I AM THE OTHER WOMAN
ΕΙΜΑΙ Η ΑΛΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
ΣΑΡΑΒΑΛΙΑΣΜΕΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
Από τη «Ρόζα Λούξεμπουργκ», την «Χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ» και τις «Γερμανίδες αδελφές» στην «Άλλη γυναίκα»! Η ιδεολογική διαδρομή που διάνυσε η Φον Τρότα είναι ίδια με αυτή που διάνυσαν όλοι σχεδόν οι διανοούμενοι ευρωπαίοι μικροαστοί, οι οποίοι από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, που πάλι ο μικροαστισμός τους τούς είχε οδηγήσει, έφτασαν στην ενσωμάτωση (σχεδόν νομοτελειακή) στο σύστημα!
Στις αρχές του ΄70 όλα έμοιαζαν… επαναστατικά για τον δυτικογερμανικό κινηματογράφο. Μια μεγάλη ομάδα δημιουργών, και ανάμεσά τους και η Φον Τρότα, μπήκε δυναμικά στη μάχη της αμφισβήτησης και της κριτικής. Με το κύλισμα του χρόνου, η έλλειψη γερών ιδεολογικών βάσεων, τους διέλυσε!.. Άλλος αυτοκτόνησε, άλλος έφυγε για την Αμερική, άλλος βολεύτηκε και σώπασε. Η μεγάλη ομάδα έσκασε (πολιτικά) σαν φούσκα.
Καμία έκπληξη, λοιπόν, από την Φον Τρότα και την ταινία της «Είμαι η αλλη γυναίκα». Σε μια Γερμανία που συγκλονίζεται, σε έναν κόσμο που συγκλονίζεται (πόλεμοι, εκατομμύρια μετανάστες, καθημερινές δημοκρατικές και εργασιακές εκπτώσεις, κυνήγι μαγισσών, θέσπιση σκληρών «αντιτρομοκρατικών» νόμων, παρακολουθήσεις, κ.ά., στα οποία η πατρίδα της παίζει πρωτεύοντα ρόλο), να η απάντηση -και η οργή- της τέχνης: Ένας πετυχημένος μηχανικός (η προσωποποίηση του γιάπη), συναντάει μια γυναίκα η οποία έχει διπλή ζωή (το πρωί δικηγόρος, το βράδυ πουτάνα)! Ο γιάπης δεν το βάζει κάτω. Προχωράει και έρχεται αντιμέτωπος με την οικογένεια της διπρόσωπης (δυο προσωπικότητες ή και περισσότερες) γυναίκας. Η οποία οικογένεια είναι χειρότερη από την κόρη. Απάτες, μοιχείες, υπολανθάνουσες αιμομιξίες, ερωτικά απωθημένα, κ.λπ, κ.λπ.!
Και, λοιπόν; Δεν έχει λοιπόν! Η Φον Τρότα δεν είναι ο Μπουνιουέλ. Ο οποίος με αφορμή την παραπάνω ιστορία, μιλώντας αλληγορικά, θα δημιουργούσε ένα πολιτικό κατηγορώ για την αστική τάξη. Αυτή απο-ιδεολογικοποίησε το ζήτημα, το στέγνωσε από κάθε πολιτικό και κοινωνικό συσχετισμό, περιορίστηκε, με άλλα λόγια, στην απλή εικονογράφηση! Αρκέστηκε στα εξωτερικά στοιχεία της ιστορίας της. Παγιδεύτηκε στον ναρκισσισμό της εικόνας. Έφτιαξε, τελικά, μια ωραία τούρτα τελείως… άγευστη όμως!
«Ανέφικτοι» έρωτες και «σκοτεινά» πάθη! Πού αυτά; Στο φεγγάρι; Δε ζητάει κανένας σηκωμένες γροθιές (από την Τρότα). Ζητάει, όμως, από την ταλαντούχα και κάποτε… πολιτικοποιημένη δημιουργό, να εντάξει την ιστορία της στο χρόνο και στο χώρο. Τότε οι ήρωες θα αποχτήσουν αξία. Γιατί μόνον τότε θα ξέρει ο θεατής τίνος αποτέλεσμα είναι ετούτοι οι δυστυχισμένοι! Θα ξέρει από ποιο εργοστάσιο βγήκαν!
Το «κρίμα» στην περίπτωση είναι διπλό! Ο κινηματογράφος της Φον Τρότα είναι γεμάτος χαρίσματα! Εξαιρετική κινηματογραφική αφήγηση, λεπτές ερμηνείες, υπαινικτικές μουσικές και ήχοι, πολύ καλό γούστο! Όλα αυτά, όμως, ακουμπισμένα πάνω σε ένα σαραβαλιασμένο τραπέζι. Ένα φύσημα του αγέρα και τα πάντα περνάνε στη λησμονιά. Ο θεατής δεν παίρνει τίποτα (βαθύ) για το σπίτι.
Νίκος Αντωνάκος
(Αυτή η κριτική δημοσιεύεται με την άδεια της εφημερίδας Ριζοσπάστης)
Είμαι η άλλη γυναίκα
(Ich bin die andere/I am the other woman)
Σκηνοθεσία: Margarethe von Trotta
Σενάριο: Pea Fröhlich, Peter Märthesheimer
Φωτογραφία: Axel Block
Μοντάζ: Corinna Dietz
Μουσική: Christian Heyne
Ήχος: Michael Busch
Κοστούμια: Claudia Bobsin
Ειδικά εφέ: Rainer Zöttl
Ερμηνεύουν: Katja Riemann (Κάρολιν Γουίντερ), August Diehl (Ρόμπερτ Φάμπρι), Armin Mueller-Stahl (Καρλ Γουίντερ), Barbara Auer (δεσποινίς Σάφερ), Karin Dor (Φράου Γουίντερ), Bernadette Heerwagen (Μπρίτα), Dieter Laser (Μπρούνο), Peter Lerchbaumer (Δρ. Μάιζερ)
Παραγωγή: Markus Zimmer
Έτος παραγωγής: 2006
Χώρα παραγωγής: German;ia
Χρόνος: 104΄
Εταιρεία διανομής: Master.
ΕΙΜΑΙ Η ΑΛΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ