ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ιστορίες από τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο

  Ιστορίες από τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο θα δούμε αυτό το φθινόπωρο στο    
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο τα τελευταία χρόνια δίνει ιδιαίτερη σημασία στη συνεργασία με τις γειτονικές χώρες. Φέτος, που θα γιορτασθούν τα 50 χρόνια της λειτουργίας του, η Διευθύντρια του Φεστιβάλ κα Δέσποινα Μουζάκη κάνει ένα μεγαλύτερο άνοιγμα στην περιοχή καλώντας τους δημιουργούς να καταθέσουν κινηματογραφικά σχέδια τα οποια ανεξαρτήτως προέλευσης, τοποθετούν στοιχεία της ιστορίας τους στη βαλκανικη χερσόνησο και τις μεσογειακές χώρες, στο 5ο Φόρουμ Συμπαραγωγών Crossroads.
Με τον τρόπο αυτό, δινεται η ευκαιρια σε σκηνοθέτες και σεναριογράφους να καταθέσουν στοιχεια της ιστοριας τους που συνδέονται με τις γεωγραφικές αυτές περιοχές, ενώ παράλληλα θα έχουν τη δυνατότητα να παρουσιάσουν και να συζητήσουν τα σχέδιά τους με παραγωγούς, διανομείς και πιθανούς χρηματοδότες.
Μερικά από τα πιο γνωστά ονόματα που έχουν ενταχθεί στο Crossroads είναι η Γεσίμ Ουστάογλου, ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης, ο Ραούλ Ρουίζ, η Αθηνά Ραχήλ Τσαγκάρη, ο Αλέξης Αλεξίου κ.α. Ελληνες και ξένοι.
Τα τελευταία τρια χρόνια έχει καθιερωθεί και Χρηματικο Βραβείο  Crossroads ύψους 10.000 ευρώ, που είναι χορηγία της Nokia Series.
Προθεσμία υποβολής αιτήσεων είναι η 30η Αυγούστου 2009, που μπορεί να γίνει και ηλεκτρονικά στη σελιδα http: //www.filmfestival.gr

                                      H Kινηματογραφική μας Βιβλιοθήκη

      Στο 28ο Φεστιβάλ Βιβλιου Θεσσαλονίκης, που θα συνεχισθεί μέχρι 21 Ιουνίου στην Παραλία Λευκού Πύργου, ιδιαίτερη θέση έχει το περίπτερο 3, όπου στεγάζονται οι εκδόσεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Εκεί βρίσκουμε όλη την πλούσια βιβλιογραφία για σκηνοθέτες και ηθοποιούς σε πολυτελη άλμπουμ με φωτογραφίες και κειμενα που αναφέρονται στη φιλμογραφία διάσημων σκηνοθετών όπως των Φεντερίκο Φελλίνι, Ρομπέρ Μπρεσσόν, Ζύλ Ντασσέν, Μιχάλη Κακογιάννη, Παντελή Βούλγαρη, Θόδωρου Αγγελόπουλου και πολλών άλλων, οι οποίοι μας εισάγουν αναλυτικά στο έργο τους με έγκυρες κριτικές και δικές τους αφηγήσεις για τις γνωστότερες τουλάχιστον ταινίες τους, για το κλίμα της εποχής στο οποίο έδρασαν, το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον, τις πηγές της έμπνευσής τους και με πλούσια βιογραφικά στοιχεία.  
Ψάχνοντας ανάμεσα στoυς θησαυρούς της κινηματογραφικής μας βιβλιοθήκης από τις εκδόσεις του Φεστιβάλ, σταματάμε στον Κέντζι Μιζογκούτσι, τον μεγάλο Ιάπωνα σκηνοθέτη, ανάμεσα στους μεγαλύτερους της έβδομης τέχνης, που μας τον γνώρισε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με τα αφιερώματα στις ταινίες του. Ανατρέχοντας στα έργα του και στη συναρπαστικη ζωή του, βλέπουμε πως ήταν ο σκηνοθέτης της γυναίκας. Αυτή ήταν πάντα η ηρωϊδα και το θύμα. Μονίμως θύμα. Και επειδή έδινε και πολιτικη διάσταση στις ταινίες του, κάπου αναφέρει σαφώς ότι «κανένα κόμμα δεν μπορεί ν αλλάξει την συμπεριφορά των ανδρών και να εξασφαλίσει τα δικαιώματα των γυναικών».
Γεννημένος στο τέλος του 19ου αιώνα, το επάγγελμα της γκέϊσας ήταν θεσμός. Καθώς πέρασε όλη του τη ζωή στα παράνομα πορνεία μια ζωή άσωτη, μελέτησε την ψυχοσύνθεση της γκέϊσας η οποία προερχόταν από διάφορα κοινωνικά στρώματα.  Γκέϊσα μάλιστα υπήρξε και η αδελφή του, η οποία υιοθετήθηκε σε ηλικία 14 ετών για να πουληθεί λίγο αργότερα ως γκέϊσα σ ένα πορνείο πολυτελείας. Εκεί γνωρίζεται μ έναν αριστοκράτη, ο οποιος την παντρεύεται μετά το θάνατο της γυναίκας του και με την οικονομική ενίσχυση της αδελφής του ο Μιζογκούτσι τελειώνει το δημοτικό και το γυμνάσιο, ενώ πριν ζούσε στα όρια της εξαθλίωσης.
Τα βιώματα αυτά της παιδικής του ηλικίας τον ακολουθούν σε όλη του την καριέρα και οι ηρωϊδες του, κατά κανόνα γκέϊσες, χαρακτηρίζονται από αλτρουϊσμό που κάνουν τα πάντα για να βοηθήσουν τον αδελφό, το φίλο, τον εραστή, το γιό. Η μοίρα τους είναι πάντα ίδια. Η καταπίεση, η εκμετάλλευση και η αυτοκτονία είναι το μότο των ταινιών του. Περιγράφει δυστυχισμένες γυναίκες και γνώρισε μόνο δυστυχισμένες γυναίκες: Τη μητέρα του, που πέρασε όλη τη ζωή της στη μιζέρια. Τη μεγαλύτερη αδελφή του, που θυσίασε τη ζωή της για να επιβιώσει η οικογένειά της. Τη γυναίκα του που καταλήγει στο ψυχιατρείο. Και κυρίως, την ερωμένη του Γιουρίκο Ιτσίζο, μια πόρνη που την ερωτεύτηκε τρελλά όταν ήταν είκοσι έξι χρονών και σε μια κρίση ζήλιας αυτή τον μαχαίρωσε προκαλώντας σκάνδαλο.
Ένα χρόνο μετά, και αφού έχει διωχτεί από το στούντιο του Κιότο που δούλευε, γυρίζει στο Τόκιο και ψάχνει να βρεί την αγαπημένη του γκέϊσα, την παρ ολίγο δολοφόνο. Τη βρίσκει να δουλεύει καμαριέρα σ ένα μικρό ξενοδοχείο, στη λαϊκή γειτονιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Μιζογκούτσι.
Η ιστορια ξεχάστηκε. Είκοσι έξι χρόνια αργότερα, ένας υπηρέτης του βλέπει στα δημόσια λουτρά που ήταν μαζί, μια βαθιά ουλή στην πλάτη του Μιζογκούτσι. «Χάρις σ αυτή την ουλή κατάφερα να περιγράψω μια γυναίκα», εξομολογείται. Όλα του τα χρόνια έζησε μ αυτή την ανεξίτηλη ανάμνηση. Κανείς δεν έμαθε τι είπανε στο μικρό ξενοδοχείο του Τόκιο και ποτέ κανείς δεν ξαναβρήκε τα ίχνη της Γιουρίκο μετά την τελευταία τους συνάντηση.
Της Ξένης Μουχίμογλου

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ