ΠΙΣΩ

Παραλειπόμενα του Φεστιβάλ

Επειδή Φεστιβάλ δεν είναι μόνο οι ταινίες, αποφασίσαμε να κρατήσουμε κάποιες από τις χιλιάδες στιγμές που ζήσαμε αυτές τις λίγες μέρες στην Κω. Σας παρουσιάζω εδώ κάποιες, ενδεικτικές της διαβίωσής μας σε αυτό το νησί, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ.

Μια καλλιτεχνική διευθύντρια ενός Φεστιβάλ δεν ξεκουράζεται ποτέ. Πόσο μάλλον μια σαν τη Λουκία Ρικάκη που συνεχώς κινείται, δρα και δημιουργεί (αυτή την εντύπωση έχω τόσα χρόνια που την ξέρω), στη φωτό1 λίγο πριν τη Συνέντευξη Τύπου κανονίζει και τις τελευταίες λεπτομέρειες ή, μήπως, τις πρώτες της επόμενης δραστηριότητας; Ποιος ξέρει; Μόνο αυτή, είναι η σωστή απάντηση.

Οι σκηνοθέτες, αντίθετα, απολαμβάνουν την αποδοχή του κοινού και ξεκουράζονται, ίσως γεμίζοντας «μπαταρίες» για τις επόμενες δουλειές τους. Εδώ, στη φωτό2, η Αναστασία Χριστοφορίδου ποζάρει μπροστά στο λιμάνι της Κω, με φόντο τα πλοία που έχουν αράξει, κερδίζει λίγο χρόνο ξεκούρασης πριν να επιστρέψει, εσπευσμένα στη Θεσσαλονίκη για να τελειώσει κάποιες δουλειές και να τραβήξει κάποια πλάνα από τη ΔΕΘ, απ’ότι έμαθα.

Έκπληκτος ο Γιάννης Σχοινάς, δημοσιογράφος και περιβαλλοντολόγος, στη φωτό3, παρακολουθεί την αναπαράσταση του όρκου του Ιπποκράτη που έγινε στο Ασκληπιείο την Παρασκευή, την προτελευταία μέρα του Φεστιβάλ. Δεν είχε άδικο και εγώ αν δεν είχα την κάμερα κάπως έτσι θα ήμουν. Ήταν κάτι το συγκλονιστικό, όπως ήδη έχουμε γράψει. Οι λέξεις είναι φτωχές να περιγράψουν τα όσα είδαμε…

Η όμορφη Έϊλον Νουφάρ, φωτό4, πρωταγωνίστρια στην ταινία «Transparent time», της Gali Meiri, χαίρεται το δυνατό ήλιο της Κω, παρακολουθεί τη Συνέντευξη Τύπου και ίσως σκέφτεται την ταινία που πρωταγωνίστησε, τα όσα πέρασε με τη θεραπεία της από τον καρκίνο του στήθους και, σίγουρα, πόσο όμορφη είναι η ζωή. Έχει αυτή τη λαμπερή όψη, στην οποία έχουμε ήδη αναφερθεί, αυτή που έχουν όσοι έχουν βγει νικητές από μάχες προσωπικές, σαν τη δική της. Το Φεστιβάλ ήταν γεμάτο από τέτοιους πραγματικούς σταρ.

Καχύποπτος; Όχι. Διερευνητικός; Μάλλον. Ο Νίκος Ζωιόπουλος,φωτό5, σκηνοθέτης και ηθοποιός, με «καρφώνει» που το φωτογραφίζω. Τόσα χρόνια φίλοι που είμαστε δεν μπορώ με ακρίβεια να τον «αποκωδικοποιήσω». Το υποκριτικό του ταλέντο είναι τόσο δυνατό που παραπλανά και τους ανθρώπους που τον ξέρουν χρόνια. Έχει δοκιμαστεί σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους και πέρασε πίσω από την κάμερα. Αναπόφευκτη κίνηση; Ίσως! Πάντως βαδίζει σταθερά και καλά.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

1	2	3	4	5

Ακούει μια ερώτηση, ο Adam Lavis, φωτό6, συνσκηνοθέτης της ταινίας «Here’s Johnny!». Είναι έτοιμος να απαντήσει. Ήρεμος και πολύ συγκροτημένος ξέρει τι θέλει, γιατί έκανε την ταινία, ακούει και «αγοράζει» ιδέες, μαθαίνει και μεταδίδει τις ιδέες του, λειτουργεί όπως θα έπρεπε να λειτουργούν οι Έλληνες σκηνοθέτες. Ξέρει τι ακριβώς έχει κάνει, δεν έχει «καβαλήσει το καλάμι», ακόμα και όταν πήρε το βραβείο, σε αυτό το Φεστιβάλ.

Και λίγο χρόνος για ξεκούραση δε βλάπτει. Εδώ, στη φωτό7, ο Στράτος Κερσανίδης, κριτικός κινηματογράφου, πίνει και ακούει αυτά που του λέει το μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης της Κω. Έχω σηκωθεί και έχω αφήσει το ποτηράκι μου για να αποθανατίσω τη στιγμή. Στιγμές ξεκούρασης και χαλάρωσης, στο διάλειμμα των προβολών.

Ένας σκηνοθέτης διδάσκει σε ένα εκκολαπτόμενο σκηνοθέτη ή φωτογράφο; Ο Rick Minnich, στην φωτό8, δείχνει στο γιο του πως θα χειριστεί την ψηφιακή φωτογραφική μηχανή του. Έχει κάνει την ταινία «Forgetting dad», για την απώλεια μνήμης του πατέρα του, ο οποίος από τότε άλλαξε η ζωή του και εγκατέλειψε την οικογένειά του. Ζει μια αρμονική σχέση με το γιο του που, από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, ξεναγήθηκε στο θαυμαστό κόσμο της εικόνας και της αναπαράστασης.

«Φιλό και Μαρίνα», λέγεται η ταινία της Καλλιόπης Λεγάκη. Στη Συνέντευξη Τύπου, φωτό9, ακούει νηφάλια, τις ερωτήσεις, με την ηρεμία που πρέπει να είχε για να χειριστεί ένα τόσο δύσκολο θέμα, όπως έχουμε αναφέρει στην αναφορά των ταινιών του Φεστιβάλ. Σκηνοθέτιδα και καθηγήτρια φιλόλογος, έχει κάνει ταινίες μικρού μήκους και ταινίες τεκμηρίωσης, τα θέματά της είναι πάντα ο άνθρωπος και οι συμπεριφορές του, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει μια ανθρωπολογική-ψυχαναλυτική ματιά, απαραίτητο εφόδιο για αυτά που κάνει.

Τι θα τραβήξω τώρα; Και πρέπει να τις αποθηκεύσω, να τις βάλω σε cd για να τις δείξω το βράδυ από τον προτζέκτορα, στον κινηματογράφο, όπως θέλει η Λουκία.», φαίνεται να σκέφτεται η Βάσια Αναγνωστοπούλου, φωτό10, φωτογράφος του Φεστιβάλ. Μια δροσερή παρουσία που με τη Nikon της αποθανάτιζε τη στιγμή, κυνηγώντας το στιγμιότυπο. Μέχρι να την πιάσει ο φακός μου…

6	7	8	9	10

Γιάννης Φραγκούλης

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ