ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

ΝΑ ΓΙΝΩ Ή ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΩ;

Να γίνω ή να μη γίνω; Μια ερώτηση που έχει αντικαταστήσει πλέον αυτή την αιώνια: «To be or not to be?». Ο λόγος για το τούβλο και αν δεν το έχετε δει, είναι η πολύ έξυπνη καμπάνια της Αρχιεπισκοπής για να χτίσουν κοινωφελή ιδρύματα, φυσικά με τη βοήθεια τη δικής μας. Μάθανε το παραμύθι από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και αυτό το παραμύθι ακούει στη μαγική λέξη: «εθελοντής». Πως μπορούμε να τη μεταφράσουμε στα ελληνικά; Βοηθός, άμισθος, το παιδί για όλες τις δουλειές, άμισθος εργαζόμενος, κόψιμο μιας θέσης εργασίας, υπεραξία, κέρδος. Από την άλλη μεριά: Οι υπάλληλοι της κας Δασκαλάκη πληρώνονταν καλά, με εξωφρενικά ποσά για πόστα όπως υπεύθυνος καφενείου κ.ά. Και ρωτώ: να γίνω και εγώ τούβλο; Ή να μη γίνω; Και η εκκλησιαστική περιουσία;

Με τέτοια «κουφά» ξεκίνησε η καινούργια χρονιά, το 2007. Αλλά και με άλλα. Όπως για παράδειγμα: «Ανοίγει ξανά το ασφαλιστικό», διαβάσαμε στις εφημερίδες. (Ρε παιδιά, πολύ ανοιγοκλείνει, για προσέξτε μη χαλάσει καμιά σούστα και μετά δεν ξανακλείσει.) Για να διορθώσει ο αρμόδιος υπουργός ότι δεν υπάρχει κανένας αιφνιδιασμός των εργαζομένων αφού εφαρμόζεται ο παλιός νόμος (σ.σ. της προηγούμενης κυβέρνησης). Αλλά τα τούβλα (βλέπε παραπάνω) ψήφισαν αυτή την κυβέρνηση!.. Με αυτά και με άλλα έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: η Ελλάδα είναι η χώρα όπου αναπτύσσεται ο σουρεαλισμός και το θέατρο του παραλόγου. Και μη μου πείτε ότι έχω ξεφύγει από το θέμα, γιατί όλα αυτά έχουν να κάνουν με τον κινηματογράφο.

Και στον κινηματογράφο θέλουμε και ψάχνουμε για «τούβλα». Εθελοντές που θα τρέξουν για την μια ή την άλλη διοργάνωση. Δίπλα όμως από αυτούς βρίσκεται το στέλεχος με ένα παχυλό μισθό. Και όλα αυτά, εκδηλώσεις, φεστιβάλ, οργανισμοί, σωματεία, βρίσκονται και έχουν στεριώσει σε ένα τόσο στέρεο χώρο, όπως ένας βάλτος. Με τη μόνη διαφορά ότι αυτός ο βάλτος έχει στοιχειώσει από τα αιτήματα και από αυτούς που τα εκφράζουν ξανά και ξανά δεκαετίες τώρα, με αποτέλεσμα να είναι ένα βασίλειο ανάλογο με το «Kingdom» του Λαρς φον Τρίερ, για όσους έχουν δει την ταινία.

Αν στην ταινία ο βάλτος εκδικιόταν, εδώ, ακόμα και αυτός ο βάλτος είναι ανήμπορος να πάρει πίσω του το αίμα των ανθρώπων που θυσιάστηκαν για τον ελληνικό κινηματογράφο χωρίς την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να γίνει. Μόνο μια ισορροπημένη κατάσταση (όπως στην περίοδο Μερκούρη) που εξασφαλίζει μια κάποια παραγωγικότητα, αυτό ήλπιζαν στην καλύτερη των περιπτώσεων! Τέτοιοι άνθρωποι, όπως ο Γρηγορίου, η Μαρκετάκη, ο Τορνές, η Λιάππα, ο Βακαλόπουλος, ο Δημόπουλος, μπορεί να μας βλέπουν από εκεί επάνω και να κουνάνε απογοητευμένοι το κεφάλι τους. Κάποιοι από αυτός έγιναν τουλάχιστον αίθουσες στη Θεσσαλονίκη…

Τι να περιμένουμε να φέρει το 2007 στον ελληνικό κινηματογράφο; Ας ρωτήσουμε τον κ. Βουλγαράκη, υπουργό Πολιτισμού, τον κ. Ζαχόπουλο, γενικό γραμματέα του υπουργείου, τον κ. Παπαλιού, Πρόεδρο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, να μας πουν τι πρόκειται να μας προσφέρουν, αν πρόκειται… Γιατί θα πάμε πάλι στις αίθουσες που θα γίνουν οι τελετές έναρξης ή λήξης κάποιων Φεστιβάλ και θα ακούσουμε για το τι θα γίνει, λόγια που τα ακούμε κάθε χρονιά. Το βαρετό αυτό ρεφρέν που μας φέρνει νύστα.

Εμείς εδώ θα είμαστε για να γράφουμε για τα κακώς κείμενα, αλλά και τα καλώς γενόμενα, να δίνουμε προσοχή στο νέο και να σεβόμαστε το παλιό. Σε αυτό τον ιστοχώρο χωράνε όλα.

Ο κριτικός

τηλ. 6974123481 email: cineotenet.gr