LIVE FREE OR DIE HARD
Πολύ σκληρός για να πεθάνει 4.0
ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ
Ο Τζον ΜακΛέιν είναι αστυνόμος στην Αμερική. Προσπαθεί να πιάσει ένα χάκερ, σε αυτή όμως την έρευνά του μπλέκει με ένα κύκλωμα τρομοκρατίας που θέλει να βυθίσει στο χάος όλη την Αμερική, ανήμερα τη 4η Ιουλίου, την ημέρα της ανεξαρτησίας αυτής της χώρας. Πρέπει να αποτρέψει το μπλοκάρισμα όλων των ηλεκτρονικών συστημάτων για να σώσει τη χώρα του.
Μια ακόμη ταινία καταστροφολογίας όπου κάποιοι απειλούν την ασφάλεια των ΗΠΑ. Κάποιος, ένας γενναίος και καλός πατριώτης, αναλαμβάνει να σώσει τη χώρα του και να αποτρέψει το κακό. Το μοτίβο είναι σταθερό. Υπακούει στο δόγμα «Όλοι για έναν και ένας για όλους», πάνω στο οποίο έχει χτιστεί η αμερικάνικη κοινωνία και στο οποίο βασίζεται το λεγόμενο «αμερικάνικο όνειρο». Επίσης, η αφήγηση μας θυμίζει έντονα κόμικς, για παράδειγμα Σούπερμαν, στα οποία η λογική είναι η ίδια, το «αμερικάνικο όνειρο» είναι αυτό που προέχει, μέσα σε αυτό βρίσκει ο καθένας τη θέση του, εκεί θα βρει την ευτυχία, τον πλούτο, την ασφάλεια. Αν κάποιος το απειλήσει, είναι σα να απειλεί την ίδια την Αμερική και, για αυτό το λόγο, θα πρέπει να εξοντωθεί.
Το μόνο καινούργιο, το οποίο διαφοροποιεί αυτή την ταινία από τις άλλες της ίδιας θεματικής, είναι ότι εδώ δεν έχουμε παραδοσιακά όπλα καταστροφής, βόμβες, αεροπλάνα κ.λπ., κάτι που θα μας έφερνε στη μνήμη την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά σύγχρονα όπλα καταστροφής. Ο εχθρός είναι πιο εξελιγμένος, ξέρει τη νέα τεχνολογία και μπορεί να καταστρέψει τις ΗΠΑ από μακριά, χωρίς να γίνει αντιληπτός. Σε αυτό το σημείο έχουμε και το σεναριακό πρόβλημα της ταινίας. Αφού αυτή η ομάδα είναι λίγο-πολύ αόρατη, πως έγινε αντιληπτή από έναν αστυνομικό που έψαχνε μια άλλη υπόθεση;
Αυτή είναι η αδυναμία της ταινίας, η αφέλεια, από την οποία μπορούμε να ξεκινήσουμε για να κάνουμε μια σοβαρή κριτική σε αυτή. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος πολύ λίγο νοιάζονται για την τοποθέτηση του προβλήματος, ενδιαφέρονται για τη δράση, τα ειδικά εφέ και τελικά το ευτυχισμένο τέλος για να έρθουν όλα στην πρωτέρα τάξη και ο θεατής να βγει από την αίθουσα σώος, ασφαλής και ευτυχισμένος, με το αίσθημα της ασφάλειας που οι ΗΠΑ του εξασφαλίζουν. Με αυτό τον τρόπο έχουμε μια ακόμη (αντιδραστική) πολιτική τοποθέτηση, δεν έχουμε όμως μια στερεή δομή στην αφήγηση. Ακόμη, από τον αμερικάνικο τίτλο της ταινίας μπαίνουμε σε ένα επικό, φανταστικό, σύμπαν, το οποίο συνειρμικά μας έρχεται από τη μετάφραση του τίτλου «Ή ταν ή επί τας», θυμίζοντας τους Λακεδαιμόνιους!!
Θα μπορούσαμε, με αφορμή αυτή την ταινία, να κάνουμε μια συζήτηση, όπου θα προείχε το ερώτημα: «Γιατί την 11η Σεπτεμβρίου δεν έγινε ηλεκτρονική επίθεση, όπως περιγράφει η ταινία, αλλά με παραδοσιακά μέσα;», ή ακόμα «Γιατί κανένας χάκερ δεν επιτίθεται στο σύστημα ασφαλείας των ΗΠΑ ή στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα;». Μήπως, τελικά, η λεγομένη απειλή εναντίον των ΗΠΑ απλά δεν υπάρχει και πρόκειται για ένα ακόμα εφεύρημα για να χειραγωγείται το αμερικάνικο κοινό για να τα δίνει όλα στην κατανάλωση; Μήπως όλες αυτές οι ταινίες βασίζουν την προβληματική τους σε ένα ανύπαρκτο πρόβλημα;
Γιάννης Φραγκούλης
Πολύ σκληρός για να πεθάνει 4.0
(Live free or die hard)
Σκηνοθεσία: Len Wiseman
Σενάριο: Mark Bomback, David Marconi, John Carlin, Roderick Thorp
Φωτογραφία: Simon Duggan
Μοντάζ: Nicolas De Toth
Μουσική: Marco Beltrami
Ήχος: Blake R. Cornett, Cameron Frankley, Jason W. Jennings, Randy Kelley, Ai-Ling Lee
Κοστούμια: Denise Wingate
Σκηνικά: Robert Gould
Ειδικά εφέ: Michael Meinardus, Michael Meinardus Chris Jones
Ερμηνεύουν: Bruce Willis (Τζον ΜακΚλέιν), Timothy Olyphant (Τόμας Γκάμπριελ), Justin Long (Ματ Φάρελ), Maggie Q (Μέι Λιν), Cliff Curtis (Μπάουμαν), Jonathan Sadowski (Τρέι), Andrew Friedman (Κάσπερ), Kevin Smith (Βάρλοκ), Yorgo Constantine (Ρούσο), Cyril Raffaelli (Ραντ), Chris Palermo (Ντελ), Mary Elizabeth Winstead (Λούσι ΜακΚλέιν)
Παραγωγή: Stephen J. Eads, Michael Fottrell, John McTiernan, Arnold Rifkin, Bruce Willis
Έτος παραγωγής: 2007
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Χρόνος: 118΄
Εταιρεία διανομής: Odeon.
ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ 4.0