ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

31ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Στο Πληροφοριακό Τμήμα του Φεστιβάλ της Δράμας συμμετείχαν οι ταινίες που η Προκριματική Επιτροπή τις πρόκρινε για να μη διαγωνισθούν στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ. Θα πρέπει, επιπροσθέτως να τονίσουμε ότι η Προκριματική Επιτροπή κανονίζει ποιες ταινίες θα διαγωνισθούν στα Κρατικά Βραβεία, αφού μόνο οι ταινίες του Διαγωνιστικού Τμήματος διαγωνίζονται και στα Κρατικά Βραβεία, κατά συνέπεια, μια λάθος κρίση κόβει το δρόμο προς την καταξίωση, μέσω των Κρατικών Βραβείων. Για την ιστορία να αναφέρουμε τα ονόματα όσων συμμετείχαν στην Προκριματική Επιτροπή: Βασίλης Βαφειάδης, διευθυντής φωτογραφίας, Γιάννης Τζιώτης, σεναριογράφος, Λευτέρης Χαρίτος, σκηνοθέτης, Κώστας Κωνσταντινίδης, κριτικός κινηματογράφου, και Αντώνης Παπαδόπουλος, σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Δράμας.

 

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΑΝ

Θα ξεκινήσουμε με την ταινία του Άγγελου Αλετρά και του Νίκου Τραχανά, «Φαντάσματα». Στην ταινία τους αφηγούνται την παρακολούθηση ενός άντρα από έναν άλλο, ο Blue παρακολουθεί τον Black, έχει πάρει εντολή από το White. Κάποια στιγμή οι ρόλοι αντιστρέφονται. Επίτηδες τα πρόσωπα δεν έχουν όνομα, για να κρατούν την ανωνυμία τους, έτσι ώστε να μην είναι μια εξειδικευμένη περίπτωση, αλλά ένα παράδειγμα που δείχνει ότι αυτή η κατάσταση ισχύει για όλη την κοινωνία. Μέσα από μια φορμαλιστική αναζήτηση περνάει αυτό το μήνυμα, όμως η αφήγησή του δε δένει τόσο που να έχει η ιστορία μια συνοχή. Η ταινία θα μπορούσε να ήταν στο διαγωνιστικό τμήμα, με το δεδομένο ότι είδαμε σε αυτό δουλειές που ήταν πολύ χειρότερες.

Η ταινία του Νίκου Δροσάκη, «Timor mortis», έχει πιάσει το πολύ σημαντικό θέμα της πανάρχαιας πάλης του ανθρώπου για επιβίωση. Δεν μπορεί να δέσει τα αφηγηματικά της στοιχεία και καταλήγει σε ένα ασαφές αφηγηματικό σώμα, ενώ με το μοντάζ δεν μπορεί να θεμελιώσει το ρυθμό που θα άρθρωνε την αφήγησή της. Στον ίδιο δρόμο βρίσκεται και η ταινία του Χρήστου Πυθαρά, «Τα πούπουλα του Ντόναλντ», μόνο που εδώ έχουμε μια πολύ ερασιτεχνική κινηματογράφηση.

Μετά από τον «Κύκλο της εξέλιξης», ο Πάνος Κατσαχνιάς και ο Κώστας Κατράκης φέρνουν στη Δράμα την ταινία «Steps». Είναι η συνέχεια της προηγούμενης ταινίας τους, εδώ εξετάζεται το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος. Αυτή η ταινία ανιμέισιον μας δείχνει με πολύ όμορφο τρόπο, σε 3D ανιμέισιον, την άποψη των σκηνοθετών για τα βήματα που έγιναν για να δημιουργηθεί ο κόσμος. Αυτό που λείπει από την ταινία είναι μια πιο «σφιχτή» αφήγηση, ίσως πιο αφαιρετική που να αφήνει τη φαντασία του θεατή να ταξιδέψει. Πάντως, η ταινία τους «κολλάει» πολύ καλά σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, κινηματογράφου ή τηλεόρασης. Ακόμη μια ταινία που θα μπορούσε άνετα να διαγωνισθεί.

ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

Από την Κύπρο, η Δέσποινα Σαββίδου φέρνει την ταινία «Κουπεπέ». Μια χιουμοριστική ιστορία που βασίζεται σε ένα ερωτικό υπόβαθρο, γρήγορα όμως χάνει το ενδιαφέρον της γιατί δεν αφηγείται παρά ένα περιστατικό, όχι μια ολοκληρωμένη ανθρώπινη ιστορία, αποσπασμένο από αυτή. Ο Βασίλης Σιαφάκας, με την ταινία «Αυθυποβολή», μας μεταφέρει στον κόσμο της φαντασίας που, αναγκαστικά, συνυπάρχει με αυτό της πραγματικότητας. Για να το πούμε καλύτερα, σε έναν κόσμο που πλάθεται από τον άνθρωπο όπως η φαντασία του το δημιουργεί. Ήθελε να είναι πιο δεμένη σε κάποια σημεία για να ορισθεί το όριο μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού.

Η Κέλλυ Σταμουλάκη, στην ταινία της «Τα λιλά μαντήλια», κάνει μια ενδιαφέρουσα θεώρηση για τη ζωή των καλλιτεχνών που παρασύρονται από τις καλλιτεχνικές τους αναζητήσεις για να τις εντάξουν στη ζωή και να μπουν σε έναν ψεύτικο κόσμο. Αυτό όμως δε φαίνεται στην αφήγησή της και η ταινία της είναι ασαφής. Ο Λουκάς Φωτόπουλος φέρνει την ταινία «Μια στιγμή και έρχομαι». Αφηγείται τη ζωή επτά φίλων, χωρίς να βάζει τους συνδετικούς κρίκους, όπως ορίζει η κλασική αφήγηση αφού αυτή η ταινία του ακολουθεί. Ακόμη το μοντάζ δεν μπορεί να δημιουργήσει ρυθμό για να έχουμε μια αρθρωμένη αφηγηματική δομή.

Πολύ άτολμη η ταινία του Ιορδάνη Μερενίδη, «Αναστασία», πιάνει ένα σοβαρό θέμα, αυτό της απιστίας, όμως δεν μπορεί να μπει μέσα στον ψυχικό κόσμο της νεαρής γυναίκας και η ταινία χάνει την ουσία της. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και για την ταινία «Relations», του Ερμάνδου Σούση.

Τέλος, ο Θάνος Ψυχογιός, με την ταινία «Εύα», θα πιάσει το τραγικό θέμα της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου και το χρόνο που χρειάζεται για να ξεπεραστεί. Εδώ όμως ο σκηνοθέτης είχε την ευκαιρία να μπει βαθιά μέσα στον ψυχικό κόσμο του άντρα, ο οποίος είχε χάσει τη γυναίκα του, και στην ουσία της σχέσης τους, άρα σε αυτό το μικρό δεσμό θα βλέπαμε ένα μικρό μόριο της κοινωνίας μας. Θα μπορούσε, λοιπόν, να κάνει ένα πολύ εύστοχο σχόλιο για την κοινωνική δομή, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά παγκοσμίως.

Γιάννης Φραγκούλης

 

31ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ