίου» πήρε το ετήσιο βραβείο καλύτερης εκπομπής πληροφόρησης στην Ελλάδα το 1997.

Η δικτατορία των Ελλήνων συνταγματαρχών / La Dictature des Coloneles Grecs 1998, ντοκιμαντέρ, BETA, 55΄ Πώς και γιατί έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Με συνεντεύξεις πρωταγωνιστών του και Αμερικανών παραγόντων.

Η δική μου Γιάφα / Jaffa la Mienne 1998, ντοκιμαντέρ, ΒΕΤΑ, 52΄ Η διασπορά των Παλαιστινίων που διώχτηκαν από την Γιάφα. Πενήντα χρόνια μετά από την αναγκαστική έξοδό τους, οι πρόσφυγες της Γιάφας επιστρέφουν δειλά-δειλά στην πόλη όπου γεννήθηκαν, για να δουν τον κήπο του σπιτιού τους, που σήμερα έχει δημευτεί, το σχολείο, το φαρμακείο και ό,τι έχει απομείνει από την παλιά τους γειτονιά, πριν ξαναγυρίσουν στην καινούρια τους πατρίδα, τη Διασπορά –στη Βηρυττό, στο Αμμάν, στο Μόντε Κάρλο, το Παρίσι, το Λονδίνο... Ένα ταξίδι στα χνάρια των αρχοντικών οικογενειών (Γκαργκούρ, Αρακιντζί) της ιστορικής πόλης, με μαρτυρίες από τρεις γενιές Γιαφιώτες και άγνωστα κινηματογραφικά αρχεία της προπολεμικής εποχής. Το φιλμ ανασυνθέτει ένα κόσμο ζωντανό και δραστήριο, αντιπροσωπευτικό μιας κοσμοπολίτικης κοινωνίας ελάχιστα γνωστής, που αποτελεί μέρος της ιστορικής Παλαιστίνης.

Lilly’s Story 2002, μυθοπλασία, 35 mm, έγχρωμη, 130΄ Αυτή η ταινία διηγείται τις αλλόκοτες περιπέτειες μιας κοινότητας πολιτικών εξορίστων οι οποίοι έχοντας διαφύγει κατά καιρούς στο εξωτερικό, βρίσκονται διασπαρμένοι σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες περιπλανώμενοι «σε Ανατολή και Δύση» από τις δυο πλευρές ενός παράλογου «παραπετάσματος». Επίσημη Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βενετίας 2002. «Το 1972 επρόκειτο να γυρίσω μια ταινία αμερικανικής παραγωγής με παραγωγό τον Ζυλ Ντασέν και πρωταγωνίστρια την Μελίνα, με τίτλο Lilly’s Story. Μετά από ένα χρόνο προετοιμασίας, το γύρισμα ακυρώθηκε γιατί η μεν εταιρία διαλύθηκε ο δε Τσαουσέσκου απαγόρευσε το γύρισμα της που επρόκειτο να γίνει στη Ρουμανία. (Εκείνη την εποχή υπέγραψε ένα Σύμφωνο Φιλίας και Αμοιβαίας Εμπορικής Συνεργασίας με τον Παπαδόπουλο, επρόκειτο μάλιστα να επισκεφτεί την Ελλάδα στις 17 Νοέμβρη του 1973. Την επίσκεψη ματαίωσαν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου...). Τις περιπέτειες εκείνης της εποχής περιγράφει η σημερινή ταινία, με τον ίδιο τίτλο».(Ρ.Μ.)

ΕΠΑΝΩ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΡΟΒΗΡΟ ΜΑΝΘΟΥΛΗ