ΕΞΩΣΤΗΣ ΤΕΥΧΟΣ 756

Όχι άλλο κάρβουνο…

28/11/2006: Το 47ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κατεβαίνει στην Αθήνα με δυο από τα πιο πολυσυζητημένα αφιερώματά του, τα οποία και θα φιλοξενηθούν στην αίθουσα Μικρόκοσμος Prince Filmcenter (Λ. Συγγρού 106, ΦΙΞ, 2109215305). Πρόκειται για τα αφιερώματα στο Βραζιλιάνικο κινηματογράφο (30 Νοεμβρίου-6 Δεκεμβρίου) και στον Γιαν Σβανκμάγιερ (7-12 Δεκεμβρίου), που έκλεψαν τις εντυπώσεις στη συμπρωτεύουσα και τώρα δίνεται η δυνατότητα να τα εκτιμήσουν και οι Αθηναίοι σινεφίλ.

4/1/2007: Μετά την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε στη διάρκεια του 47ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου και εγκαινιάστηκε, το 1ο Φεστιβάλ Ψηφιακών Ταινιών DigitalWave, θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, σε συνεργασία του Φεστιβάλ με το Filmcenter του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, από 11 έως 17 Ιανουαρίου 2007, στον κινηματογράφο Μικρόκοσμος Prince Filmcenter (Λ. Συγγρού 106, Φιξ). Το «νεογέννητο» DigitalWave έδωσε όχι μόνο στους νέους σκηνοθέτες, αλλά και στους καταξιωμένους, ένα απαραίτητο βήμα, υπαγορευμένο από τις σημαντικές αλλαγές που συντελούνται στο παγκόσμιο κινηματογραφικό σκηνικό.

Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ότι μέσα στην επωνυμία του περιλαμβάνεται και λέξη «Θεσσαλονίκη». Είναι βέβαιο ότι το πέρασμα του χρόνου έχει τις επιπτώσεις του στο Φεστιβάλ, το οποίο -προφανώς περνώντας ένα πρόωρο Αλτσχάιμερ- έχει εξοβελίσει από τη μνήμη του τον τόπο καταγωγής, αλλά και διαμονής του. Έτσι έρχεται να τον επισκεφθεί μόνο μια φορά το χρόνο για διάστημα μιας εβδομάδας, ενώ το υπόλοιπο της σεζόν βολτάρει στην πρωτεύουσα. Τα αφιερώματα στον βραζιλιάνικο κινηματογράφο και στον Γιαν Σβενκμάγερ, καθώς και το Digital Wave προβλήθηκαν στην πόλη μας στη διάρκεια του επάρατου δεκαημέρου. Ναι, ως επάρατο τείνει να χαρακτηριστεί το αγαπημένο μας Φεστιβάλ. Ως το δεκαήμερο που υπάρχει απλά για να δικαιολογεί την επωνυμία που προαναφέραμε, αλλά και να δίνει την απαραίτητη αφορμή για την προβολή ενός πολύ ενδιαφέροντος σώματος ταινιών στην Αθήνα. Μέσα στον ορυμαγδό των 300 και πλέον φιλμ που κατέστησαν υπέρβαρο και πλαδαρό το σώμα της διοργάνωσης, ένας «τρελός» ή επαγγελματίας θεατής έχει τη δυνατότητα (σωματική και ψυχική) να παρακολουθήσει από 30 (3 ημερησίως) ως και 70 (για ήρωες… 7 ημερησίως!) ταινίες. Στην πιο «άρρωστη», επομένως, κινηματογραφοφιλική περίπτωση αντιστοιχούν τα 2/9 περίπου του συνολικού αριθμού ταινιών. Το Ελληνικό Πανόραμα, το Διεθνές Διαγωνιστικό και οι Μέρες Ανεξαρτησίας έχουν το προβάδισμα. Αν αθροίσουμε τα συγκεκριμένα τμήματα, φτάνουμε ήδη περίπου σε νούμερα που είναι οριακά για την αντοχή του κοινού. Έτσι, αφιερώματα σαν το βραζιλιάνικο ή το κινέζικο (δεν γνωρίζουμε αν έχει κι αυτό σειρά να κατέβει…) ή σαν εκείνο του Σβενκμάγερ, ακόμα και τμήματα σαν το νεογέννητο Digital Wave δεν προφταίνει να τα δει κανείς. Είναι τουλάχιστον απρέπεια προς τους Θεσσαλονικείς σινεφίλ να μην προβάλλονται ετούτες οι ταινίες σε μια ξεχωριστή εβδομάδα, όπως μας ενημερώνει ανελλιπώς το ίδιο το Φεστιβάλ ότι συμβαίνει στην Αθήνα. Έχει ζητηθεί κατά καιρούς η άποψή μας για τα κακώς κείμενα της διοργάνωσης. Αμφιβάλλουμε αν έχει εισακουστεί ποτέ κάτι που ειπώθηκε ή γράφτηκε από ανθρώπους της πόλης. Αμφιβάλλουμε αν θα δοθεί η παραμικρή σημασία σ’ αυτό το κείμενο. Αμφιβάλλουμε αν θα παρέμενε ως έδρα του Φεστιβάλ η Θεσσαλονίκη, σε περίπτωση που δεν πληρούσε τους όρους για ένα ωραίο διάλειμμα στην «πιο ερωτική» πόλη της Ελλάδας. Αμφιβάλλουμε… Δημοσθένης Ξιφιλίνος

ΕΞΩΣΤΗΣ ΤΕΥΧΟΣ 756