ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

ΑΓΡΙΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ
(LA PLANETE SAUVAGE)
Σκηνοθεσία: Ρενέ Λαλού
Χώρα Προέλευσης: Τσεχοσλοβακία - Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 1973
Διάρκεια: 72’

Υπόθεση: Κάποτε, σ’ ένα σύμπαν άγριο και σ’ έναν πλανήτη ακόμη αγριότερο, οι άνθρωποι ήταν κατοικίδια ζώα μιας φυλής γιγαντιαίων εξωγήινων που ονομάζονταν Ντραγκ. Η μικρή εξωγήινη Τίβα έχει σαν αγαπημένο κατοικίδιο ζωάκι τον άνθρωπο Τίαβ. Αυτός, μαζί με τους υπόλοιπους «αδέσποτους» ανθρώπους θα επιχειρήσει τη μεγάλη φυγή. Την απόδραση σ’ έναν άλλο πλανήτη, τον «Φανταστικό», όπου θα μπορέσουν να ζήσουν για πάντα ελεύθεροι…

Βλέποντας αυτό το υπέροχο καρτούν του Λαλού, εντυπωσιάζεσαι από τη δύναμη του αλληγορικού παραμυθιού. Μέσα από μια αισθητική που παραπέμπει στη ψυχεδελική φιλοσοφία των μπίτνικς και στη βουδιστική αντίληψη περί διαλογισμού, φυγής από το υλικό σώμα και ζώσας ψυχής, ο Λαλού παραλληλίζει τους Ντραγκ με την ανθρώπινη φυλή και τους αιχμάλωτους ανθρώπους με τα ζώα που συνηθίζουμε εμείς με τόση ευκολία να φυλακίζουμε, να θανατώνουμε και να κανιβαλίζουμε. Γινόμαστε όλο και περισσότερο μια φυλή ναρκωμένη. Στραγγίζουμε από συναισθήματα, αδυνατούμε να εκφραστούμε ελεύθερα και δίχως αναστολές. Άλλωστε, ας μη παραλείψουμε πως «ντραγκ» σημαίνει νάρκωση και ομοιάζουμε όλο και περισσότερο στα αλλόκοσμα πλάσματα της ταινίας. Πλάσματα που δεν κάνουν έρωτα, αναπαράγονται στεγνά, δε χαμογελούν, δε φωνάζουν, δεν έχουν ποτέ έντονες αντιδράσεις σε κάτι, δεν αγκαλιάζονται και δε φιλιούνται.
Δώστε βάση. Πάνε δύο μήνες και κάτι που σε πυρκαγιά σε πετ σοπ, στη λεωφόρο Βάρης - Κορωπίου στην Αθήνα, πέθαναν πάνω από 1.500 ζώα. Συγκεκριμένα στις 25/10 σε έναν χώρο 70 τ.μ. που δεν πληρούσε τις νομικές προδιαγραφές για τις διαστάσεις των χώρων διαμονής των ζώων και που διέθετε ελάχιστα αντιπυρικά μέτρα, χάθηκαν 1.500 εγκλωβισμένες ζωές. Σίγουρα, οι κραυγές στις τελευταίες τους στιγμές θα έμοιαζαν με αυτές των διωκόμενων ανθρώπων κατά τη διάρκεια της εξόντωσής τους από τους ισχυρούς Ντραγκ σε μία υπέροχη σκηνή της ταινίας. Μάθαμε, βλέπετε, να κλειδώνουμε τη ζωή μέσα σε κλουβιά, να διασκεδάζουμε με το φόβο των αδύναμων, να νοιώθουμε δυνατοί επιβάλλοντας τη κίβδηλη εξουσία μας επάνω τους. Είναι ο νόμος της ζούγκλας, ο νόμος του ισχυρού και όπως κάθε νόμος για την επίτευξη της απόλυτης ελευθερίας, οφείλει να ανατραπεί. Ας πετάξουμε τα κλειδιά κι ας σπάσουμε τις κλειδαριές. Ας αρχίσουμε να κοιταζόμαστε στα μάτια και να δίνουμε λίγη αγάπη κι ένα χάδι στα αδέσποτα. Είτε ζώα είναι είτε άνθρωποι.

Αλέξανδρος Μιλκίδης

ΑΓΡΙΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ