ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

HE DEAD GIRL

Το νεκρό κορίτσι

ΑΦΑΝΗ ΔΡΑΜΑΤΑ

«Το νεκρό κορίτσι» σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή! Γιατί βλέπεις, από τα πρώτα πλάνα, ότι η σκηνοθέτης έχει συγκροτήσει αυτό που θέλει να σου πει. Το βλέπεις από τις θέσεις που τοποθετεί τη μηχανή της, από τους χώρους που έχει διαλέξει, από το πρόσωπα των ηθοποιών, από τη φωτογραφία που έχει μια ξεχωριστή δική της προσωπικότητα, από τη μουσική που σημαίνει πολύ διακριτικά τις ψυχολογικές καταστάσεις. Αλλά και από την πλοκή του έργου. Από την ιστορία που διηγείται…

Μια γυναίκα, που το πρόσωπό της δείχνει ταλαιπωρημένο άνθρωπο, ενώ έχει βρεθεί στο γειτονικό από το σπίτι της ποτάμι αναζητώντας λίγη ελευθερία και λίγη ησυχία, ανακαλύπτει το πτώμα μιας νεαρής γυναίκας. (Πουθενά, τελικά, δεν υπάρχει χώρος ελευθερίας και ησυχίας). Το θύμα, πνιγμένο στα αίματα, είναι φανερό πως έχει υποστεί βιασμό πριν δολοφονηθεί.

Με αφορμή αυτό το βιασμένο πτώμα η μηχανή της Κάρεν Μόνκριφ, με κοντινά διερευνητικά και διεισδυτικά πλάνα, μας παρουσιάζει μια μικρή ομάδα ανθρώπων, κυρίως γυναικών, που βρίσκεται σε ψυχολογική πίεση. Η μικρή αυτή ομάδα θα μπορούσε να ήταν μια πολύ μεγαλύτερη. Ίσως και η πλειοψηφία της καπιταλιστικής κοινωνίας μας. Όπου η βία, κυρίως σε βάρος των γυναικών, είναι σχεδόν συστατικό αυτής της κοινωνίας.

Μια γυναίκα βιασμένη και σκοτωμένη. Μια δεύτερη φυλακισμένη (ψυχολογικά) από την αυταρχική μητέρα της, απομονωμένη από το περιβάλλον, ένα μικρό συντρίμμι. Μια άλλη νεαρή γυναίκα, η ιατροδικαστής, η οποία και αυτή έχει γνωρίσει τη βία σε άλλη μορφή, εξετάζοντας το πτώμα, βρίσκει κοινά χαρακτηριστικά με την αδερφή της, η οποία έχει απαχθεί και εξαφανιστεί σε πολύ νεαρή ηλικία. Η μητέρα της ιατροδικαστή, ζώντας και αυτή μέσα στο φόβο και την ανασφάλεια, δε φίλιωσε ποτέ με την εξαφάνιση. Στη συνέχεια η μητέρα της δολοφονημένης, η οποία, αναζητώντας το κορίτσι της, ανακαλύπτει την ίδια τη ζωή της και αποκαλύπτει τη δική της πληρωμή στο βωμό της βίας σε βάρος των γυναικών. Ακόμα μια μαύρη πόρνη, τι χειρότερη ταπείνωση για μια γυναίκα, φίλη του θύματος. Και τέλος το ίδιο το θύμα!..

Αυτές τις «μικρές» ιστορίες, μικρές για εμάς που δεν τις βιώνουμε, τεράστιες γι’αυτούς που τις ζουν, διηγείται η ταινία. Ή, μάλλον, αποκαλύπτει η ταινία. Η σύνδεση των μικρών αυτών ιστοριών, γίνεται με περίτεχνο, αλλά και πολύ απλό τρόπο. Σαν ένα έξυπνο και μυστηριώδες αστυνομικό μυθιστόρημα. Ωστόσο, θα ήταν μεγάλο λάθος να διαβαστεί η ταινία σαν αστυνομικό περιστατικό! Είναι κοινωνιολογική μελέτη. Η ταινία είναι μια σκληρή κριτική για τις συνθήκες φόβου μέσα στις οποίες ζει η γυναίκα.

Μην περιμένετε, βέβαια, το Μπεν Χουρ! Η ταινία είναι «χαμηλού κόστους». Είναι σχεδόν χειροποίητη! Όμως, έχει την ομορφιά ενός χειροποίητου κεντήματος. Τίποτα πάνω της δεν είναι πλαστικό. Πρόκειται για μια υγρή, ζεστή, πολύ φιλική στον άνθρωπο ταινία. Με εξαιρετικές ερμηνείες.

Νίκος Αντωνάκος
(Αυτή η κριτική δημοσιεύεται με την άδεια της εφημερίδας Ριζοσπάστης)

Το νεκρό κορίτσι
(The dead girl)
Σκηνοθεσία: Karen Moncrieff
Σενάριο: Karen Moncrieff
Φωτογραφία: Michael Grady
Μοντάζ: Toby Yates
Μουσική: Adam Gorgoni
Ήχος: Robert Sharman
Κοστούμια: Susie DeSanto
Σκηνικά: Bryan Venegas
Ειδικά εφέ: Scott Dwyer, Matt Kutcher, Jennifer M. Sheppard
Ερμηνεύουν: Toni Collette (Άρντεν), Piper Laurie (μητέρα της Άρντεν), Don Smith (μπάτσος), Michael Raysses (μπάτσος), Earl Carroll (δημοσιογράφος), Dorothy Beatty (μανάβης), Eva Loseth (πελάτης μανάβικου), Giovanni Ribisi (Ρούντι), Rose Byrne (Λιχ), Joanie Tomsky (ψυχίατρος), James Franco (Ντέρεκ), Christopher Allen Nelson (Μουράι), Mary Steenburgen (μητέρα της Λιχ), Bruce Davison (πατέρας της Λιχ)
Παραγωγή: Eric Karten, Gary Lucchesi, Tom Rosenberg, Kevin Turen, Henry Winterstern
Έτος παραγωγής: 2006
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Χρόνος: 85΄
Εταιρεία διανομής: Odeon.

ΤΟ ΝΕΚΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙ