ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ (MARY) *** (3) Σκηνοθεσία: Έιμπελ Φεράρα Παίζουν: Φόρεστ Γουίτακερ, Ζιλιέτ Μπινός, Μάθιου Μοντίν, Χέδερ Γκράχαμ, Μάριον Κοτιγιάρ, Στεφανία Ρόκα ΗΠΑ - Ιταλία, 2005. Διάρκεια: 86’

Υπόθεση: Ο παρουσιαστής μιας πετυχημένης θρησκευτικής εκπομπής παρακολουθεί την πρεμιέρα μιας ταινίας με θέμα τη σχέση του Χριστού με τη Μαρία Μαγδαληνή και αποφασίζει να καλέσει το σκηνοθέτη και την πρωταγωνίστρια στην εκπομπή του. Διαπιστώνει, όμως, ότι η ηθοποιός που ενσάρκωνε τη Μαρία Μαγδαληνή έχει εγκαταλείψει την καριέρα της και παραμένει στους Άγιους Τόπους, ακολουθώντας το προσωπικό της πνευματικό μονοπάτι. Την ίδια ώρα, ο τηλεπαρουσιαστής περνά τη δική του οικογενειακή κρίση...

Μετά από κάμποσες αποτυχίες, ο αμφιλεγόμενος δημιουργός του θρυλικού «Bad Lieutenant» επιστρέφει στη φόρμα με μια νευρώδη, δραματική ταινία θρησκευτικών αναζητήσεων. Μη φανταστείτε κάτι που μπαίνει σε καμιά κρυμμένη ουσία ή προβαίνει σε αποκαλύψεις περί της πραγματικής ζωής του Ιησού. Όλα στην ταινία είναι θέμα ατμόσφαιρας. Ο Φεράρα, άκρως επιδέξια, δημιουργεί ένα κλίμα έντασης κι επικείμενων αποκαλύψεων, ενώ μια τάση διαρκούς αναζήτησης και αναθεωρητισμού αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Σε όλους τους ήρωές του καλλιεργεί μια αίσθηση υπαρξιακού κενού, αίσθηση που καταφέρνει να μεταδώσει και στους θεατές, ενώ η αναγκαιότητα επείγουσας κάλυψης του κενού αυτού με κάποια θρησκευτική πίστη φαντάζει αδήριτη. Η Ζιλιέτ Μπινός στο ρόλο της ηθοποιού περιφέρεται ως κεραυνοβολημένη μέσα σε ένα τοπίο που βγάζει καπνούς από την πολιτική ένταση, έτσι ώστε η θρησκεία να συσχετίζεται με το ταραχώδες πολιτικό της περιβάλλον. Ο Μάθιου Μοντίν ενσαρκώνει τον σκληροτράχηλο σκηνοθέτη, ως άλτερ έγκο - παρωδία του Φεράρα, που σπαράσσεται από το πάθος της καλλιτεχνικής έκφρασης, αλλά και της με κάθε μέσο επιτυχίας, ενώ ο Γουίτακερ, πολύ πιο εσωτερικός στην ερμηνεία του, χαρίζει πειθώ και βάθος στον φιλόδοξο τηλεπαρουσιαστή που σιγά-σιγά συνεπαίρνεται από το θέμα του και οδηγείται στην ανάπτυξη της προσωπικής του σχέσης με το θείο στοιχείο. Στην τελική σούμα, μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Φεράρα ότι δεν μας λέει και τίποτα καινούριο, αλλά τι θα μπορούσε στο κάτω-κάτω να πει, πέρα από το αναδείξει το ζήτημα της αναγκαιότητας της ειλικρινούς θρησκευτικής αναζήτησης σ’ έναν κόσμο που ταλανίζεται από τις πολιτικές συγκρούσεις και την έλλειψη νοήματος; Όπως πολύ σωστά παρατήρησε και ο Τέλλος Φίλης του Seven Film Gallery, πρόκειται για μια άσκηση σκηνοθετικής δεξιοτεχνίας με ένα αρκετά φτωχό σενάριο. Η τελική σκηνή του ξεσπάσματος του Γουίτακερ είναι πάντως συλλεκτική.

Παναγιώτης Κιούσης