ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

THE NUMBER 23

Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΥ

Η ταινία βασίζεται στο «αίνιγμα του αριθμού 23», μια θεωρία κατά την οποία όλα τα γεγονότα συνδέονται άμεσα με τον αριθμό 23 ή με κάποιον συνδυασμό του. Το «αίνιγμα» αντιπροσωπεύει περισσότερο την ανάγκη του ανθρώπινου νου να βρίσκει νόημα και να συνδυάζει όλα όσα τον περιβάλλουν. Δεν είναι δύσκολο να επιβεβαιώσει κανείς αυτή τη θεωρία αν το θελήσει όπως μπορεί να βρει αποδείξεις για οποιαδήποτε πίστη του.

«Ο αριθμός 23» ξεκινάει με την εμμονή του πρωταγωνιστή με τη θεωρία και καταλήγει στην εκλογίκευσή της. Ο Γούολτερ Σπάροου, ένας μπόγιας παντρεμένος και με έναν έφηβο γιο, ταυτίζεται απόλυτα με τον χαρακτήρα ενός βιβλίου που του χαρίζει η γυναίκα του και μέσα από αυτό έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του. Σκηνές φαντασίας και «πραγματικότητας» εναλλάσσονται και ως ένα σημείο η σύλληψη τους, η ατμόσφαιρα και τα σκηνικά, όλα μέσα στην υπερβολή τους παρουσιάζουν ένα σχετικό ενδιαφέρον και μπορούν να προσελκύσουν τον θεατή. Αλλά η δράση είναι αρκετά περιορισμένη καθώς ο σκηνοθέτης φαίνεται να επιθυμεί (αν και μάταια) να πλησιάσει το εσωτερικό του ήρωά του.

Υπάρχουν πολλές σκηνές όπου ο Γουόλτερ Σπάροου απλά κάθεται και διαβάζει και πιο κάτω τα λόγια του συνοδεύουν την εικόνα. Το κόκκινο χρώμα υπερισχύει (τι περίεργο!) και οι σκιές στον τοίχο προσπαθούν να μας τρομάξουν. Τελικά ο Σπάροου θα χάσει τον έλεγχο, θα ξεσπάσει και η τροπή που παίρνουν τα πράγματα δεν έχει ίχνος ευρηματικότητας. Τα κλισέ διαδέχονται το ένα μετά το άλλο και η κατάσταση χειροτερεύει με την επιβολή μιας ηθικής οπτικής γωνίας στο σενάριο.

Ο Τζιμ Κάρει κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο επισκιάζοντας τους υπόλοιπους, έναν ρόλο «σοβαρό» και πάλι σε σχέση με τις περισσότερες προηγούμενες ταινίες του (όμως υπάρχουν ομοιότητες τουλάχιστον στο κεντρικό θέμα της μεταμόρφωσης). Ως Σπάροου στην αρχή διατηρεί το κωμικό στοιχείο (ή μάλλον τον βλέπουμε να προσπαθεί σκληρά να εκφράσει κάτι διαφορετικό) ενώ αντίθετα το alter ego του, ως ντετέκτιβ αγγίζει για άλλη μια φορά τα όρια του γελοίου στην προσπάθειά του να φανεί σαν ένας σκληρός άντρας-δολοφόνος-εραστής. Αλλά προς το τέλος γίνεται μια αλλαγή, μια σημαντική αλλαγή που εκπλήσσει. Ο Κάρεϊ καταφέρνει να δείξει την εσωτερική αναστάτωση του ήρωα και το βύθισμά του στην ψύχωση. Δημιουργείται έτσι το αναπάντητο ερώτημα: είναι τελικά ο Τζιμ Κάρεϊ ηθοποιός;

Δύσκολο να πω αν το έργο έχει κάτι που αξίζει ή αν είναι εντελώς για τα σκουπίδια. Όταν ο Σπάροου μπλέκεται και συνδυάζει γεγονότα σύμφωνα με την αρχή της θεωρίας του αριθμού 23, μεταφέρει κάπως αυτή την εμμονή και θα μπορούσε να τρομάξει τον θεατή όχι τόσο για τις παγκόσμιες συμπτώσεις που επιβεβαιώνουν το αίνιγμα αλλά για το πως οδηγείται κανείς στην τρέλα. Δυστυχώς όλα ξεδιαλύνονται με τον πιο απλοϊκό και αναμενόμενο τρόπο και η ταινία δρα ως αποδεικτικό στοιχείο της ανικανότητας του Σουμάχερ.

Φανή Γολέμη

The number 23 Σκηνοθεσία: Joel Schumacher Σενάριο: Fernley Phillips Φωτογραφία: Matthew Libatique Μοντάζ: Mark Stevens Μουσική: Harry Gregson-Williams Ήχος: Paul Curtis Κοστούμια: Daniel Orlandi Σκηνικά: Daniel B. Clancy Ειδικά εφέ: Mike Sasgen Ερμηνεύουν: Jim Carrey (Βάλτερ Σπάροου), Virginia Madsen (Αγκάθα Σπάροου), Logan Lerman (Ρόμπιν Σπάροου), Danny Huston (Ισάακ Φρεντς), Lynn Collins (κ. Ντόμπκινς, ξανθιά που αυτοκτονεί), Rhona Mitra (Λόρα Τόλινς), Michelle Arthur (Σύμπιλα), Mark Pellegrino (Κάιλ Φιντς), Paul Butcher (νεαρός Βάλτερ), David Stifel (υπάλληλος ξενοδοχείου), Corey Stoll (λοχίας Μπερνς), Ed Lauter (πατέρας Σεμπάστιαν), Troy Kotsur (Μπάρναμπι), Walter Soo Hoo (κινέζος εστιάτορας) Παραγωγή: Beau Flynn, Fernley Phillips, Tripp Vinson Έτος παραγωγής: 2007 Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ Χρόνος: 95΄ Εταιρεία διανομής: Village Films.

THE NUMBER 23