ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

OCEAN’S THIRTEEN

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑΤΡΙΩΝ

ΚΑΙ ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ…

Άρχισαν από 11 για να γίνουν 13. Έτσι είχαμε, με αυτή την ταινία, τρεις συνέχειες της «Συμμορίας». Ωραίο εύρημα, είναι η αλήθεια. Ωραίο για λόγους μάρκετινγκ και διαφήμισης. Τι γίνεται όμως στο επίπεδο της ταινίας;

Στην τρίτη συνέχεια έχουμε τον Αλ Πατσίνο να έρχεται για να ενισχύσει την ομάδα. Παίζει τώρα με δύο αναπληρωματικούς, έχει την πολυτέλεια να κάνει οικονομία στις δυνάμεις της. Φαίνεται, όμως, ότι έχει σπαταλήσει όσες και να είχε αφού έχει χάσει το μεγάλο ατού της, τη δράση. Η υπόθεση είναι πολύ απλή. Ο Γουίλι Μπανκ, αδίστακτος επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης ξενοδοχείων, θα εξαπατήσει το Ρούμπεν Τίσκοφ, ο οποίος είναι μέλος της συμμορίας του Όσεαν. Αυτός ο τελευταίος ετοιμάζει την εκδίκησή του και, μαζί με όλη τη συμμορία θα καταστρώσουν ένα σχέδιο για να αποτρέψουν τη, επικείμενη βράβευσή του, για το νέο του ξενοδοχείο, με το περίφημο κολιέ των πέντε διαμαντιών.

Εδώ που θα θέλαμε δράση, η ταινία μας βάζει μέσα σε ατέλειωτους διάλογους, σα να θέλει να ηθογραφήσει και να περιγράψει καταστάσεις. Όμως αυτό το έχει ήδη κάνει στο πρώτο και στο δεύτερο επεισόδιο. Τουλάχιστον θα έπρεπε… Το τρίτο επεισόδιο είναι για να ζωντανέψει αυτό το οικοδόμημα που έχει φτιάξει ο σκηνοθέτης με τους σεναριογράφους. Αυτή είναι η πρακτική όλων των μεγάλων στούντιο που θέλουν να κάνουν ένα έργο μνημειώδες. Να φέρω ένα παράδειγμα: η σειρά του «Ροζ πάνθηρα». Δεν είχαμε ηθογραφία μέχρι το τελευταίο επεισόδιο. Κυριαρχούσε η δράση και η ηθογραφία έπαιζε δευτερεύοντα ρόλο.

Όμως σε ταινίες όπως ο «Πόλεμος των άστρων», οι «Πειρατές» βλέπουμε ότι αυτή η απλούστατη σκέψη και λογική καταστρατηγείται ολοκληρωτικά. Το ίδιο συμβαίνει και σε αυτή εδώ τη σειρά των ταινιών. Γιατί; Θα προσπαθήσω να απαντήσω με έναν απλό τρόπο. Οι ταινίες αυτές υπακούουν στη λογική των κόμικ ή του ανιμέισιον. Πιο συγκεκριμένα στην παλιομοδίτικη λογική τους που δεν αφήνει τον ήρωα να μεγαλώνει, για να μπορεί ο θεατής να χάνεται σε έναν κόσμο εξωπραγματικό και να αποκοπεί από το πραγματικό του περιβάλλον. Μετά έρχεται η αλλοίωση της πραγματικότητας, η φαντασία που μας μεταφέρει σε έναν κόσμο ιδεατό ο οποίος συμφωνεί εντελώς με την κοινωνική πρόταση του συστήματος, του αμερικάνικου ονείρου. Φανταστείτε ότι αυτή η λογική εδώ και πολλά χρόνια έχει εγκαταλειφθεί από τα κόμικ και τα ανιμέισιον…

Ουσιαστικά ο κινηματογράφος πεθαίνει μέσα από τέτοιες προσπάθειες που δεν έχουν τίποτε το κινηματογραφικό, το καλλιτεχνικό και το λογοτεχνικό μέσα τους. Εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο την εισπρακτική πολιτική των στούντιο και, είναι λογικό, δίνουν βάρος στο μάρκετινγκ και τη διαφήμιση.

Γιάννης Φραγκούλης

Η συμμορία των δεκατριών (Ocean’s thirteen) Σκηνοθεσία: Steven Soderbergh Σενάριο: Brian Koppelman, David Levien, George Clayton Johnson, Jack Golden Russell Φωτογραφία: Steven Soderbergh Μοντάζ: Stephen Mirrione Μουσική: David Holmes Ήχος: Randall L. Johnson, Paul Ledford Κοστούμια: Louise Frogley Σκηνικά: Kristen Toscano Messina Ειδικά εφέ: Ken Tarallo Ερμηνεύουν: Brad Pitt (Ράστι Ράιαν), George Clooney (Ντάνι Όσεαν), Matt Damon (Λάινους Κάλντγουελ), Michael Mantell (Δρ. Σταν), Elliott Gould (Ρούμπεν Τίσκοφ), Ray Xifo (ο μπάτλερ του Ρούμπεν), Al Pacino (Γουίλι Μπανκ), Adam Lazarre-White (βοηθός του Μπανκ), Eddie Jemison (Λίβινγκστον Ντελ), Don Cheadle (Μπάσερ Ταρ), Shaobo Qin (Γιέν), Casey Affleck (Βίρτζιλ Μαλόι), Scott Caan(Ταρκ Μαλόι), Bernie Mac (Φρανκ Κάτον) Παραγωγή: Jerry Weintraub Έτος παραγωγής: 2007 Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ Χρόνος: 123΄ Εταιρεία διανομής: Village Films.

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑΤΡΙΩΝ