MISS POTTER
Η δεύτερη ταινία «εποχής» της εβδομάδας είναι η «Miss Potter», η Miss Beatrix Potter, η συγγραφέας και ζωγράφος παιδικών βιβλίων, η οποία έζησε και δημιούργησε στα τέλη του 19ου και μέχρι σχεδόν τα μέσα του 20ου αιώνα. Πέθανε το 1943. Και ετούτη η ταινία χρεώνεται στο αστικό φεμινιστικό κίνημα, καθώς αναφέρεται στις προσπάθειες μιας νεαρής αριστοκράτισσας (και εδώ αριστοκράτισσα) να σταθεί στα δικά της πόδια. Λέω στο αστικό φεμινιστικό κίνημα, γιατί η γυναίκα αυτή, φρόντισε μόνον για τον εαυτό της και ενήργησε μόνη της. Δεν λειτούργησε συλλογικά, και δεν έψαξε την ισότητα και τα ίσα δικαιώματα μέσα από κοινούς κοινωνικούς αγώνες! Όπως, ακριβώς, έκανε και η ηρωίδα του Σόμορσετ Μομ. Θυμίζω και εδώ, πως τα τέλη του 19ου και οι αρχές του 20ου αιώνα, ήταν από τις πιο δυναμικές και πιο συλλογικές περιόδους της ιστορίας. Οι μάζες, μαζικά και οργανωμένα, μέσα και οι γυναίκες βέβαια, είχαν βγει στο προσκήνιο. Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως δεν ήξερε…
Τέλος πάντων! Η ταινία του Αυστραλού Κρις Νούναν είναι ένα προσεγμένο αστικό ρομάντζο, που τυχαίνει να έχει και αρκετά βιογραφικό χαρακτήρα! Και επειδή στηρίζεται σε κάποια πραγματικά γεγονότα μπορεί να θεωρηθεί, έως ένα σημείο, αληθινή. Αληθινή, πάντα υπό την αίρεση, πως η αλήθεια, η όποια αλήθεια, ωραιοποιήθηκε και επομένως νοθεύτηκε!
Η νοθευμένη, ωραιοποιημένη, λοιπόν, ιστορία της «Miss Potter», παρακολουθείται με ενδιαφέρον από θεατές, οι οποίοι έχουν εθισθεί στη θέαση ιστορικών ερωτικών ρομάντζων. Οι άλλοι θεατές έχουν άλλες, σοβαρότερες, ασχολίες… Η ιστορία της ταινίας έχει πλοκή: μια νεαρή γυναίκα, που είναι κοινωνικά ταγμένη να μείνει στο σπίτι, σαν ένα ακόμα καλλωπιστικό του χώρου, αποφασίζει και σπάζει τις κοινωνικές και οικογενειακές απαγορεύσεις. Εναντιώνεται σε όλους και σε όλα. Αρχίζει να γράφει και να ζωγραφίζει παιδικά βιβλία. Εκεί μέσα διοχετεύει όλη της την τρυφερότητα. Αυτό, συν την παρέμβαση του αδερφού της, προκαλεί έναν εκδοτικό οίκο να τυπώσει τα έργα της. Τα οποία, ακριβώς γιατί είναι τρυφερά, σημειώνουν επιτυχία. Τα πράγματα, πλέον, παίρνουν το δρόμο τους. Σε ό,τι αφορά τη Miss Potter, βέβαια. Οι υπόλοιπες Αγγλίδες, οι οποίες έφεραν και τις αλλαγές, τις όποιες αλλαγές στην ανισότητα των φύλλων, τρέχουν ακόμα!...
Η ταινία ερμηνεύεται σχεδόν άριστα από την πρωταγωνίστρια, αλλά και τους άλλους ηθοποιούς. Η «σεξπηρική σχολή» έφερε και εδώ τα αποτελέσματά της! Επίσης, κινείται σε εντυπωσιακούς χώρους. Έχει ατμόσφαιρα. Και έως ένα σημείο δικαιώνεται. Γιατί, έστω και αν πρόκειται για ατομική νίκη, η νίκη της Miss Potter είναι, τελικά, νίκη της γυναίκας. Η οποία, τουλάχιστον εκείνη την περίοδο, δεν ήταν άνθρωπος, αλλά πράγμα!
Μην ψάξετε, όμως, για κοινωνικούς συσχετισμούς. Η ταινία περιορίζεται στενά στον εαυτό της. Οι δημιουργοί της είναι καθαροί. Εστίασαν στη Miss Potter και εκεί έμειναν. Σε μια προσωπική ιστορία, που συνέβη στην Αγγλία στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα. Κρίνετε και αποφασίστε!
Νίκος Αντωνάκος
(Αυτή η κριτική δημοσιεύεται με την άδεια της εφημερίδας Ριζοσπάστης)
Miss Potter
Σκηνοθεσία: Chris Noonan
Σενάριο: Richard Maltby Jr.
Φωτογραφία: Andrew Dunn
Μοντάζ: Robin Sales
Μουσική: Nigel Westlake
Ήχος: John Downer
Κοστούμια: John Bright, Anthony Powell
Σκηνικά: Tina Jones
Ειδικά εφέ: Michael Dawson, Victoria William
Ερμηνεύουν: Renée Zellweger (Μπεατρίξ Πότερ), Ewan McGregor (Νόρμαν Γουόρν), Emily Watson (Μίλι Γουόρν), Barbara Flynn (Έλεν Πότερ), Bill Paterson (Ρούπερτ Πότερ), Matyelok Gibbs (κα. Βίγκιν), Lloyd Owen (Γουίλιαμ Χίλις), Anton Lesser (Χάρολντ Γουόρν), David Bamber (Φρούινγκ Γουόρν), Patricia Kerrigan (Φιόνα), Judith Barker (Χίλντα), Chris Middleton (Σόντερς), Lucy Boynton (μικρή Μπεατρίξ), Oliver Jenkins (νεαρός Μπερτράμ)
Παραγωγή: David Kirschner, Mike Medavoy, Arnold Messer, Corey Sienega, David Thwaites
Έτος παραγωγής: 2006
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Αγγλία
Χρόνος: 92΄
Εταιρεία διανομής: Odeon.
MISS POTTER
