ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

Confessions of a Shopaholic

ΨΩΝΙΖΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ
(CONFESSIONS OF A SHOPAHOLIC)

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΥ…

Σκηνοθεσία: P.J. Hogan
Σενάριο: Tracey Jacksonm, Tim Firth, Kayla Alpert (βασισμένο στο βιβλίο «Confessions of a Shopaholic» της Sophie Kinsella).
Φωτογραφία: Jo Willems  
Μουσική: James Newton Howard  
Μοντάζ: William Goldenberg   
Σκηνικά: Paul D. Kelly, Rosa Palomo
Κοστούμια: Patricia Field
Μακιγιάζ: Elaine L. Offers
Παραγωγός: Jerry Bruckheimer
Παίζουν: Isla Fisher (Rebecca Bloomwood), Hugh Dancy (Luke Brandon), Krysten Ritter (Suze), Joan Cusack (Jane Bloomwood), John Goodman (Graham Bloomwood), John Lithgow (Edgar West), Kristin Scott Thomas (Alette Naylor).
Χρώμα: Έγχρωμη
Χώρα παραγωγής: H.Π.A.
Έτος παραγωγής: 2009
Εταιρία Παραγωγής: Touchstone Pictures
Εταιρία Διανομής (για Ελλάδα): Audio Visual Enterprises
Διάρκεια: 104’
Ημερομηνία εξόδου (για Ελλάδα): 9 Απριλίου 2009

Μία ακόμα αυστηρά γυναικεία ταινία που βαδίζει στα πρότυπα της επιτυχίας του «Sex and the city». Μόνο που αυτή τη φορά μας δίνεται εξήγηση στο πώς γίνεται μία αρθρογράφος να μπορεί να κυκλοφορεί κάθε μέρα σαν εξώφυλλο της Vogue και να μην την έχουν κλείσει φυλακή. Δε γίνεται! Γι΄ αυτό και η υπερκαταναλωτική ηρωίδα της ταινίας αφού διαπιστώνει ότι πνίγεται στα χρέη εξ’αιτίας του πάθους της, αποφασίζει να προχωρήσει στην απεξάρτησή της. 

Σε καμία περίπτωση βέβαια δε μιλάμε για μία ρεαλιστική ταινία, αφού μάταια προσπαθεί να μας πείσει ότι τη στιγμή που όλα φαίνεται πως πάνε στραβά, θα γνωρίσουμε τον τέλειο άντρα που θα μας ερωτευτεί με την πρώτη ματιά, θα βρούμε την τέλεια δουλειά που θα μας καταστήσει δημοφιλείς και περιζήτητους και όλα τα προβλήματά μας θα λυθούν ως δια μαγείας, για να φτάσουμε τελικά στο πολυπόθητο «Living happily ever after».

Αν παρακάμψουμε την κωμική ματιά μέσα από την οποία προσεγγίζεται το «Confessions of a shopaholic», θα πρέπει μάλλον να θορυβηθούμε από την σοβαρότητα του θέματος του. Όλο και περισσότερες νέες κοπέλες ξοδεύουν αλόγιστα και ζουν πάνω από το δυναμικό τους επηρεασμένες από λαμπερά πρότυπα και έναν κόσμο που αποθεώνει τον υλισμό. Θεωρώ, ότι, δεδομένου του κλίματος που επικρατεί στον τομέα της οικονομίας, δε θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη εποχή για να βγει η ταινία στους κινηματογράφους.

Από αυτή την οπτική γωνία λοιπόν, κάπου ανάμεσα στους ανυπόστατους χαρακτήρες, το εξαιρετικά αδύναμο σενάριο και την απουσία ίχνους πρωτοτυπίας, υπάρχει τουλάχιστον ένα ηθικό δίδαγμα από το οποίο αν παραδειγματιστεί το κοινό της ταινίας, τα πορτοφόλια τους σίγουρα θα δουν καλύτερες μέρες.

Ελισάβετ Βέλιου

 

CONFESSIONS OF A SHOPAHOLIC