ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Η έκτη ταινία που έχει σκηνοθετήσει ο Κριστόφ Ονορέ (Christophe Honoré) θα προβληθεί στην Ελλάδα τέλη Ιουνίου. «Love songs» ή «Les chansons d'amour», όπως είναι ο πρωτότυπος, γαλλικός, τίτλος είναι μια ιστορία αγάπης. Μετά από την ταινία «Dans Paris», «Στο Παρίσι», θα το μεταφράζαμε, ο Ονορέ συνεχίζει να φτιάχνει το πορτρέτο της πόλης στην οποία ζει.

Εδώ έχουμε ένα νέο που ζει πολύ έντονα τον έρωτα στο Παρίσι του 2008. Είναι Εβραίος, το όνομά του όμως είναι Ισμαήλ, και έχει ερωτικό δεσμό με την Τζουλί Πομερέ. Παράλληλα τα έχει φτιάξει με την Αλίς, ένα δεσμό που έχει παροτρύνει η Τζουλί, ενώ οι δύο κοπέλες βιώνουν αυτό το ερωτικό τρίγωνο με τον Ισμαήλ. Σε ένα κλαμπ που πάνε να διασκεδάσουν, η Τζουλί θα πάθει έμφραγμα και, μετά από λίγο θα πεθάνει στο νοσοκομείο. Ο Ισμαήλ και η Αλίς θα συνεχίσουν την ερωτική τους ζωή, όμως πάντα ανάμεσά τους θα είναι η Τζουλί. Αυτή η απουσία θα τους αναγκάσει να χωρίσουν. Κάθε μέρα όμως βλέπονται στη δουλειά, αφού συνεργάζονται σε μια εκδοτική επιχείρηση.

Ο Ισμαήλ δε θα κόψει τους δεσμούς με την οικογένεια της Τζουλί, αυτοί τον αισθάνονται σα δικό τους άνθρωπο, ειδικά η αδελφή της, η Ζαν, θα το βοηθήσει, χωρίς αυτός να το ζητήσει, στα «οικιακά». Το θεωρεί ότι είναι κάτι σαν υποχρέωσή της, σαν ένα μνημόσυνο στην αδελφή της. Αυτή η φιλία θα γίνει ένας πολύ σύντομος ερωτικός δεσμός με την Ζαν, η οποία δεν είναι καθόλου αντιπαθητική. Ο Ισμαήλ βλέπει παντού την Τζουλί, σε όλες τις ερωτικές του σχέσεις και για αυτό αυτές αποτυγχάνουν.

Ο φίλος της Αλίς θα το φιλοξενήσει μια μέρα στο σπίτι του. Εκεί θα γνωρίσει τον αδελφό του. Οι δύο νέοι θα συνδεθούν στην αρχή φιλικά και μετά ερωτικά. Ο Ισμαήλ θα βρει στο νέο του φίλο αυτό που έψαχνε, τη θαλπωρή, την αγάπη, την ηρεμία και θα προσπαθήσει να ξεχάσει τη Τζουλί.

Ο Ονορέ κάνει μια πολύ γλυκιά ταινία όπου το συναίσθημα και ο έρωτας κυριαρχούν. Ο συναισθηματικός κόσμος όλων των χαρακτήρων μεταφράζεται σε μουσική και τραγούδι. Τραγουδώντας επικοινωνούν μεταξύ τους και λένε αυτά που δεν μπορούν ή δε θέλουν να εκφράσουν με άμεσο τρόπο. Σε αυτό το σημείο θυμίζει λίγο μιούζικαλ, ένα μιούζικαλ που εξελίσσεται μέσα στην ίδια την πόλη, μέσα στο Παρίσι.

Βλέπουμε ένα όμορφο, ερωτικό, θελκτικό Παρίσι που έχει αλλάξει εδώ και λίγο καιρό, όπως αναφέρει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, μετά από τα νέα μέτρα της κυβέρνησης του Σαρκοζί. Με αυτή την έννοια, η ταινία μας περιγράφει μια πόλη που δεν μπορούμε σήμερα να ζήσουμε με αυτό τον τρόπο, που δεν υπάρχει. Μέσα σε λίγο χρόνο, η αφήγησή της, ανήκει στο παρελθόν. Αυτή είναι μια από τις αιτίες που κάποιος τη βλέπει νοσταλγικά. Οι άλλοι λόγοι είναι ότι υπάρχει ένας έντονος ρομαντισμός, που δεν το βρίσκει εύκολα κανείς σήμερα, στενές ανθρώπινες και ειλικρινείς σχέσεις, που σήμερα είναι η εξαίρεση στον κανόνα, και καλές, συναδελφικές σχέσεις στον εργασιακό χώρο, στη θέση του άγριου ανταγωνισμού στις μέρες μας.

Γιάννης Φραγκούλης

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΓΑΠΗΣ