ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

30ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ

ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ

Το πρόγραμμα οδεύει προς την κορύφωσή του. Οι ελληνικές ταινίες μυθοπλασίας «έσκασαν» μύτη και, μαζί με αυτές, το ενδιαφέρον του ελληνικού κοινού αρχίζει να ζωηρεύει για να «περιοριστεί» στο μικρό κινηματογράφο Ολύμπια, ευτυχώς που υπάρχουν οι επαναληπτικές προβολές στο Δημοτικό Ωδείο, αλλιώς το πρόβλημα θα ήταν πολύ σοβαρό.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Με έξι ταινίες άνοιξε, την Πέμπτη, το διαγωνιστικό στις ταινίες μυθοπλασίας. Ανάμεσα σε αυτές και η ταινία του Κύρου Παπαβασιλείου, οποίος πέρυσι είχε αποσύρει την προηγούμενη ταινία του από το διαγωνιστικό τμήμα. Αυτή η ταινία συμμετείχε στο Φεστιβάλ Καννών.

Ο Τάσος Γερακίνης ήρθε με την τρίτη του ταινία, «Μ’ακούει κανείς;». Μια ζεστή ταινία για τα προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ των ατόμων. Ένα κοριτσάκι νοιώθει ότι ζαλίζεται, δεν μπορεί να βγει έξω. Με τη μητέρα του δεν επικοινωνεί, μόνο λίγο με τη Ρωσίδα κοπέλα που την προσέχει. Αυτή θα φέρει τον γκόμενό της, όμως το κοριτσάκι θα τους δει και αυτή θα είναι η αφορμή να επικοινωνήσουν αυτός και το μικρό παιδί. Θα βρουν κοινά στοιχεία και θα καταλάβει ο ένας τον άλλο. Τελικά την ακούει αυτός και θα την πάρει με τη μοτοσικλέτα του για βόλτα. Ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία και ένα σενάριο που στέκεται στα πόδια του, όμως θα έπρεπε να είχε δουλευτεί περισσότερο, έχω την εντύπωση ότι η επιλεκτική σιωπή και οι συμβολισμοί θα μπορούσαν να μιλήσουν πιο καλά για αυτό το πρόβλημα.

Με ένα Ζουγανέλη να παίζει όπως πάντα καλά, η ταινία «Διπλό ραντεβού», του Κωνσταντίνου Μουσούλη, σε εντυπωσιάζει από την πρώτη στιγμή. Βαθμιαία όμως χάνει το πολύ ενδιαφέρον της, περιορίζεται σε ένα σκιαγράφημα χαρακτήρων, μεταφέρει την (λανθασμένη, κατά την άποψή μου) άποψη ότι οι γυναίκες προδίδουν τους άντρες, και, μέσα σε αυτή τη γενίκευση, η ταινία στερεύει. Ήθελε να δουλευτούν περισσότερο οι χαρακτήρες, να βρεθεί αυτό το σημείο που θα κάνει την ταινία ενδιαφέρουσα.

Ο Κύρος Παπαβασιλείου, στην ταινία «Για το όνομα του σπουργιτιού» διατυπώνει έναν προβληματισμό για το όνομα και για την ταυτότητα του ανθρώπου. Ας είχε διαβάσει το βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου (Jose Saamago), για τα ονόματα, για να μπορούσε να βρει που βρίσκεται, μέσα στην ονοματολογία, το σουρεαλιστικό και το φουτουριστικό. Εδώ έχουμε ένα ενδιαφέροντα προβληματισμό, αλλά το σενάριο δεν προχωρά καθόλου και τελειώνει με τις επαναλήψεις μιας ενδιαφέρουσας προβληματικής, η οποία, τελικά φαίνεται στείρα.

Πάλι πάνω στο θέμα της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, αυτή τη φορά μεταξύ ενός νέου άντρα και μιας ώριμης γυναίκας, οι οποίοι βρέθηκαν στο ΚΤΕΛ τυχαία, την πίκρα που βγάζουν, από αυτή την επαφή, αυτό είναι το θέμα της ταινίας του Παναγιώτη Χριστόπουλου, «Η έκταση που αναλογεί». Η ταινία έχει ένα «στρωτό» σενάριο που τελειώνει μέσα στην κλασικότητά του. Δεν υπάρχει η συνέχεια, τι συμβαίνει εσωτερικά με αυτούς τους ανθρώπους, αυτό μπορεί να φαίνεται λίγο στη γυναίκα, πως όμως έρχονται σε μια κάθαρση ή σε μια μεγαλύτερη οδύνη, ποια είναι η λύση της τραγωδίας; Ερωτήματα που δεν βρίσκουν απάντηση στην ταινία.

Με ένα παλιό θέμα, τη γερμανική κατοχή στην Ελλάδα, μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού, ασχολείται η Μαρίνα Βέλλου, στην ταινία της «Εισβολή». Δεν προχωρά το θέμα έτσι ώστε να του δώσει ένα πιο βαθύ νόημα που να γίνεται διαχρονικό και, κατά συνέπεια, παγκόσμιο. Θα τελειώσουμε με την ταινία «Blues για τη Νέδη Ράιαν», του Χριστόφορου Ροδίτη. Πάλι το πρόβλημα επικοινωνίας, πάλι οι κακές ερωτικές σχέσεις, όμως η νατουραλιστική ματιά, ακόμα μια, δε θα μας πει πολλά πράγματα, η ταινία θα μείνει μια απλή αναφορά σε ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

ΟΙ ΞΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Θα ξεχωρίσουμε την ταινία «Sexy thing», του Denie Pentecost, από την Αυστραλία, Μια όμορφη αφήγηση για τον παιδικό έρωτα και τη σεξουαλική βιαιοπραγία σε ένα μικρό παιδί. Με πολύ όμορφους συμβολισμούς μας δίνεται η εντύπωση της χαλαρότητας και της βίας, όπως και το συναίσθημα που ένα παιδί εισπράττει από αυτές τις σχέσεις. Το πρόβλημα των μεταναστών πιάνει η ταινία «Garbage», του Ashour Lotfi, με ένα ρεαλιστικό τρόπο, όπου το συναίσθημα που εισπράττει ο καταπιεσμένος εργαζόμενος, μεταδίδεται σε εμάς πιο δυνατό μέσα από την επαφή του με δύο σκυλιά.

Ένα σουηδικό ανιμέισιον, το «Looking glass», του Erik Rosenlund, ξεκινά σαν ένα μικρό παιχνίδι ενός μικρού κοριτσιού, καταλήγει όμως σε ένα θρίλερ όπου πρωταγωνιστούν αυτή και το είδωλό της. Κάποιο τρίτο πρόσωπο, που δε βλέπουμε, θα επιτεθεί και το τέλος μένει ανοιχτό. Ωραία κίνηση, καλή δομή του σεναρίου και πολύ όμορφη εικαστική σύνθεση σε μια πάρα πολύ απλή αφήγηση.

Στην ταινία της Silvana Aguirre Zegarra, «Ela», από την Αγγλία, πιάνει το πολύ ευαίσθητο θέμα του θανάτου του αδελφού ενός μικρού κοριτσιού, την έλλειψή του σε αυτή, τον πόνο και το υποκατάστατο που θα βρει στον πιο κολλητό του φίλο. Μια ζεστή ταινία δοσμένη με τον πλέον απλό τρόπο, χωρίς φτιασίδια και υπερβολές.

Θα τελειώσουμε με την πολύ όμορφη ταινία «The memories of dogs», της Simone Massi, συμπαραγωγή Γαλλίας και Ιταλίας. Ένα καταπληκτικό ανιμέισιον που έχει όλες τις αρετές του καλού κινηματογράφου, τις συνδέσεις μεταξύ των πλάνων, οι οποίες να δένουν με το σενάριο, την ενιαία αφήγηση που δένει για να μας αφηγηθεί όλη τη ζωή ενός παιδιού. Εικαστικά, αφηγηματικά, συνολικά κινηματογραφικά, δεν μπορεί κανείς να της βρει ένα ψεγάδι.

ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Το αφιέρωμα στις ισπανικές ταινίες, με πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές, μας δίνει ένα καλό δείγμα από την ισπανική παραγωγή των ταινιών μικρού μήκους. Σε αυτές τις προβολές θα πρέπει να προσθέσουμε τις ταινίες που έχουν βραβευτεί από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου, ένα μόνιμο αφιέρωμα τα τελευταία χρόνια στο Φεστιβάλ της Δράμας, μας δίνει μια πολύ μικρή εικόνα για το τι συμβαίνει στα άλλα Φεστιβάλ μικρού μήκους. Μια χρήσιμη εικόνα για τους κινηματογραφόφιλους.

Οι παρουσιάσεις των σκηνοθετών, κάθε μεσημέρι στα γραφεία του Φεστιβάλ, οι παρουσιάσεις των βιβλίων από τον Ανδρέα Παγουλάτο, πάλι στα γραφεία του Φεστιβάλ, συμπληρώνουν την εικόνα που αποκομίζει ένας επισκέπτης του Φεστιβάλ Δράμας.

Γιάννης Φραγκούλης

30ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ