ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ
(EMPLOYEE OF THE MONTH)
Σκηνοθεσία: Γκρεγκ Κούλιτζ
Παίζουν: Ντέιν Κουκ, Νταξ Σέπαρντ, Τζέσικα Σίμπσον, Εφρέν Ραμίρεζ, Άντι Ντικ, Χάρλαντ Γουίλιαμς

Καλά, τρομερή η άρχουσα τάξη! Έχοντας κερδίσει την περίφημη «πάλη», αποδυναμώνει ακόμα περισσότερο την εργατιά με ύπουλα και υποβολιμαία κόλπα! Πχ, βάζει τους εργάτες να ξοδεύουν όλη τους την ενέργεια αντιμαχόμενοι μεταξύ τους για ποταπά έπαθλα (όπως ένα αυτοκίνητο ή μια ξανθιά…) κι έτσι δεν μένει χρόνος να ενωθούν και να τα «βάλουν» με τα αφεντικά… Πάρτε για παράδειγμα τον Ζακ και τον Βινς. Είναι υπάλληλοι ενός τεράστιου σούπερ μάρκετ. Ο Ζακ δουλεύει στην αποθήκη και ο Βινς είναι ταμίας. Ο Ζακ είναι αραχτός και ο Βινς ανταγωνιστικός. Ο Ζακ δεν έχει φιλοδοξίες ενώ ο Βινς έχει βγει για 17 συνεχόμενες φορές «Υπάλληλος του Μήνα». Αν το καταφέρει άλλη μια φορά, θα κερδίσει ένα καινούργιο, πολυτελές αυτοκίνητο! Την ροή των πραγμάτων στο συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ θα αλλάξει η παρουσία της Έιμι, μιας καινούργιας, όμορφης ξανθιάς ταμία, που οι φήμες λένε πως τα… «φτιάχνει» μόνο με τον υπάλληλο του μήνα! Ο Ζακ θα την γουστάρει σφόδρα και θα θελήσει να την κατακτήσει. Έτσι, θα αλλάξει εντελώς συμπεριφορά: πιάνει δουλειά στην ώρα του, γίνεται εξίσου ανταγωνιστικός, μετατρέπεται σε υπόδειγμα υπαλλήλου. Τα αφεντικά παρακολουθούν απαθώς όσο ο Ζακ και ο Βινς σπάνε τα μούτρα τους…
Η ταινία είναι (και δεν είναι!) άλλη μια κοινότυπη αμερικάνικη κωμωδία. Ο σκηνοθέτης, χρησιμοποιώντας τους χώρους του σούπερ μάρκετ ως μια τεράστια θεατρική σκηνή, επιχειρεί μια κριτική στην κοινωνία της αφθονίας, ρίχνει βέλη εναντίον του καταναλωτισμού και την… «λέει» στην ανταγωνιστική μανία των αμερικάνων, η οποία (υποτίθεται) έκανε τις ΗΠΑ την μοναδική υπερδύναμη! Παραδόξως, γέλιο βγάζει η ταινία και μάλιστα αρκετό, παρά την χονδροειδή προσέγγιση επιμέρους καταστάσεων. Στο τέλος, βεβαίως, οι δημιουργοί δεν αποφεύγουν τις συμβάσεις του τακτοποιημένου φινάλε, όπου κερδίζει ο «καλός». Όμως, μη έχοντας ύφος 1000 καρδιναλίων και όντας… ταπεινή, η ταινία τα καταφέρνει μια χαρά στο είδος της. Και η… επανάσταση αργεί ακόμα…

Θόδωρος Γιαχουστίδης