MEURTRIERES
Αθώες και ένοχες
ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ
Σίγουρα θα σας έχει τύχει να πιάσετε στα χέρια σας ένα χειροποίητο πήλινο, ένα χειροποίητο γυαλί, τα οποία δεν είναι σαν τα κινέζικα βάζα, αλλά είναι γεμάτα μικρά κατασκευαστικά ελαττώματα, και ωστόσο εξακολουθούν να είναι όμορφα και γοητευτικά. Κάπως έτσι, περίπου, είναι και η ταινία του Πατρίκ Γκρανπερέ, «Αθώες και ένοχες». Ενώ είναι γεμάτη «κατασκευαστικά» ελαττώματα εξακολουθεί να είναι όμορφη και γοητευτική!
Δυο «απροσάρμοστα» νεαρά κορίτσια, αφού φτάσουν στα στάδια της κατάθλιψης, αποφασίζουν να «δραπετεύσουν»! Μια νύχτα φεύγουν από την κλινική, που τις φιλοξενούσε (από το περιβάλλον τους), και αρχίζουν την περιπλάνηση! Ο κόσμος, όμως, είναι ενιαίος! Και «έξω» από την «κλινική» δεν είναι διαφορετικός. Πέφτουν, λοιπόν, πάνω στα ίδια προβλήματα. Η μελαγχολία τους, η κατάθλιψή τους, μεγαλώνει! Μοιραία κατάληξη, να σκληρύνουν και αυτές και να γίνουν όπως ο… κόσμος!
Μάχαιραν εσύ, μάχαιραν και εγώ, αποφασίζουν! Το αλληλοπλήγωμα, το αλληλοσφάξιμο, είναι ο κανόνας της αστικής κοινωνίας. Μέσα, λοιπόν, και αυτές! Η βία, δε, δεν εκδηλώνεται πάντοτε με μαχαίρια. Και οι ματιές σφάζουνε, άλλωστε! Οι δυο φίλες, δυστυχώς γι’αυτές, δεν αντέχουν καμία μορφή βίας. Αυτές έχουν πλάσσει έναν φανταστικό κόσμο. Έναν κόσμο, βέβαια, που δεν υπάρχει! Να, λοιπόν, τα αδιέξοδα.
Όλα αυτά τα… φιλοσοφικά μην τα θεωρήσετε ότι συμβαίνουν βαρετά! Η ταινία είναι ανάλαφρη σαν πούπουλο. Έχει ξεπεράσει κατά πολύ την… αποστασιοποίηση και έφτασε στα όρια της ποίησης. Λίγες λέξεις. Πολλές φορές λιγότερες και από λίγες. Τόσες που την φτάνουν στη σχηματοποίηση! «Είμαι αέρας», φωνάζει. Και αυτό φτάνει. Δε χρειάζεται να φυσήξει και αέρας για να πειστείς!
Στις επιλογές του δημιουργού είναι και η «κενότητα» των χαρακτήρων των δυο ηρωίδων! Τα δυο κορίτσια δεν κουβαλάνε μεγάλα φορτία. Είναι δυο απλά, επιπόλαια κορίτσια. Ποιος, όμως, θα πει πως επειδή είναι απλά και επιπόλαια δεν επιθυμούν και δεν πρέπει να ευτυχήσουν;
Νίκος Αντωνάκος
(Αυτή η κριτική δημοσιεύεται με την άδεια της εφημερίδας Ριζοσπάστης)
Αθώες και ένοχες
(Meurtrieres)
Σκηνοθεσία: Patrick Grandperret
Σενάριο: Patrick Grandperret, Hande Kodja, Frédérique Moreau, Maurice Pialat, Céline Sallette
Φωτογραφία: Pascal Caubère , Patrick Grandperret
Μοντάζ: Dominique Galliéni
Ήχος: Jean-Louis Ughetto, Hélène Ducret
Ερμηνεύουν: Hande Kodja (Νίνα), Céline Sallette (Λίζι), Gianni Giardinelli (Γιαν Ζομπέρ), Anaïs de Courson (Ελέν Ζομπέρ), Isabelle Caubère (Κα Ζομπέρ), Shafik Ahmad (Μαλίκ), Karine Pinoteau (Ζοάνα), Marc Rioufol (πατέρας της Νίνα), Eugene Durif (ψυχίατρος), Alain Artur (Κος Ζομπέρ), Léo Grandperret (κιθαρίστας)
Παραγωγή: Mathieu Bompoint, Sylvie Danton, Patrick Grandperret
Έτος παραγωγής: 2006
Χώρα παραγωγής: Γαλλία
Χρόνος: 97΄
Εταιρεία διανομής: Rosebud.
ΑΘΩΕΣ ΚΑΙ ΕΝΟΧΕΣ