ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

Η Πωλίν στην παραλία

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

«H Πωλίν στην παραλία» βραβεύτηκε με δυο βραβεία, Αργυρή Άρκτο σκηνοθεσίας και το βραβείο των κριτικών FIPRESCI, στο φεστιβάλ του Βερολίνου το 1983. Βραβεύτηκε, επίσης, με το βραβείο Σεναρίου, από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Βοστόνης. Και ακόμα με το βραβείο Καλύτερης Ταινίας από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Γαλλίας.

Ο Ερίκ Ρομέρ, 86 χρονών σήμερα, στη μακρόχρονη κινηματογραφική διαδρομή του, έκανε πολλούς και πιστούς φίλους. (Η πρώτη μικρού μήκους ταινία του γυρίστηκε το 1950)! Έκανε, όμως, και ακόμα περισσότερους εχθρούς! Θεατές, οι οποίοι, έχοντας άλλες, πιο επείγουσες, προτεραιότητες στη ζωή, βαριόνταν τις ταινίες του. Χρέωσαν στον κινηματογράφο του «υψηλή διανόηση», έλλειψη κάθε κριτικής πολιτικής και κοινωνικής ματιάς, υπέρμετρο ρομαντισμό, κ.λπ.

Σήμερα, πια, και να μην σου αρέσει ο Ερίκ Ρομέρ, δε θυμώνεις μαζί του! Τον συνήθισες, πια! Την περίοδο, όμως, που μεσουρανούσε, (1960-1990) και ο κόσμος βρισκότανε σε αναβρασμό (Βιετνάμ, Μάης ΄68, δικτατορίες, μεγάλες διαδηλώσεις, ανατροπές, κ.λπ.), θύμωνες! Γιατί αυτός επέμενε σε έναν κόσμο, που είχε πάψει να υπάρχει. Στον κόσμο του ρομαντισμού και της διαφυγής. (Αργότερα, παράλληλα σωστότερα, η «διαφυγή» από την πραγματικότητα πήρε πιο συγκεκριμένες και πιο καταστροφικές διαστάσεις: ναρκωτικά («απόλυτη» διαφυγή), απολιτικοποίηση, χαβαλές, πολύ πρόσφατα, κ.λπ.).

Σήμερα, τι αξία μπορεί να έχει μια ταινία του Ερίκ Ρομέρ; Ας μη γενικεύσουμε, γιατί έχει κάνει και διαχρονικά θαυμάσιες ταινίες, αλλά μια ρομαντική ταινία, όπως η «Πωλίν στην παραλία»; Κατ’αρχάς έχει ιστορική αξία! Γιατί απεικονίζει ένα στάδιο και ένα είδος του κινηματογράφου. Ύστερα έχει τις αισθητικές της αξίες. Οι οποίες είναι ιδιαίτερα ποιητικές. Έχει ακόμα τις «αγνές», έστω και ανεδαφικές προθέσεις. Η «Πωλίν» μιλάει για τον έρωτα. Μιλάει για το «εσωτερικό», το «Ρ» του έρωτα, όπως θα έλεγε, ίσως, ο Ελύτης! (Κανένας πια, το έχουμε όλοι πάρει απόφαση, δεν περιμένει από τον Ερίκ Ρομέρ, να μας μιλήσει για το Ιράκ).

Το στόρι της ταινίας, μια παρέα στην παραλία, η οποία φλερτάρει, ερωτεύεται, ζηλεύει, χωρίζει και επανασυνδέεται, κ.λπ., κ.λπ., είναι, ας πούμε, η αφορμή. Μια αφορμή που δίνει στο Ρομέρ τη δυνατότητα να «φιλοσοφήσει» για τη ζωή και τον έρωτα. Επομένως δεν είναι η «δράση» της ταινίας, η οποία σχεδόν απουσιάζει, αυτή που θα απασχολήσει το θεατή. Αλλά αυτά που λέγονται! Και έχουν να κάνουν, βέβαια, με τι άλλο; Με τον έρωτα!

Η ελαφρότητα των ανθρώπων, λέει ο Ρομέρ, ξεκινάει από τη ματαιοδοξία τους να αρέσουν! Για να το αποδείξει αυτό έφερε ένα φθινόπωρο, σε μια παραλιακή πόλη, τη δεκαπεντάχρονη Πωλίν, την μεγαλύτερη ξαδέλφη της Μαριόν και δυο άντρες, τον σέρφερ Πιέρ και τον ερωτομανή Ανρί. Με αυτά τα τέσσερα πρόσωπα σαν εργαλεία, ο Γάλλος σκηνοθέτης και διανοούμενος, θα μας μιλήσει για όλες τις «ανησυχίες» και τις «παραμέτρους» του έρωτα. Την ζήλια, την ηδονή, την έλξη, την απόρριψη, κ.ά. Αν σας ενδιαφέρει η «φιλοσοφία» του έρωτα, τότε θα βρείτε ενδιαφέρουσα την ταινία. Αν όχι, τότε θα βαρεθείτε...
Νίκος Αντωνάκος
(Αυτή η κριτική δημοσιεύεται με την άδεια της εφημερίδας Ριζοσπάστης)

Η Πωλίν στην παραλία
(Pauline a la plage)
Σκηνοθεσία: Eric Rohmer
Σενάριο: Eric Rohmer
Φωτογραφία: Néstor Almendros
Μοντάζ: Cécile Decugis, Chris Tate
Μουσική: Jean-Louis Valéro
Ήχος: Georges Prat
Ερμηνεύουν: Amanda Langlet (Πωλίν), Arielle Dombasle (Μάριον), Pascal Greggory (Πιέρ), Féodor Atkine (Ενρί), Simon de La Brosse (Σιλβέν), Rosette (Λουιζέτ), Marie Bouteloup (Μαρί), Michel Ferry (φίλος)
Παραγωγή: Margaret Ménégoz
Έτος παραγωγής: 1983
Χώρα παραγωγής: Γαλλία
Χρόνος: 94΄
Εταιρεία διανομής: Master.

Η ΠΩΛΙΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ