Νώε για μια εβδομάδα
ΑΠΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ… ΝΩΕ
Η ιδέα είναι άκρως σουρεαλιστική. Ένας νεοεκλεγείς και ρομαντικός βουλευτής, παίρνει εντολή από το… «θεό», που εμφανίζεται με τη μορφή ενός έγχρωμου άντρα, να κατασκευάσει μια κιβωτό στο μέγεθος της κιβωτού του Νώε και να κλείσει εκεί μέσα όλα τα ζώα -μαζί και τους ανθρώπους-, που κινδυνεύουν από μια επικείμενη περιβαλλοντολογική καταστροφή, η οποία θα προκληθεί σκόπιμα από τα ντόπια μεγαλοσυμφέροντα. Τα οποία μεγαλοσυμέροντα θα καταστρέψουν την περιοχή και ύστερα θα την αγοράσουν κοψοχρονιά. (Σας θυμίζει τίποτα αυτό; Την Πάρνηθα, ίσως;)
Ο βουλευτής υπακούει στην εντολή του… «θεού». Βέβαια αυτόματα μετατρέπεται, τον μετατρέπουν, σε τρελό του χωριού και της βουλής! Κανένας δεν τον παίρνει στα σοβαρά. Ακόμα και η οικογένειά του. Εκείνος, όμως, επιμένει! Φτιάχνει την κιβωτό. Μόλις τελειώσει, αμέσως, φτάνει και η επικείμενη τεχνητή καταστροφή. Ευτυχώς, που υπήρχε η κιβωτός!...
Αυτή η τρελή ιστορία, δυστυχώς, δεν ευτύχισε να έχει «τρελούς», ευφάνταστους, δηλαδή, δημιουργούς. Δημιουργούς που θα γνώριζαν τις αρετές και τις δυνατότητες της σουρεαλιστικής γραφής. Γνώσεις που είναι απαραίτητες, για να φτάσεις μια τέτοια ιστορία στα άκρα. Γνώσεις οι οποίες θα αξιοποιούσαν την έξυπνη ιδέα, θα την άπλωναν, θα την άνοιγαν και θα έσπαγαν κόκαλα. Δυστυχώς οι δημιουργοί της ταινίας ήταν συντηρητικοί. Έφτιαξαν μια μέτρια κωμωδία, χωρίς φαντασία και χωρίς καμία πρωτοτυπία, γεμάτη ευχολόγια για το περιβάλλον, και γεμάτη εύκολες κινηματογραφικές λύσεις, και εύκολα κινηματογραφικά «γκαγκς»! Μια ταινία προβλέψιμη! Και σε αρκετές στιγμές αρκετά κιτς!
Δυστυχώς η αιχμή του δόρατός της, από έλλειψη τολμηρότητας και δυναμισμού, δεν ακούμπησε ούτε καν την πέτσα των, έτσι και αλλιώς, χοντρόπετσων μεγαλοσυμφερόντων. Ιδιαίτερα, δε, με το τέλος της, στο οποίο, όπως γίνεται στο σύνολο σχεδόν των αμερικάνικων ταινιών, όλα αποκαταστάθηκαν και το δίκαιο νίκησε. Το σύστημα που γεννάει τα μεγαλοσυμφέροντα έχει και τη δυνατότητα να τα συλλαμβάνει και να τα τιμωρεί, λέει η ταινία! Τι ψέμα!
Νίκος Αντωνάκος
(Αυτή η κριτική δημοσιεύεται με την άδεια της εφημερίδας Ριζοσπάστης)
Νώε για μια εβδομάδα
(Evan almighty)
Σκηνοθεσία: Tom Shadyac
Σενάριο: Steve Oedekerk, Joel Cohen, Alec Sokolow, Steve Koren, Mark O'Keefe
Φωτογραφία: Ian Baker
Μοντάζ: Scott Hill
Μουσική: John Debney
Ήχος: Odin Benitez
Κοστούμια: Judy L. Ruskin
Σκηνικά: Ric McElvin
Ειδικά εφέ: Erik Haraldsted, Robert Andrew Johnson, Joe Love, Ben Nichols, Gary Pilkinton, Daniel Sudick, Jeff Zook, Thomas Zell
Ερμηνεύουν: Steve Carell (Ίβαν Μπάξτερ), Morgan Freeman (Θεός), Lauren Graham (Τζόαν Μπάξτερ), Johnny Simmons (Ντίλαν Μπάξτερ), Graham Phillips (Τζόρνταν Μπάξτερ), Jimmy Bennett (Ράιαν Μπάξτερ), Wanda Sykes (Ρίτα), John Michael Higgins (Μάρτι), Jonah Hill (Ευγένιος), Molly Shannon (Ίβ Άνταμς), Brian Howe (κατασκευαστής)
Παραγωγή: Gary Barber, Roger Birnbaum, Michael Bostick, Ori Marmur, Neal H. Moritz, Amanda Morgan Palmer, Tom Shadyac, Jonathan Watson
Έτος παραγωγής: 2007
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Χρόνος: 95΄
Εταιρεία διανομής: UIP.
ΝΩΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ