ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

7o ΦΕΣΤΙΒΑΛ
CULT ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

ΣΑΝ ΚΟΥΡΕΛΙ, ΕΙΠΑ
ΝΑ ΠΩ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΚΟΜΑ…

«Την πρώτη φορά που χρησιμοποίησα τον όρο cult, οργανώνοντας με το αιμοσταγές περιοδικό «Cine 7», το 1988, τον «Cult & Trash Μαραθώνιο», στον κινηματογράφο Αλφαβίλ, ποτέ δε φαντάστηκα ότι αυτό θα με καταδίωκε σαν ανομολόγητο έγκλημα σε όλη μου τη ζωή…

Οι πιο πολλοί τότε δεν ήξεραν τι σήμαινε όρος, και φαντάζονταν διάφορα εξωτικά περίεργα ερωτικά παιγνίδια…Ο Μαραθώνιος αυτός είχε τεράστια επιτυχία, 15.000 άτομα σε δύο εβδομάδες.. Ξαναχρησιμοποίησα τον όρο ξανά σποραδικά στις μεταμεσονύχτιες προβολές στην Όπερα, στην Αλκυονίδα και στο Ιντεάλ. Από τότε, με ότι και να καταπιάνομαι, ο όρος με καταδιώκει, σα μια κακιά μαυροφορεμένη νεράιδα.

Παράλληλα, πολλά χρόνια τώρα, εμφανίζεται στη ζωή μου ο κ. Νίκος Τριανταφυλλίδης και με τραβολογάει σε ένα φοβερό παιγνίδι επιστροφής στις ρίζες…

Με τον αιρετικό Νίκο Τριανταφυλλίδη έχουμε μια κοινή πορεία δεκαετιών, από τότε που κάναμε και οι δύο το ίδιο λάθος, να γυρίσουμε από το Λονδίνο, αντί να μέναμε για πάντα στα ξένα…Έχουμε τις ίδιες εμμονές, τις ίδιες αναφορές σε ταινίες, σε μουσικές ακόμη και σε φίλους, ζωντανούς και πεθαμένους…

Για πολλά χρόνια αρνιόμουν να συμπράξω με το πετυχημένο Φεστιβάλ του Gagarin κι αυτό γιατί πίστευα πως είναι... too late for rock n’roll. Μετρώντας όμως τόσους και τόσους φίλους να χάνονται σε μια δίνη απώλειας και μαρασμού, συμφώνησα μαζί του ότι είμαστε πια πολύ λίγοι για να είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας…

Μετά από ένα Δεκέμβρη εξέγερσης κι απείθειας, με χαρά συμπράττω ενεργά με το Cult Film Festival, σα το μόνο αυθεντικά επαναστατικό κι ανατρεπτικό γεγονός σε αυτή την άνυδρη πόλη, σαν την πιο γνήσια underground και alternative κίνηση συνειδητοποιημένου χαβαλέ (να χρησιμοποιήσω και μια αγαπημένη φράση του Βαγγέλη Κοτρώνη, του πρώτου των άτακτων) και διονυσιακού εορτασμού του σπουδαίου, μέσα από το ασήμαντο…Βγάζουμε τη γλώσσα επιδεικτικά σε μια σοβαροφανή κοινωνία που λατρεύει μόνο τις μονοσήμαντες μπούρδες και που έχει πνίξει όλες τις αισθήσεις της στο σκουπίδι.

Το CFF ανακυκλώνει παραγνωρισμένα και ξεχασμένα έργα, αναδεικνύοντας τα σαν μοναχικές κραυγές δημιουργικής αγωνίας και δίνει ραντεβού με μερικούς από τους πιο σημαντικούς Δημιουργούς που έδωσαν και δίνουν την μάχη τους ενάντια στο ρεύμα και στις καλές -κατά τη κοινή λογική- συμπεριφορές…Το CCF είναι το Φεστιβάλ των καταραμένων, των ευαίσθητων, των εξεγερμένων, των άτακτων…Χαίρομαι να είμαι ένας από αυτούς…

Θα υπογράψω δήλωση μετάνοιας για τα τελευταία χρόνια που προσποιήθηκα το καλό παιδί, θα βάλω τα καλά μου, θα πάρω τα συμπράκαλά μου και θα είμαι έτοιμος να καταπιώ σπαθιά, να βγάλω φλόγες από τα αυτιά μου, να αυτοτεμαχιστώ σε εκατό κομμάτια και τέλος να εκτελέσω το περίφημο νούμερο, ο άνθρωπος πύραυλος…

Έχουμε κρατήσει μια θέση και για σας, ενδιαφέρεστε;»

Βάσος Γεώργας
Θρασύς και Φιλοχρήματος

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Αυτός ήταν ο «πρόλογος» του 7ου Φεστιβάλ Cult Ελληνικού Κινηματογράφου και, συγχρόνως η μεγάλη επιστροφή του Βάσου Γεώργα στα κινηματογραφικά δρώμενα της Ελλάδας.

Το Gagarin 205 έχει «στιγματιστεί» αφού οργανώνει εκδηλώσεις, συναυλίες, αφιερώματα που δεν έχουν να κάνουν με αυτό τον κόσμο που ορισμένοι το λένε σοβαρό. Εμείς σοβαροφανή. Το παρακολουθώ από την πρώτη διοργάνωσή του και μπορώ να πω ότι δεν έχει χάσει αυτό το σοβαρό του ύφος, το οποίο τοποθετείται ανάμεσα στο χαβαλέ και στην αμφισβήτηση του κατεστημένου.

Ίσως η επιμονή του καλλιτεχνικού του διευθυντή, του Νίκου Τριανταφυλλίδη, σκηνοθέτη και εμψυχωτή εκδηλώσεων, να το περιορίζει μόνο στον ελληνικό χώρο φρενάρει τη δυναμική του Φεστιβάλ που είναι μεγάλη. Όσες φορές και να έχω πάει η αίθουσα είναι γεμάτη και ουρές υπάρχουν έξω για εισιτήρια. Ίσως όμως αυτός ο διεθνής χαρακτήρας να ικανοποιείται από το Φεστιβάλ Τρόμου που οργανώνεται στον ίδιο χώρο δύο μήνες νωρίτερα.

Τέλος πάντων, η διεύθυνση του Φεστιβάλ ξέρει καλύτερα τι πρέπει να γίνει και απόδειξη για αυτό είναι η ζωντάνιά του επτά συνεχιζόμενα χρόνια, χωρίς τους μεγάλους χορηγούς, χωρίς έναν μεγάλο προϋπολογισμό, με πολύ μεράκι και αγάπη για τον κινηματογράφο που κάνουν αυτοί αγαπούν τη δημιουργία στον κινηματογράφο.

Το σημαντικό είναι ότι σκηνοθέτες που έχουν αποφασίσει να αμφισβητήσουν τη σοβαροφάνεια στον κινηματογράφο, να δείξουν μια άλλη όψη της κινηματογραφικής τέχνης, χωρίς να κάνουν πρόχειρες δουλειές, να δουν λίγο περιπαιχτικά την πραγματικότητα και να τη κοροϊδέψουν με έναν τρόπο που φτάνει στο φορμαλισμό,σε αυτό το Φεστιβάλ θα βρουν χώρο για να δείξουν τη δουλειά τους.

Γιάννης Φραγκούλης

ΤΑΙΝΙΕΣ 7ουΦΕΣΤΙΒΑΛ CULT ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

7ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ CULT ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ