ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

Water

Τη δεκαετία του 1930 ο θάνατος του συζύγου σήμαινε και μερικό θάνατο της γυναίκας, αφού αυτή έπρεπε να κλειστεί σε ένα απομονωμένο σπίτι για χήρες, οι οποίες θεωρούνται μολυσμένες. Η Τσία έμεινε χήρα στην ηλικία στην ηλικία των 8 ετών, σύμφωνα με αυτό το νόμο κλείστηκε και αυτή σε ένα τέτοιο σπίτι, αλλά δεν έχασε το κέφι της και τη ζωντάνιά της την οποία και τη μετέδωσε στις άλλες γυναίκες. Το αποτέλεσμα ήταν η Καλιάνι, μια νέα και όμορφη χήρα, να πάει κόντρα σε όλους τους νόμους και να ερωτευτεί ένα νέο, όμορφο και μορφωμένο άντρα, υποστηρικτή του Γκάντι, ο οποίος θέλει να την παντρευτεί. Ο έρωτας τους θα εκδηλωθεί σε μια κοινωνία όπου οι πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές είναι ραγδαίες, ο θρησκευτικός φανατισμός αμφισβητείται και οι επερχόμενες αλλαγές θα αλλάξουν και τη μοίρα αυτών των γυναικών και, κατά συνέπεια, και της Τσία.

Η ταινία της Μέχτα είναι πρώτα μια καταγγελία και μετά ένα αισθητικό αποτέλεσμα. Μας πληροφορεί ότι ακόμα και σήμερα στην Ινδία τέτοιοι νόμοι, άγραφοι φυσικά, ισχύουν και η γυναίκα δεν έχει καταφέρει να απελευθερωθεί ολοκληρωτικά. Θα θυμηθούμε την ταινία «Έθνος χωρίς γυναίκες», όπου η γυναίκα ήταν κυνηγημένη διότι έφερνε κακοτυχία, μέχρι να γίνει απαραίτητη γιατί δεν μπορούσε να γίνει η αναπαραγωγή του είδους. Ο λαϊκός κινηματογράφος αυτής της ταινίας είναι εντελώς ξεπερασμένος για τη Μέχτα. Η αισθητική και η ποιητική της διάθεση δυναμώνουν το μήνυμα της καταγγελίας και μας οδηγούν στα χωράφια του ποιητικού ρεαλισμού. Η σκηνοθέτιδα δεν κάνει μια γυναικεία ταινία, βγάζει από πάνω της την αλληλεγγύη προς τις γυναίκες που θα έπρεπε να την οδηγήσει σε φανατισμό, παρακολουθεί την κοινωνική πρόοδο της χώρας της, δε φοβάται όμως να δείξει και το άλλο πρόσωπο της Ινδίας που λίγο μας είναι γνωστό γιατί είναι επιμελώς κρυμμένο από τον εξωτισμό.

Φανερά ενθουσιασμένη από την υποδοχή της ταινίας της τόσο σε ξένα Φεστιβάλ όσο και από το κοινό στην Αμερική και στον Καναδά, έχει δηλώσει ότι τώρα μπορεί να αποσυρθεί. Η ταινία αυτή είναι η 12η, συμπεριλαμβανομένου και τηλεοπτικών δουλειών της, ετοιμάζει όμως ήδη άλλες δύο ταινίες που είναι στο στάδιο της προετοιμασίας της παραγωγής. Προσεγγίζει τον παλιό, κλασικό ινδικό κινηματογράφο, υιοθετώντας τις αφηγηματικές δομές του πολιτικού κινηματογράφου της εποχής μας. Πιθανότατα, κάποιους φανατικούς της λεγόμενης αντι-ιμπεριαλιστικής αντίδρασης και υποστηριχτές του, λεγόμενου, τρίτου κόσμου, αυτή η ταινία να τους ενοχλήσει, αλλά θα πρέπει να σεβαστούμε την άποψη της σκηνοθέτιδας και σεναριογράφου και να την κριτικάρουμε με όσα δεδομένα έχουμε. Σε καμιά όμως περίπτωση δε θα πρέπει η όποια πολιτική άποψη που έχουμε να μας κρύψει το αισθητικό αποτέλεσμα. Με δύο λόγια μια όμορφη ταινία, υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

Γιάννης Φραγκούλης

Water
Σκηνοθεσία: Deepa Mehta
Σενάριο: Deepa Mehta
Φωτογραφία: Giles Nuttgens
Μοντάζ: Colin Monie
Μουσική: Mychael Danna, A.R. Rahman
Ήχος: H. Sridhar, S. Sivakumar
Κοστούμια: Dolly Ahluwalia
Σκηνικά: Rumana Hamied, Lal Harindranath
Ειδικά εφέ: Allan Magled
Ερμηνεύουν: Lisa Ray (Καλιάνι), Seema Biswas(Σακουντάλα), Kulbhushan Kharbanda (Σαντανάντα), Waheeda Rehman (Μπαγκαβάτι), Raghuvir Yadav (Γκουλάμπι), Vinay Pathak (Ραμπίντρα), Rishma Malik (Σνεχαλάτα), John Abraham (Ναραγιάν), la Javalgekar (Πατιράζι), Mohan Jhangiani (Μαχάτμα Γκάντι), Manorama (Μαντουμάτι)
Παραγωγή: David Hamilton, Dilip Mehta, Marek Posival
Έτος παραγωγής: 2005
Χώρα παραγωγής: Καναδάς, Ινδία
Χρόνος: 114΄
Εταιρεία διανομής: Rosebud.

WATER