ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

Η πόλη των θαυμάτων

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Δημήτρης Αθανίτης για την ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

1. ΜΕ ΕΙΚΟΣΙ ΛΕΞΕΙΣ Σε μία πόλη που για δέκα μέρες γίνεται το κέντρο του κόσμου, άνθρωποι από παντού, άνθρωποι από όλον τον πλανήτη έρχονται αναζητώντας το δικό τους θαύμα.

2. Η ΙΔΕΑ. Η ιδέα για τη ταινία ξεκίνησε περίεργα. Ήμουν απ’ αυτούς που δήλωναν ότι θα φύγουν από την Αθήνα στους Ολυμπιακούς. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι πέρα από τις τελετές και τα αγωνίσματα, υπάρχουν οι άνθρωποι. Το τοπίο της πόλης θα γινόταν μια μικρογραφία του πλανήτη, και το έδαφος όπου τόσες προσωπικές πορείες θα διασταυρωθούν. Στη σύλληψη αυτής της ιδιαίτερης στιγμής μέσα από τη λεπτομέρεια της προσωπικής ματιάς και του ατομικού βιώματος, έστρεψα το ενδιαφέρον μου. Έγραψα σε μια εβδομάδα ένα ντραφτ και σε τρεις μήνες το τελικό σενάριο. Έγραψα δώδεκα ιστορίες, αλλά τελικά κράτησα τις μισές γιατί δεν ήθελα μια ταινία τριών ωρών. Το ότι αποφάσισα να κάνω αυτή τη ταινία, ήταν για μένα το πρώτο θαύμα! Το δικό μου.

3. ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ Αυτό που ενώνει τους ήρωες της ταινίας είναι η ανάγκη τους να έχουν ανοιχτά τα μάτια και τη καρδιά, για να ζήσουν πραγματικά αυτό που τους συμβαίνει… Όλοι ψάχνουν την αγάπη, και μέσα από μικρά «θαύματα», τη ζουν. Αυτό που ενώνει τα πρόσωπα της ταινίας, είναι αυτό που τα χωρίζει. Η πόλη που ενώνει τα πρόσωπα της ταινίας, είναι αυτή που τα χωρίζει. Κάποιοι πρέπει να φύγουν στο τέλος, κάποιοι θα μείνουν. Άλλα κι οι επιθυμίες τους, τους οδηγούν συχνά σε διαφορετικούς δρόμους, ακόμη και σε συγκρούσεις. Όμως σε όλους, αυτές οι δέκα μέρες θα παίξουν ένα μοναδικό ρόλο, θα αλλάξουν τη ζωή τους. 4. ΤΟ ΓΥΡΙΣΜΑ Η μεγαλύτερη δυσκολία στο γύρισμα ήταν το ότι έπρεπε να κινηθούμε μέσα στον κόσμο που πλημμύριζε την Αθήνα και ταυτόχρονα να περνάμε όσο γινόταν απαρατήρητοι… Για αυτό εφάρμοσα ένα σύστημα «αντάρτικου» θα έλεγα, χτυπώντας απροειδοποίητα και κυρίως με ένα μικρό ευέλικτο συνεργείο. Μια δεύτερη δυσκολία ήταν το πολυπρόσωπο καστ και κυρίως η διαφορετική προέλευση των ηθοποιών σαν τεχνική, εμπειρία, εθνικότητα. Έπρεπε να συνδυάσω Γιαπωνέζους, Ρώσους, Έλληνες,… ηθοποιούς εξαιρετικά έμπειρους με σχετικά άπειρους, ηθοποιούς με διαφορετική τεχνική.

5. ΤΟ ΚΑΣΤ. Το κριτήριο με το οποίο έγινε η επιλογή του πολυπρόσωπου καστ, ήταν αφενός τα φυσικά χαρακτηριστικά που σκιαγραφούν κάθε πρόσωπο αλλά κυρίως αυτό που εκπέμπουν οι ηθοποιοί σαν παρουσίες. Αυτό είναι για μένα το σημαντικό. Η δυνατή προσωπικότητα και ο ψυχισμός του ηθοποιού. Και αυτό είναι τελικά το κοινό στοιχείο όλων των ηθοποιών που επιλέχθηκαν, αυτό δίνει ενότητα στη παρουσία και την υποκριτική τους.

6. Η ΑΘΗΝΑ Η Αθήνα είναι ο 13ος πρωταγωνιστής της ταινίας μου, ίσως ο πιο αφανής αλλά και συνεχώς παρών. Προσπάθησα να βγάλω κρυφές γωνίες της πόλης, να αναδείξω αγαπημένα σημεία, να ρίξω άλλο φως σε γνωστά μέρη. Στην ουσία, προσπάθησα να επαναεφεύρω μια Αθήνα, που μέσα από τη ρουτίνα και τη σύμβαση, αγνοούμε ή έχουμε ξεχάσει.

7. ΑΝΑΦΟΡΕΣ. Φτιάχνοντας τη ταινία, δεν είχα κάτι αντίστοιχο στο μυαλό μου. Επιχειρούσα άλλωστε κάτι πρωτότυπο, το να κάνω μια ταινία απολύτως φιξιόν, μέσα σε ένα περιβάλλον πραγματικό και μοναδικό, που άλλαζε κάθε στιγμή. Ξεκίνησα βέβαια από κάποια στοιχεία που υπήρχαν και στη προηγούμενη ταινία μου, 2000+1 ΣΤΙΓΜΕΣ, που έχει αρκετή συγγένεια σαν σύλληψη με γεγονός αναφοράς εκεί, το μιλένιουμ. Στις ΣΤΙΓΜΕΣ προσπάθησα να συνδυάσω πάλι φιξιόν με πραγματικότητα, με ένα τρόπο διαφορετικό. Μέσα από τις τηλεοράσεις όλος ο πλανήτης είχε συγκεντρωθεί σε μια στιγμή, που ήταν ένα νοητό ορόσημο, η ταινία όμως εστίαζε στο προσωπικό βίωμα αυτής της στιγμής… Νιώθω υπερήφανος που αυστραλός κριτικός την επέλεξε μέσα στις δέκα καλύτερες ταινίες στον κόσμο για το 2001, ενώ το VARIETY τη χαρακτήρισε «θαυμαστά ειλικρινή και περιεκτική» και τη σύστηνε για αγορά σε όλες τις σοβαρές τηλεοράσεις.

Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ είναι ουσιαστικά το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας που ξεκίνησε με τις ΣΤΙΓΜΕΣ, αν και για μένα κάθε ταινία έχει πάντα τη δική της εσωτερική λογική και υπακούει σε διαφορετικές ανάγκες.

8. ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ Ένα χρόνο μετά τα γυρίσματα, δεν νομίζω ότι αν μπορούσα να γυρίσω πίσω, θα άλλαζα κάτι. Όταν ξεκινούσα, δεν είχα καμία βεβαιότητα, κανένα απολύτως προκαθορισμένο πλάνο μέσα στο μυαλό μου. Τα πάντα ήταν ρευστά. Προσπαθούσα να είμαι ανοιχτός σε ότι συνέβαινε γύρω μας και στο πως αυτό επηρέαζε τους ήρωες μου. Εξάλλου η ταινία τελείωσε μόλις τώρα, ένα χρόνο μετά, ακόμη κι αν τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν μήνες πριν. Θέλω να πω, όλος αυτός ο χρόνος που έχει περάσει ήταν δημιουργικός για τη ταινία.

9.ΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗ Σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες μου, η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ είναι πολύ πιο πληθωρική. Είναι σαν μια μικρή συμφωνία προσώπων και χώρων. Επίσης έχει πολλαπλάσιο όγκο από τις προηγούμενες και είναι ένα άνοιγμα σε ένα ευρύτερο κοινό, εντός και εκτός Ελλάδος.

10. ΘΑΥΜΑΤΑ Πιστεύω στα θαύματα. Καμιά φορά τα κάνω ο ίδιος. Κυρίως όμως προσπαθώ να δημιουργήσω τις προϋποθέσεις για να γίνουν. Το να κάνεις μια ταινία, είναι κάτι τέτοιο!

Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ 2005

Σκηνοθεσία Δημήτρης Αθανίτης Αύγουστος 2004. Για δέκα μέρες η Αθήνα γίνεται το κέντρο του κόσμου. Άνθρωποι από όλο τον πλανήτη έρχονται να ζήσουν την μεγάλη γιορτή. Από το Παρίσι, τη Βοστόνη, τη Μόσχα και το Τόκιο, όλα τα πρόσωπα της ταινίας βλέπουν την ζωή τους να ανατρέπεται καθώς οι πορείες τους διασταυρώνονται με τρόπο αναπάντεχο. Καλώς ήρθατε στην Πόλη των Θαυμάτων! ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Σενάριο, σκηνοθεσία: Δημήτρης Αθανίτης   Διεύθυνση Φωτογραφίας: Σπύρος Παπατριανταφύλλου Μουσική: Άκης Δαούτης Μοντάζ: Μπονίτα Παπαστάθη Σκηνικά: Δημήτρης Αθανίτης Ήχος: Σπύρος Αραβοσίτας Ηθοποιοί: Δημήτρης Αλεξανδρής, Κατερίνα Διδασκάλου, Εκάβη Ντούμα, Μπάμπης Χατζηδάκης, Λήδα Ματσάγγου Κοστούμια: Μάνος Ανδρέου Παραγωγός: Διονύσης Σαμιώτης, Δημήτρης Αθανίτης Παραγωγή: DNA, Cinegram SA, Roads and Oranges , Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου      Format: 35mm Χρώμα: έγχρωμο Διάρκεια:85 λεπτά 2005

Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ 2005