REVOLUTIONARY ROAD (2008)
Σενάριο: Justin Haythe
Σκηνοθεσία: Sam Mendes
Παίζουν: Kate Winslet, Leonardo DiCaprio, Michael Shannon, Kathy Batesσυντηρητική
Διάρκεια: 119’
Η εκπληκτική αυτή ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα του Richard Yates και πρόκειται για μία από τις λίγες περιπτώσεις που η μεταφορά από το κείμενο στην μεγάλη οθόνη διατηρεί αναλλοίωτο το πνεύμα του συγγραφέα. Η April και ο Frank Wheeler είναι ένα ανδρόγυνο με δύο παιδιά και φαινομενικά αποτελούν το ιδανικό ζευγάρι. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Εγκλωβισμένοι σε μία μίζερη ζωή και ανικανοποίητοι τόσο στον προσωπικό όσο και στον επαγγελματικό τομέα, βλέπουν τα όνειρα που είχαν κάνει να γκρεμίζονται μπροστά στα ίδια τους τα μάτια και να καταλήγουν δέσμιοι ενός καταπιεστικού κατεστημένου. Για το λόγο αυτό αποφασίζουν να μετακομίσουν στο Παρίσι, όπου πιστεύουν οτι θα μπορούν να κάνουν την ζωή που ονειρευόντουσαν όταν πρωτογνωρίστηκαν και να αποτελέσουν την εξαίρεση σε μια κοινωνία που έπνιγε την ατομικότητα και σκότωνε κάθε ελπίδα για το διαφορετικό. Απ’ ότι φαίνεται όμως είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγει κανείς από το «απεγνωσμένο κενό».
Η ταινία αποτελεί την ολοκληρωτική απαξίωση του Αμερικανικού ονείρου και το θέμα της είναι καθ’ όλα επίκαιρο και στη σημερινή εποχή όπου οι σχέσεις των ανθρώπων είναι ίσως πιο δύσκολες απο ποτέ και παρ’ όλα τα χρόνια που πέρασαν απο την εποχή που διαδραματίζεται το έργο, η κοινωνία εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να διατηρεί την υποκριτική και καταπιεστική της υπόσταση. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει θεατής που δεν ταυτίστηκε σε κάποια σημεία με τους χαρακτήρες και δεν είδε να καθρεφτίζονται κομμάτια απο την δική του ζωή.
Σκηνοθετικά, ο Sam Mendes καταφέρνει να κρατάει τις ισορροπίες και δεν καταφεύγει σε δραματουργικές υπερβολές. Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις που τίποτα δεν είναι περισσότερο απο όσο χρειάζεται. Οι ερμηνείες, τουλάχιστον καθηλωτικές με κορυφή αυτή της Kate Winslet στον ρόλο της April. Είμαι πλέον πεπεισμένη οτι πρόκειται για μία απο τις μεγαλύτερες νέες ηθοποιούς της εποχής μας, αν όχι η μεγαλύτερη. Επίσης πολύ καλός ο Michael Shannon στον ρόλο- κλειδί του «τρελού», που ίσως αποτελεί μια προσωποποίηση του αφυπνιστικού κινήματος της δεκαετίας του ‘60 που θα ακολουθούσε, σαν αντίδραση στην συντηρητικότητα και καταπίεση της δεκαετίας του ‘50.
Θεωρώ ότι το Revolutionary Road ήταν η ταινία της χρονιάς. Δυστυχώς όμως αδικήθηκε στα Oscar που ήθελαν φέτος νικητή μια κοινωνικού περιεχομένου, σχετικά διαφορετική κι αισιόδοξη ταινία (Slumdog Millionaire)-προϊόν της τελευταίας τάσης των εταιριών παραγωγής που δείχνουν σαφή προτίμηση στις ταινίες ‘αντίδοτα’ στους δύσκολους καιρούς που περνάμε- αλλά σαφώς με λιγότερο βάθος και στερούμενη την καλλιτεχνική αρτιότητα του Δρόμου της Επανάστασης.
Ελισάβετ Βέλιου
REVOLUTIONARY ROAD