ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

11ο φεστιβαλ γαλλοφωνου κινηματογραφου

Ιδιαιτερες στιγμες από το γαλλόφωνο κινηματογράφο

Για 11η χρονιά στην Αθήνα ξεκινά στις 15 Απριλίου και τελειώνει στις 25 του ίδιου μήνα, το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου. Στη Θεσσαλονίκη μεταφέρεται ο κύριος όγκος του Φεστιβάλ από τις 22 μέχρι τις 28 Απριλίου. Στην Αθήνα οι προβολές θα γίνουν στους κινηματογράφους Αττικόν και Κηφισιά 1 και 2 Cinemax, κάποιες συμπληρωματικές προβολές θα γίνουν στο Γαλλικό Ινστιτούτο, στην Αθήνα, στην οδό Σίνα. Οι προβολές στη Θεσσαλονίκη θα γίνουν στον κινηματογράφο Ολύμπιον, στην πλατεία Αριστοτέλους.

ΥΨΗΛΗ ΡΑΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΠΑΛΑ

Είναι συνήθεια του Φεστιβάλ να εντυπωσιάζει. Φέτος έχουμε τρεις υψηλούς προσκεκλημένους. Ο ένας από αυτούς είναι ο Ζαν Πολ Γκοτιέ, σχεδιαστής μόδας, ο οποίος είναι ο φετινός ανάδοχος του Φεστιβάλ, οι άλλοι είναι ο Τζιμπρίλ Σισέ και ο Ντιντιέ Ντομί. Με αυτούς τους τρεις προσκεκλημένους προσδοκά το Φεστιβάλ να τραβήξει τα βλέμματα της δημοσιότητας πάνω του. Οι ταινίες θα οδηγήσουν την προσοχή του κοινού στον τομέα του πολιτισμού που είναι κοινός ανάμεσα στη Γαλλία και την Ελλάδα, στον οποίον άλλες χώρες, στις οποίες μιλάνε γαλλικά, χωρούν και βάζουν το στίγμα τους, σε μια εικόνα που συντίθεται σιγά-σιγά, όταν οι ταινίες προβάλλονται και οι διαφορετικές οπτικές κατατίθενται.

Ο κατάλογος των καλεσμένων συμπληρώνεται με ανθρώπους του κινηματογράφου που έχουν λάμψει στο διεθνές κινηματογραφικό στερέωμα. Θα αναφέρουμε το Jean Reno, ο ηθοποιός που έχει δουλέψει περισσότερο με σε ταινίες περιπέτειας, οι οποίες πλησιάζουν τη χολιγουντιανή δομή και έχουν κόψει πολλά εισιτήρια σε όλο τον κόσμο. Μαζί με αυτόν θα έρθει και ο Luc Besson, σεναριογράφος, παραγωγός και σκηνοθέτης, με 16 ταινίες στο ενεργητικό του, ως σκηνοθέτης, 89 ως παραγωγός και 40 ως σεναριογράφος. Για τον Besson έχουμε πολλά να πούμε, το κοινό -και το ελληνικό- ξέρει πολύ καλά τη δουλειά του, τόσο την κλασική όσο και τις ποιοτικές του δουλειές, οι οποίες ξεφεύγουν πολύ από την κλασική δομή. Έρχεται με αφορμή την προβολή της ταινίας «L’imortel» («22 σφαίρες»), του Richard Berry, στην οποία είναι παραγωγός και με την οποία θα κλείσει το Φεστιβάλ τις εργασίες του.

Στο Serge Gainsbourg (2 Απριλίου 1928-2 Μαρτίου 1991) αναφέρεται η ταινία του Joann Sfar, «Gainsbourg (Vie heroique)» («Γκένσμπουργκ»), 2010. Ο σκηνοθέτης θα είναι παρών στο Φεστιβάλ. Σε αυτή την ταινία που αναφέρεται στο θρυλικό καλλιτέχνη, παρουσιάζονται η Μπριζίτ Μπαρντό (ενσαρκωμένη από τη Λετίσια Κάστα), ο Ερίκ Ελμοσίνο (στον ομώνυμο ρόλο), η Τζέιν Μπίρκιν (ενσαρκωμένη από τη Λούσι Γκόρντον) και η Ζιλιέτ Γκρεκό (ενσαρκωμένη από την Άννα Μουγκλαλίς). Αυτή η ταινία θα ανοίξει το Φεστιβάλ, στην τελετή έναρξης, στην οποία θα παρευρεθεί και η Νανά Μούσχουρη.

Η σύντροφος, επί σειρά ετών, και μούσα του Gainsbourg, η Jane Birkin θα παρευρεθεί στο Φεστιβάλ για να προλογίσει δύο ταινίες, στις οποίες πρωταγωνιστεί. Πρόκειται για τις ταινίες «36 vues du Pic Saint-Loup» («36 όψεις του Πικ Σεν-Λου»), του Jacques Rivette, παραγωγή του 2009, και «Boxes» («Κουτιά»), η οποία είναι η τέταρτη ταινία που σκηνοθέτησε η Birkin, σε αυτή εμφανίζεται η ίδια, είναι και η σεναριογράφος. Θα έχουμε μια ευκαιρία να δούμε την Birkin ως δημιουργό και όχι μόνο ως ηθοποιό, η ταινία είχε προταθεί για το βραβείο Grand Prix, το 2007.

Ο Ζαν Πολ Γκοτιέ δεν είναι άσχετος με τον κινηματογράφο. Εκτός από σχεδιαστής μόδας έχει δουλέψει και ως σχεδιαστής κοστουμιών σε ταινίες του Luc Besson, στο «Πέμπτο στοιχείο», του Pedro Almodovar, στην «Κακή εκπαίδευση», του Marc Caro, στην «Πόλη των χαμένων παιδιών» και στην «Le defile», της Josiane Balasko, «Η ζωή μου είναι κόλαση», και του Peter Greenaway, στο «Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της», από το 1986 μέχρι το 2009, αν συμπεριλάβουμε και τις τηλεοπτικές του εργασίες, έχει κάνει 9 δουλειές στον οπτικοακουστικό τομέα. Θα μιλήσει για τις αγαπημένες του ταινίες.

ΜΙΑ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Στο Φεστιβάλ θα προβληθούν 65 ταινίες πρόσφατης παραγωγής. Θα αναφερθούμε σε κάποιες από αυτές. Η ταινία της Anne Fontaine, «Coco avant Chanel» («Στον κόσμο της Κοκό Σανέλ»), όπου η Οντρέ Τοτού θα παίξει την πολύ διάσημη σχεδιάστρια μόδας. Από τους μικρογρανισμούς και τα πουλιά στο θαλάσσιο κόσμο, οι Jacques Perrin και Jacques Cluzaud θα φτιάξουν την ταινία «Oceans» («Ωκεανοί»), το 2009. Τέσσερα χρόνια γυρισμάτων, πενήντα διαφορετικές τοποθεσίες, 90 διαφορετικά θαλάσσια είδη, τα οποία πρωταγωνιστούν σε αυτό το ντοκιμαντέρ. Να πούμε ακόμα ότι ο Perrin ήταν συμπαραγωγός στην ταινία του Κώστα Γαβρά, «Ζ», ηθοποιός και σεναριογράφος.

Το Φεστιβάλ μας συστήνει μια άλλη «μετάλλαξη»: πρόκειται για τη Fanny Ardant, η οποία μετά από 70 ταινίες, ως ηθοποιός, εμφανίζεται ως σκηνοθέτης, σε μια ταινία που δεν παίζει η ίδια, βασίζεται σε μια νουβέλα του Ισμαήλ Κανταρέ, την οποία έχει επεξεργαστεί η ίδια. Πρόκειται για ένα οικογενειακό δράμα, μια γυναίκα αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα της, με τα τρία παιδιά της, από την οποία απουσίαζε για δέκα χρόνια, αναζωπυρώνοντας μίση μεταξύ αντιπάλων φατριών. Θα είναι μια ακόμα γέννηση μιας δημιουργού; Θα δούμε. Το γεγονός είναι ότι η Ardant δημιουργούσε την δική της αφήγηση με την ηθοποιία της. Να δούμε όμως πως θα δημιουργήσει όταν θα βρεθεί πίσω από την κάμερα.

Ένας όμως δημιουργός, με όλη τη σημασία της λέξης, ο Francois Ozon, φέρνει την τελευταία ταινία του, «Le refuge» («Το καταφύγιο»), 2009, ενώ ετοιμάζει την επόμενη ταινία του «Potiche». Εδώ πάλι μια γυναίκα πρωταγωνιστεί, είναι έγκυος και πληροφορείται ότι ο σύντροφός της έχει πεθάνει από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Θα φύγει και θα βρει καταφύγιο σε ένα σπίτι στο Παρίσι. Μια ταινία δράσης και σύγκρουσης χαρακτήρων, ένα μοτίβο που ο Ozon μας έχει συνηθίσει.

Τέλος, ο Riad Sattouf θα φέρει την πρώτη του ταινία, «Les beaux gosses» («Το ομορφόπαιδο»), 2009. Ο σκηνοθέτης εμφανίζεται ως ηθοποιός στην ταινία που ανοίγει αυτό το Φεστιβάλ, αυτή για τον Gainsbourg, για την οποία έχουμε αναφερθεί. Σε αυτή την ταινία, στην οποία έχει γράψει και το σενάριο, μας διηγείται την ιστορία ενός δεκατετράχρονου αγοριού, το οποίο προσπαθεί να κλείσει το πρώτο του ερωτικό ραντεβού. Έρχεται με το βραβείο Cesar, το 2009, για την καλύτερη πρώτη σκηνοθετική εργασία, με το βραβείο Lumiere, το 2010, για την υποσχόμενη ανδρική ηθοποιία, και το βραβείο Etoiles d’Or, για την καλύτερη γαλλική ταινία, το 2010. Μια σημαντική περίπτωση αφού ένας πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός μεταπηδά πολύ γρήγορα στη σκηνοθεσία, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, τουλάχιστον φεστιβαλική.

Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΚΑΙ Η ΚΟΛΑΣΗ

Τρεις δυνατές στιγμές κάνουν αυτή τη φεστιβαλική διοργάνωση ακόμα πιο σημαντική. Η πρώτη από αυτές είναι η ανολοκλήρωτη ταινία του Henri-Georges Clouzot, «L’enfer» («Η κόλαση»), παραγωγή του 1964, η οποία έπεσε στα χέρια του συλλέκτη Σερζ Μπρομπέργκ, απέκτησε την κόπια, την εμπλούτισε με αρχειακό υλικό και συνεντεύξεις, έτσι η ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί η Rommy Schneider παίρνει μια άλλη μορφή, αυτή που παίρνει από το νέο υλικό, κάτι σαν ένα δραματουργικό ντοκιμαντέρ. Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση της παγκόσμιας κινηματογραφίας.

Η τελευταία ταινία του Guillaume Depardieu, «Au voleur» («Ο κλέφτης»), 2009, την οποία δεν πρόλαβε να τη δει γιατί πέθανε στις 13 Οκτωβρίου 2008, θα προβληθεί στο Φεστιβάλ. Ο γιος του Gerarld Depardieu υποδύεται έναν κλέφτη που το σκάει με την αγαπημένη του και κρύβονται από την αστυνομία μέσα στα δάση. Μια νοσταλγική στιγμή του Φεστιβάλ.

Τέλος, έχουμε ένα εκτεταμένο αφιέρωμα στον Eric Rohmer, ο οποίος πέθανε πρόσφατα, στις 11 Ιανουαρίου 2010. Σημαντικός σκηνοθέτης, βάδιζε ανάμεσα στον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία. Ο Rohmer αφηγούνταν κινηματογραφώντας ή κινηματογραφούσε αφηγούμενος, «μπέρδευε» τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο κινηματογραφικό έργο που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή και βοήθησε να δημιουργηθεί το Νέο Κύμα, στη Γαλλία. Με 51 ταινίες στο ενεργητικό του, ως σκηνοθέτης, 35 ως σεναριογράφος και 9 ως ηθοποιός, είναι ένας από τους τελευταίους πραγματικούς δημιουργούς.

Το κινηματογραφόφιλο κοινό μπορεί να πάρει μια καλή εικόνα από το νέο γαλλικό κινηματογράφο, να ρίξει πλάγιες ματιές στον παλιότερο και να ανακαλύψει κάποιες καλές και συγκινητικές στιγμές μέσα από την πορεία της Έβδομης Τέχνης, έτσι όπως υπάρχει στη Γαλλία και σε κάποιες γαλλόφωνες χώρες. Θα αναφερθούμε στις ταινίες μετά τη λήξη του Φεστιβάλ.

Γιάννης Φραγκούλης

11o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΑΛΛΟΦΩΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ