ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

HOME OF THE BRAVE

ΟΙ ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΟΙ

ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Φυσικά θέλει αρετή και τόλμη να είσαι Αμερικάνος δημιουργός -και παραγωγός- και να πεις την αλήθεια! Θέλει αυταπάρνηση! Γιατί θα τα βάλεις με την πιο άγρια και φασιστική πολεμική μηχανή της σύγχρονης ιστορίας και, βέβαια, θα υποστείς τις «συνέπειες του νόμου», που λέει και το τραγούδι. Αυτά τα… ηρωικά και τα… μεγαλειώδη, όταν μιλάμε για την τέχνη, δεν είναι παρά τα στοιχειώδη. Τα τελείως απαραίτητα για να δημιουργηθεί ένα αληθινό, ένα πραγματικό έργο τέχνης.

«Οι σημαδεμένοι», λοιπόν, δεν είναι ένα αληθινό έργο τέχνης! Δε διαθέτει ούτε αρετή ούτε τόλμη, δε λέει την αλήθεια. Δε μιλάμε για τη φόρμα. Αυτή είναι αξιοπρεπέστατη. Μιλάμε για το περιεχόμενο. Το οποίο είναι αναντίστοιχο της φόρμας. Το περιεχόμενο, λοιπόν, παίρνει κομμάτια της αλήθειας, όχι ολόκληρη την αλήθεια, κομμάτια της, και τα παρουσιάζει δήθεν ουδέτερα στην οθόνη. Και αυτά όχι μόνα τους, αλλά γαρνιρισμένα με τόνους ψεμάτων και ζητάει, μέσα από αυτή τη μίξη, να περάσει τη σκοπιμότητά της. Που δεν είναι άλλη από το να δικαιολογηθεί, και να ηθικοποιηθεί, ο πόλεμος στο Ιράκ!

Η ταινία, βέβαια, προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα. Όμως, οι προθέσεις της -και η αποστολή της;- την προδίδουν. Εκεί που δείχνει κριτική απέναντι στον πόλεμο και στους υπεύθυνους του πολέμου, τραβάει από τα σκουριασμένα ντουλάπια του αμερικάνικου πατριωτισμού, του υποτιθέμενου πατριωτισμού, όλες τις φθηνές εθνικιστικές και «αντιτρομοκρατικές» δικαιολογίες και προσπαθεί με αυτές να χρυσώσει το χάπι. Και μόνον η σκηνή του τέλους της ταινίας φτάνει για να την αποκαλύψει. Η σκηνή στην οποία ο δήθεν ψυχικά πληγωμένος, σχεδόν διαλυμένος βετεράνος, επιστρέφει στο Ιράκ, παρότι διαφωνεί με τον πόλεμο! -γιατί εκεί βρίσκονται οι φίλοι του, οι συμπολεμιστές του, όπως λέει! Δεν του περνάει καν από το μυαλό (πώς να του περάσει βέβαια, αφού δεν έχει μυαλό, αφού οι Αμερικάνοι φαντάροι δεν είναι παρά πολεμικά εξαρτήματα της πολεμικής μηχανής της πατρίδας τους, μηχανές είναι τα ξόανα), ότι αντί να πάει αυτός εκεί, να ξαναπάει δηλαδή στον άδικο πόλεμο, όπως ο ίδιος τον χαρακτήρισε, να μείνει στην πατρίδα του και να αγωνιστεί να γυρίσουν πίσω και οι άλλοι! Να σταματήσει ο άδικος πόλεμος. Να σταματήσει η παραγωγή νέων διαλυμένων βετεράνων! Να σταματήσουν οι θάνατοι και οι καταστροφές.

Βέβαια, τότε θα μιλάγαμε για μια άλλη ταινία!.. Τώρα μιλάμε για μια πονηρή απόπειρα. Όπου μετά από μια 20λεπτη μάχη στην αρχή της ταινίας στο Ιράκ, τέσσερις στρατιώτες επιστρέφουν διαλυμένοι στην πατρίδα τους. Αφού αμπελοφιλοσοφίσουν, με αρκετά διακριτικό τρόπο είναι αλήθεια, οι τρεις ενσωματώνονται με το σύστημα στην πατρίδα και ο τέταρτος επιστρέφει στο Ιράκ, για να ολοκληρώσει το έργο της φασιστικής πολεμικής μηχανής και που, τελικά, για να είμαστε ρεαλιστές, είναι και δικό του έργο!

Νίκος Αντωνάκος
(Αυτή η κριτική δημοσιεύεται με την άδεια της εφημερίδας Ριζοσπάστης)

Οι σημαδεμένοι
(Home of the brave)
Σκηνοθεσία: Irwin Winkler
Σενάριο: Irwin Winkler, Mark Friedman
Φωτογραφία: Tony Pierce-Roberts
Μοντάζ: Clayton Halsey
Μουσική: Stephen Endelman
Ήχος: Tom Taylor
Κοστούμια: Karyn Wagner
Σκηνικά: Julieann Getman
Ειδικά εφέ: Matt Kutcher
Ερμηνεύουν: Samuel L. Jackson (Βιλ Μαρς), Jessica Biel (Βανέσα Πράις), Brian Presley (Τόμι Γέιτς), Christina Ricci (Σάρα Σιβίνο), 50 Cent (Τζαμάλ Άικεν), Chad Michael Murray (Τζόρνταν Όουενς), Joyce M. Cameron (Γκρέις Όουενς), Victoria Rowell (Πηνελόπη Μαρς), Jeffrey Nordling (Κάρι), Jhon Goodwin (αστυνομικός), Vyto Ruginis (Χανκ Γέιτς), Nike Imoru (Δρ. Μπάρμπαρα Γιάρικ), Sam Jones (Μπιλ Μαρς)
Παραγωγή: Rob Cowan, Randall Emmett, George Furla, Irwin Winkler
Έτος παραγωγής: 2006
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Μαρόκο
Χρόνος: 105΄
Εταιρεία διανομής: Odeon.

ΟΙ ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΟΙ