THE STRAIGHT STORY
ΠΛΑΤΕΙΑ ODEON 2&3, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 3&6&7, STER CITY GATE 4&6, VILLAGE COSMOS 5 (3η εβδομάδα)
Η κεντρική ιδέα είναι καλή. Αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Πώς θα ήταν να είναι όλος ο κόσμος ακριβώς αντίθετος απ’ ότι τον ξέρουμε στις σεξουαλικές του προτιμήσεις, να είναι δηλαδή «νορμάλ» οι gay και «διαφορετικοί» οι straight; Καλό το ερώτημα, εγγυάται αρκετό γέλιο με την παράθεση σκηνών που να ισοπεδώνουν όσα έχουμε συνηθίσει να βιώνουμε, να βλέπουμε, να διαβάζουμε ή να ακούμε. Βεβαίως, το ίδιο λίγο – πολύ τόλμησε με πολύ σκληρότερη γλώσσα ο Πέδρο Αλμοδόβαρ στην ταινία της ζωής του, δηλαδή την «Κακή εκπαίδευση», εκεί όπου μας παρουσίασε έναν κόσμο σαν μέσα από παραμορφωτικό καθρέφτη, αλλοιωμένο και αλλοτριωμένο ως το μεδούλι, χωρίς ελπίδες διαφυγής για όποιον παρέκκλινε της ευθείας (στα μέτρα του φιλμ) οδού.
Δεν είναι κακό να χειριστεί κανείς κωμικά ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όσο η ξεχωριστή ερωτική ταυτότητα και η περιθωριοποίηση εξαιτίας της. Ίσα - ίσα, το χιούμορ (έστω χονδροειδές ενίοτε) είναι καλοδεχούμενο και αρκούντως καυστικό, όταν είναι εύστοχο. Αν πάλι όλα μένουν σε ολοκληρωτικά φαρσικό επίπεδο, όπως συμβαίνει στο «The straight story» του Βλαδίμηρου Κυριακίδη και της Έφης Μουρίκη, τότε το ζητούμενο είναι ο χαβαλές να είναι διαρκής. Σ’ αυτό το καθοριστικό σημείο, το φιλμ υστερεί, καθώς τα έξυπνα ευρήματα (π.χ. το straight bar, όπου εισβάλλει η αστυνομία για να σώσει την κοινωνία από τα όργια που συμβαίνουν εκεί μέσα ή η εξαιρετική παρωδία – που όμως άπαντες μάθαμε από το trailer – της καταληκτικής σεκάνς της «Στέλλας» του Μιχάλη Κακογιάννη) είναι σαφώς μετρημένα στα δάχτυλα. Δεν πειράζει, Βλαδίμηρε και Έφη, κάθε αρχή και δύσκολη…
Δημοσθένης Ξιφιλίνος
THE STRAIGHT STORY