ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | LINKS | ENGLISH

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Μια εισαγωγή

Από αυτό το σημείωμα θα ξεκινήσουμε μια κριτική αποτίμηση στον ελληνικό κινηματογράφο. Θα προσπαθήσουμε να δούμε τις αξίες του, καλλιτεχνικές και εννοιολογικές, έτσι ώστε να μπορέσουμε να έχουμε στο τέλος μια ολοκληρωμένη εικόνα του κινηματογράφου στη χώρα μας.

Το γεγονός είναι ότι η ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου δεν έχει ακόμη γραφτεί. Κάποιες προσπάθειες ή δεν ήταν ολοκληρωμένες ή είχαν το χαρακτήρα του χρονογραφήματος, δηλαδή η ιστορική αλήθεια ήταν παραποιημένη τόσο πολύ που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ένα ερευνητή ή από έναν κινηματογραφόφιλο που διερευνά σε βάθος. Πάντως, αυτό εδώ το πόνημα δε φιλοδοξεί να είναι μια ιστορική αναφορά για τον ελληνικό κινηματογράφο. Αντίθετα θέλει να θίξει κάποια πράγματα και να διερευνήσει το τοπίο έτσι όπως έχει διαμορφωθεί από τότε που ο κινηματογράφος έγινε τέχνη στη χώρα μας.

Θα πρέπει να οριοθετήσουμε τον κινηματογράφο σαν τέχνη και σα βιομηχανία. Το ένα σκέλος του έχει να κάνει με τη μετάφραση της πραγματικότητας, παρά με την ακριβή αποτύπωσή της, όπως κάθε μορφή τέχνης. Όσον αφορά στη βιομηχανία του θεάματος, ο κινηματογράφος διέπεται από σαφείς νόμους της οικονομίας και της παραγωγής. Κάθε θεώρησή μας, λοιπόν, που θα αφορά στον ελληνικό κινηματογράφο θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της αυτή την οριοθέτηση για να μπορέσει να έχει ακρίβεια στην ανάλυσή της. Με αυτή την έννοια, μια ταινία υφίσταται σα φιλμικό προϊόν εφόσον έχει προβληθεί έστω και μια φορά σε κοινό.

Με αυτή την έννοια, ο κινηματογράφος στην Ελλάδα ξεκίνησε από το 1996, αν και οι πληροφορίες για το ποιο συνεργείο, του Λυμέρ ή του Έντισον, έκανε πρώτο προβολή στη χώρα μας συγχέονται. Όμως σαν Έβδομη Τέχνη άργησε να εδραιωθεί στη χώρα μας. Τα πρώτα σκιρτήματα κινηματογράφου ή ήταν φιλότιμες απόπειρες από κάποιους πιονιέρους ή κάποιες αρπαχτές. Οι Έλληνες κινηματογραφιστές άργησαν να ανακαλύψουν ότι μπορούν να κάνουν τη δική τους αφήγηση, αυτή που θα έχει κάποια σχέση με την πραγματικότητα, μικρή ή μεγάλη, θα είναι όμως Τέχνη.

Πολύ περισσότερο, η κινηματογραφική παραγωγή μετά από πολλά χρόνια απέκτησε ένα χαρακτήρα βιομηχανίας μετά το 1920. Επομένως μπορούμε να μιλάμε για τον ελληνικό κινηματογράφο, ουσιαστικά, μετά το 1920 στη χώρα μας. Η θεώρησή μας, λοιπόν, θα ξεκινήσει με αυτά τα δεδομένα και θα εστιάσει τόσο στα καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά όσο και σε αυτά της παραγωγής. Ως καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά θα ορίσουμε τόσο την εννοιολογία όσο και την αισθητική που αφορούν στον κινηματογράφο. Αυτοί οι δύο παράμετροι θα χαρακτηρίζουν από την αρχή μέχρι το τέλος την ανάλυσή μας.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Μια εισαγωγή

Ο κριτικός

τηλ. 6974123481 email: cineotenet.gr